บทที่ 128-3 หงส์นิพพาน

บทที่ 128-3 หงส์นิพพาน

น้ำตาหนึ่งหยดไกลไปตามส่วนโค้งบนใบหน้าของคุณหนูถาน นางกัดริมฝีปากแน่น มองชายที่นางรักใคร่อย่างลึกซึ้งเสียจนยอมทรยศต่อตระกูลและคนของตัวเอง รู้สึกว่าในใจของตัวเองเหมือนมีอะไรแตกหัก ลมเย็นพันผ่าน เจ็บปวดราวโดนมีดนับพันนับหมื่นเล่มเชือดเชือน

แท้จริงแล้วชายหนุ่มผู้หล่อเหลาราวเทพบุตรผู้สวมชุดขาวคนนั้น ไม่เหมือนกับชายหนุ่มที่ยืนเป่าขลุ่ยอยู่ริมทะเลสาบที่นางเคยจินตนาการ เป็นเพียงความเพ้อฝันในจินตนาการเท่านั้น วันนี้หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ชายหนุ่มผู้นั้นได้ออกมาจากจินตนาการแล้วมายืนอยู่ตรงหน้านาง กำลังเผยตัวตนที่แท้จริงไร้ซึ่งเครื่องปรุงแต่งใดๆ อยู่ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายเช่นนี้ เพราะฉะนั้น นางจึงเห็นถึงความเห็นแก่ตัวของเขา เห็นถึงความอ่อนแอของเขา เห็นว่าเพื่อเข้าถึงจุดมุ่งหมายแล้วเขาสามารถทำเรื่องร้ายกาจได้เพียงใด โลกในจินตนาการของนางถูกทำลายจนพังไม่เป็นท่าเสียแล้ว

ฟ้าถล่ม แผ่นดินทลายลงแล้ว