ลิขิตรักข้ามภพ

บทที่ 1 เริ่มต้นปฏิบัติการ

เสียงลมหายใจที่เร่าร้อนเย้ายวน และเสียงครางอย่างสบายอารมณ์ของชายหนุ่มดังออกมาจากห้องนอนอย่างไม่หยุดยั้ง ด้านนอกของห้องสวีทสุดหรู หญิงสาวรูปร่างเย้ายวนคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ เธอสวมชุดเครื่องแบบทหารแขนสั้นสีดำ เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายอย่างชัดเจน ต้นคอขาวราวหิมะอิงไปกับโซฟาอย่างเกียจคร้าน คางแหลมงดงามราวประติมากรรมแสดงให้เห็นถึงบุคลิกดื้อรั้นของเธอ ท่อนล่างสวมกางเกงลายพรางแบบใหม่ที่ห่อหุ้มขาคู่งามเอาไว้อย่างดี สวมรองเท้าบูทสำหรับทหาร ในรองเท้ามีมีดสั้นที่ผลิตโดยกองทัพอเมริกาซ่อนอยู่ คมมีดที่อยู่ใกล้ผิวขาวๆ นั้นเผยให้เห็นความเย็นเยียบสายหนึ่ง

ทันใดนั้นก็มีเสียงสองเสียงดังออกมากจากห้องนอนหลัก มุมปากของหญิงสาวยกขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มเยาะหยันปรากฏขึ้นให้เห็น ดีล่ะ ควรเริ่มงานได้แล้วสินะ

เธอหยิบปืนพกรุ่น โคลท์ 2000 ออกมาจากด้านหลังเอวและติดอุปกรณ์เก็บเสียงอย่างรวดเร็ว สะบัดผมดำยาวดัดลอนสีดำ ลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องนอนหลักอย่างสบายๆ

ประตูห้องปิดอยู่และถูกล็อคจากด้านใน หญิงสาวยิ้มออกมา เธอหยิบลวดสีเงินเส้นหนึ่งออกมาแล้วใส่ไปในรูกุญแจ การจัดการกับกลอนประตูง่ายๆ นี้ใช้เวลาไม่ถึงสองวินาที แค่ออกแรงบิดเส้นลวดเบาๆ ประตูก็เปิดออกอย่างง่ายดาย

บรรยากาศเร่าร้อนแผ่ออกมาทันที กลิ่นของฮอร์โมนชายหญิงฟุ้งกระจายไปในอากาศ หญิงสาวเอนกายพิงขอบประตู ยกอาวุธในมือขึ้นมาไว้ใกล้ปาก พร้อมกับเป่าเบาๆ ที่ปากกระบอก สายตากวาดมองไปยังเตียงที่เพิ่งผ่านศึกอันเร่าร้อนและคู่ชายหญิงที่นอนกอดกันอยู่ ก่อนที่จะหัวเราะและเอ่ยออกมาเบาๆ ว่า “ไง! มีความสุขมากไหม?”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงดังขึ้น ราวกับห้องนอนนี้จะระเบิด!

เจสันที่เดิมทีนอนทับอยู่บนร่างของอาเคมิ อยู่ๆ ก็ลุกพรวดพลิกตัวขึ้นมา ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วคล่องแคล่วประหนึ่งเสือดาว เมื่อกระบอกปืนถูกยกขึ้นมา เขาก็รีบยื่นมือไปจับหัวเตียงอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า

‘ปัง!’ สิ้นเสียง เลือดมากมายก็สาดกระจายไปทั่ว!

หญิงสาวใช้มือขาวนุ่มหยิบมีดเล็กออกมา พร้อมกับปักลงไปยังกลางฝ่ามือของเจสัน และตรึงมันไว้ที่หัวเตียงไม้อย่างโหดเหี้ยม

ดวงตาของอาเคมิเบิกกว้างขึ้นทันที เมื่อริมฝีปากที่ถูกเจสันจูบจนบวมแดงกำลังจะตะโกนออกมา แสงเยียบเย็นจากดวงตาของหญิงสาวก็กวาดมองมา ผละมือขวาออก ทันใดนั้นก็มีเสียงดังเบาๆ ผ่านท่อเก็บเสียงของปืน โคลท์รุ่น 2000 ออกมา รูม่านตาของอาเคมิขยายกว้าง บนคอขาวของเธอปรากฏรูสีดำและมีเลือดไหลออกมา ร่างอวบอิ่มกระตุกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะล้มไปบนเตียงใหญ่

สีหน้าของหญิงสาวเรียบเฉย เธอหันไปทางเจสันที่มีสีหน้าหวาดกลัว มุมปากยกยิ้มขึ้นพร้อมกับเอ่ยอย่างแผ่วเบาว่า “เจสัน เร้าใจดีไหม?”

