บทที่ 160-3 ชิงหลีพานพบ

บทที่ 160-3 ชิงหลีพานพบ

ลมด้านนอกรุนแรงยิ่งนัก พัดวนสะบัด บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของบุพชาติเต็มท้องฟ้า

ชิงเซี่ยเดินมาไกล ก็ยังคงออกมาไม่ได้ เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่ได้รับก่อนหน้านี้เสียเลือดไปมาก ทั้งร่างกายยังขาดน้ำถึงหนึ่งวันหนึ่งคืน ร่างกายของนางถูกใช้งานหนักจนเกินไป เมื่อมาถึงระเบียงคดอันรกร้างแห่งหนึ่ง นางก็ไม่อาจหยัดยืนได้อีก เกาะเสาเอาไว้ แล้วค่อยๆ พิงเข้ากับรั้วของระเบียงคด

นางรู้ดี หากไม่รู้ทาง ก็ยากยิ่งที่จะเดินทางในเคหาสถานอันใหญ่โตแห่งนี้

ดูแล้ว นางควรจะจับตัวคนสักคนเพื่อถามไถ่

สายลมสายหนึ่งพัดโชยเข้ามา โคมไฟวังหลวงตรงหัวมุมก็ดับลงในทันที ฉู่หลีสวมเสื้อคลุมกันลมสีดำทั้งร่าง ผมสีหมึกปลิวกระจาย แผ่นหลังเหยียดตรงขณะที่เดินเท้าอยู่ในพระราชวังหรงหวาอันใหญ่โต