บทที่ 040 เรื่องราวพลิกผันบนสนามฝึก

บทที่40เรื่องราวพลิกผันบนสนามฝึก

ทรายสีเหลืองทองจากพื้นถูกพัดขึ้นตีตกกระทบกับเกราะเหล็กอันเย็นเยียบของเหล่านายทหารแต่กับชิงเซี่ยที่ยืนอยู่ด้านหลังของหยางเฟิงดูเหมือนว่าสายลมเย็นทั้งหมดที่พัดผ่านมายังร่างกายของเธอนั้นอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย

ฉู่หลียืนอยู่บนแท่นดวงตาเยือกเย็นแหลมคมดุจหิมะมองไปยังนายทหารยศต่ำที่ยืนตระหง่านอยู่ด้านล่างแล้วใช้มือข้างหนึ่งที่ถือแส้ม้าชี้เอียงไปยังหน้าของหยางเฟิงพลันกล่าวเสียงลึก“พูดต่อสิ”

“

แม้ต่ำศักดิ์ไม่กล้าลืมปัญหาบ้านเมือง*

ถึงแม้ผู้น้อยเป็นเพียงนายทหารตำแหน่งเล็กแต่ไม่มีวันใดเลยที่จะไม่เคยย้ำกับตนว่ายังมีภาระหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติเพื่อช่วยบ้านเมืองให้พ้นวิกฤติในปีนั้นพระองค์ยอมไปเป็นตัวประกันอยู่บ้านเมืองอื่นนับสิบปีวันนี้ผู้น้อยเองก็ยินยอมใช้เลือดเนื้อและร่างกายรวมทั้งหัวของตัวเองมาช่วยแก้ปัญหาให้ต้าฉู่ของพวกเราผ่านพ้นวิกฤติไปได้วันข้างหน้าหากต้าฉู่เป็นใหญ่ก็เป็นวันที่ผู้น้อยตายได้อย่างตาหลับกระหม่อมร้องขอรัชทายาทให้ส่งกระหม่อมไปสอดแนมที่หนานเจียงแล้วเปิดทางให้กับแคว้นหนานฉู่ของพวกเรา!”