เลือดที่ไหลออกมาจากมือของเจสันค่อยๆ ไหลลงมาตามแขน เขาจ้องไปที่เตียงซึ่งมีศพของยามากุจิ อาเคมินอนอยู่ด้วยใบหน้าซีดขาว ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือว่า “จี้เอ๋อร์ ใจเย็นก่อนนะ เชื่อผมสิ ผมกับเขาแค่เล่นๆ กัน คนที่ผมรักจริงๆ มีแค่คุณคนเดียวเท่านั้นนะ”

“ฉันไม่ใช่หลี่จี้เอ๋อร์” หญิงสาวยิ้มออกมาน้อยๆ พร้อมกับส่ายศีรษะเบาๆ ใบหน้าเผยรอยยิ้มงดงามราวกับดอกไม้ แต่ในสายตาของเจสันนั้นมันไม่ต่างกับรอยยิ้มของวิญญาณร้ายที่คอยพรากชีวิตผู้คน และนั่นทำให้ร่างกายของเขาสั่นเทา

เขารีบพูดขึ้นทันที “ได้ๆ คุณหลี่ ฟังผมอธิบาย...”

เจสันยังไม่ทันพูดจบก็ถูกหญิงสาวตัดบท เธอเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ก่อนจะยกปืนขึ้นจ่อที่หน้าผากของเจสัน หญิงสาวค่อยๆ หรี่ตาลง ก้มตัวและยกเท้าขึ้นเหยียบที่หน้าอกของเขา เธอขยับปากกระบอกปืนไปทั่วใบหน้าของเจสัน แล้วก็ยัดมันเข้าไปในปากของเจสันที่กำลังตื่นตระหนกทันที

“ก็บอกแล้วว่า ฉันไม่ใช่หลี่จี้เอ๋อร์”

หญิงสาวยิ้มอย่างเย็นชา เธอยกมือซ้ายขึ้นไปดึงมีดออกจากฝ่ามือของเจสัน เลือดสดๆ พุ่งออกมาทันที เจสันเบิกตากว้าง ความเจ็บปวดรุนแรงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ปากกระบอกปืน โคลท์รุ่น 2000 ยังคงอยู่ในปาก เขาได้แต่ร้องเสียงอู้อี้ ไม่อาจที่จะขอความช่วยเหลือได้

เธอค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้เจสัน ก้มลงใกล้ๆ หูของเขา แล้วเอ่ยเบาๆ ว่า “ฉันคือสายลับ 003 จากกองกำลังรักษาความปลอดภัยแห่งชาติที่9 ประเทศ Z ตอนนี้ฉันจะมาพิพากษาคุณแทนคนที่เคยถูกคุณฆ่า โดยตัดสินให้ประหารชีวิต...ทันที!”

อยู่ๆ ดวงตาของเจสันก็ฉายแววแห่งความสิ้นหวังและหวาดกลัวออกมา เวลานี้มีดเย็นๆ ได้สะท้อนแสงเย็บเยียบ มีดนั้นค่อยๆ ขยับเข้าใกล้ทีละนิด เขารู้สึกได้ถึงความเย็นเยียบที่สัมผัสบนลำคอเท่านั้น

ดวงตาของหญิงสาวฉายแววเกลียดชังและโหดเหี้ยม มือที่ถือมีดสะบัดอย่างงดงามครั้งหนึ่ง จากนั้นเลือดสายหนึ่งก็พุ่งออกมาทันที แล้วมีดเย็นเยียบก็ชะงักค้างกลางอากาศ

ร่างกายของเจสันสั่นกระตุกอย่างรุนแรง คอที่ถูกกรีดมีเลือดไหลออกมาช้าๆ กลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจายไปทั่ว ผ้าห่มที่ถูกเขาดึงลงมาที่พื้นนั้นชุ่มไปด้วยเลือด แล้วในอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยดี หญิงสาวก็มองไปรอบๆ ที่เกิดเหตุอย่างรอบคอบ เมื่อไม่พบข้อบกพร่องใดๆ เธอจึงเดินไปที่ระเบียงอย่างสบายใจ เมื่อหันกลับมาเห็นร่างที่น่ารังเกียจของเจสัน มุมปากก็ยิ้มอย่างเย็นชาขึ้นมาทันที แล้วนิ้วมือของเธอก็ค่อยๆ กดปุ่มที่อยู่บนเข็มขัด ทันใดนั้นก็มีตะขอพุ่งออกมาปักที่ผนังใกล้ๆ ระเบียงอย่างรวดเร็ว จากนั้นหญิงสาวก็หมุนตัวกระโดดลงระเบียงอย่างไม่ลังเล

