บทที่ 106-1 ระบุตัวตน
“ไร้รากเหง้าไร้ครอบครัว ไร้แว่นแคว้นไร้ญาติมิตร” น้ำเสียงทุ้มต่ำแหบพร่าสายหนึ่งจู่ๆ ก็ดังขึ้นอย่างฉับพลัน ฉีอันกระโดดลงมาจากหลังม้า ก่อนสาวเท้าก้าวยาวๆ เข้าไปหาหญิงสาวในชุดคลุมขนสัตว์สีขาวที่คุกเข่าอยู่กลางกองทัพ แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เช่นนั้น ก็คงต้องไร้มโนธรรมไร้คุณธรรม ไร้ใจไร้ปราณีด้วยใช่หรือไม่?”
สายลมที่บ้าคลั่งพลันพัดขึ้นจากพื้นดินที่ราบเรียบ ชิงเซี่ยเงยหน้าขึ้นน้อยๆ มองไปยังร่างเงาของฉีอันที่ค่อยๆ ขยับใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ท่ามกลางผืนหิมะอันกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด ร่างของเขาพร่าเลือนยิ่งนัก ชุดคลุมสีเหลืองสดใสภายใต้แสงสีทองของดวงอาทิตย์ที่สุกสว่าง ช่างเปล่งประกายพร่างพราว
ใบหน้าของฉีอันฉายแววเคร่งขรึมเย็นชา ริมฝีปากเม้มแน่น ดูไม่ออกว่ากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน เขาก้าวขึ้นมาหยุดอยู่เบื้องหน้าของชิงเซี่ย ก่อนจะยื่นมือออกไปสัมผัสกับใบหน้าของนาง
‘ฉับ!’ ทว่าทันใดนั้นเอง หอกยาวดุจหิมะด้ามหนึ่งจู่ๆ ก็พุ่งโจมตีเข้าที่ลำคอของฉีอันอย่างเกรี้ยวกราด หอกยาวที่ควงสะบัดเปล่งประกายระยิบระยับราวกับราวสายฟ้าแลบ และจู่โจมดุดันดุจดั่งลูกกระสุน
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com