บทที่ 071-2 ยาปลุกกำหนัด

บทที่ 71-2 ยาปลุกกำหนัด

ในระหว่างที่กำลังจมอยู่ในความคิดที่แสนวุ่นวายของตนเอง ฝ่ามือใหญ่ของฉู่หลีก็ค่อยๆ เลื่อนลงมาจากศีรษะของนาง หญิงสาวราวกับถูกแช่แข็งไปในพริบตา ทันใดนั้นเองเสียงร้องเตือนว่าอันตรายจากสมองก็สั่งการลงมาทันที ชิงเซี่ยเบิกตาขึ้น สติทั้งหมดที่ปลิดปลิวหายไปก่อนหน้ากลับเข้าร่างในทันใด ประกายความโหดเหี้ยมวิ่งผ่านดวงตาอย่างเด่นชัด หญิงสาวอ้าปากขึ้น ก่อนจะใช้ฟันที่ขาวสะอาดของตนกัดตอบไปอย่างรุนแรง

“โอ๊ย!” ฉู่หลีรีบผลักชิงเซี่ยให้ออกห่าง ก้าวถอยหลังกลับไปสองก้าว ก่อนจะยกมือขึ้นอุดเลือดที่กำลังไหลลงจากริมฝีปาก เขาจ้องไปยังชิงเซี่ยที่กำลังได้ใจอย่างโมโห กล่าวว่า “เจ้ากล้ากัดข้า?”

“ครั้งนี้ข้าทำเพียงแค่กัดท่านไปครั้งหนึ่ง” ชิงเซี่ยจ้องตอบฉู่หลีอย่างเย็นชา ทางหนึ่งกล่าวต่อ อีกทางก็กำลังผูกเสื้อที่ถูกปลดออกให้เข้าที่ “แต่หากครั้งหน้าท่านกล้าลวนลามข้าอีก ข้าจะตอนไอ้นั่นของท่านทิ้งเสีย ให้สกุลฉู่ของพวกท่านไร้ซึ่งลูกหลานสืบทอด!”