บทที่ 111-3 สองฟากฝั่งของความเป็นและความตาย

บทที่ 111-3 สองฟากฝั่งของความเป็นและความตาย

หยาดน้ำตาหยดหนึ่งที่ราวกับไข่มุกสีใสฉับพลันไหลผ่านใบหน้าที่อาบไปด้วยคราบเลือดของนางลงมา ทันใดนั้นเองนางพลันหวนคิดไปถึงเมื่อตอนนั้นที่อยู่ในโถงปฐพี ภายในถ้ำอสรพิษที่ทั้งลึกและเหม็นเน่าน่าสะอิดสะเอียน ตัวนางเองก็บ้าคลั่งเป็นเช่นนี้ สูญเสียซึ่งสติและเหตุผลโดยสมบูรณ์ ปัจจุบันราวกับว่าเวลาได้ถูกย้อนกลับไปอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้สิ่งที่นางเผชิญหน้าด้วยกลับเป็นซากศพของฉู่หลีที่แหลกเละ ยังจะมีใครสักคนหรือไม่ที่จะวิ่งออกมาจากความมืดแล้วบอกกับนางว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่ฝันร้ายฉากหนึ่งเท่านั้น

และหากว่ามันเป็นเพียงแค่ฝันร้ายฉากหนึ่งจริงๆ เช่นนั้นได้โปรดให้นางรีบตื่นขึ้นมาโดยไวเถิด!