ในขณะเดียวกันก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากทางเดินอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวที่ตกลงมาจากชั้นสามสิบเจ็ดเอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า “ตำรวจของประเทศ R นี่มีประสิทธิภาพเหมือนกันนะ”

ไม่ถึงยี่สิบวินาที หญิงสาวก็หย่อนตัวลงมาบนพื้นหญ้าอย่างมั่นคง เธอหยิบเสื้อโค้ทสีกากีออกมาจากกระเป๋าผู้หญิงสีเงินที่ซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ เธอสวมมันและเปลี่ยนเป็นรองเท้าหนังสีเดียวกัน ก่อนที่จะเอารองเท้าบูทยัดเข้าไปในกระเป๋า แล้วลุกยืนขึ้น

เธอสะบัดผมยาวนั่นช้าๆ แล้วเดินไปทางโรงแรมอย่างสง่างาม

“คุณผู้หญิง กรุณาหยุดก่อนครับ!”

ตำรวจนายหนึ่งก้าวเท้าเข้ามาอย่างรวดเร็วและขวางเธอเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงต่ำว่า “ในโรงแรมเกิดเหตุฆาตกรรมขึ้น ตอนนี้ได้ถูกเจ้าหน้าที่ปิดล้อมไว้แล้ว คุณผู้หญิงอย่าเข้าไปในนั้นจะดีกว่านะครับ”

“อะไรนะ? เหตุฆาตกรรมเหรอ!” หญิงสาวปิดปากตัวเองไว้ ดวงตาทั้งสองเบิกกว้างขึ้น แสดงอาการตื่นกลัวได้อย่างแนบเนียน ปากก็พูดเป็นภาษาของประเทศ R อีกทั้งยังเสริมสำเนียงโตเกียวเข้าไปด้วย

“ใช่ครับ” เมื่อตำรวจหนุ่มเห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยขนาดนี้ก็รู้สึกตะลึงงันอย่างช่วยไม่ได้ แล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณผู้หญิงไม่ต้องกลัวนะครับ ทางตำรวจได้ล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว ต่อให้ฆาตกรมีปีกบินก็หนีไม่พ้น พวกเราจะต้องจับคนชั่วบ้าเลือดคนนี้ได้อย่างแน่นอนครับ!”

“อ้อ ถ้าอย่างนั้นก็ดีค่ะ” หญิงสาวตบหน้าอกด้วยความกลัว แล้วก็ตอบออกไปด้วยเสียงหวานว่า “คงต้องพึ่งพวกคุณแล้ว ชีวิตของประชาชนอย่างพวกเราถึงจะได้ปลอดภัย ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่เข้าไปเพิ่มภาระให้พวกคุณ ฉันไปก่อนนะคะ”

ตำรวจหนุ่มที่ยังอึ้งอยู่รีบรับคำอย่างรวดเร็ว ทำเหมือนว่าทั้งโตเกียวจะต้องอาศัยการดูแลจากเขาถึงจะเป็นเมืองที่มั่งคงและสงบสุขอย่างไรอย่างนั้น

“จริงสิ” อยู่ๆ หญิงสาวก็หันกลับมา แล้วมองไปที่ตำรวจหนุ่มอย่างเขินอาย ก่อนจะพูดว่า “ ฉันชื่อ ยามาดะ มิซูโกะ อยู่ตรงเลขที่ 47 ถนนเคโดะ ถ้ามีเรื่องอะไร คุณมาหาฉันได้นะคะ”

ตำรวจหนุ่มประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพยักหน้ารัวๆ หากไม่คว้าโชคดีขนาดนี้เอาไว้ เขาคงไม่ใช่ผู้ชายแล้ว

หญิงสาวหันมายิ้มอีกครั้ง พร้อมกับเดินไปขึ้นรถบีเอ็มดับเบิลยู 760 ที่จอดอยู่ เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น ก่อนที่ตัวรถจะเคลื่อนออกจากลานจอดอย่างรวดเร็ว

“เฮ้! ใครน่ะ หยุดรถเดี๋ยวนี้นะ!” ตำรวจกลุ่มหนึ่งที่ล้อมอยู่ด้านนอกรีบตะโกนออกมา หญิงสาวยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร ตำรวจคนนั้นก็วิ่งไปและตะโกนตอบเสียงดังว่า “ให้คุณผู้หญิงคนนั้นออกไป เธอไม่มีปัญหา”

เมื่อมองไปยังกลุ่มคนที่ค่อยๆ กระจายตัวออกไปนั้น หญิงสาวก็ยื่นศีรษะออกไปทางหน้าต่างแล้วยิ้มให้กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ จากนั้นก็เหยียบคันเร่ง แล้วรถก็ทะยานออกจากโรงแรมนั้นอย่างรวดเร็ว