บทที่ 93 บ้านแตกสาแหรกขาด
ชิงเซี่ยเองก็ไม่ทราบว่าตัวเองพุ่งเข้าไปในหมู่บ้านอย่างทุลักทุเลปานใด ทุกที่ล้วนมีเปลวเพลิงลุกโชติช่วง ทุกที่ล้วนมีใบหน้าที่ดูคุ้นเคย แต่ผู้คนที่อ่อนโยนมีเมตตาและซื่อสัตย์ทุกเมื่อเชื่อวันเหล่านั้น ยามนี้กลับกลายเป็นศพเย็นชืดไร้ชีวิตที่อยู่ในท่าทางเหมือนถูกกระทำด้วยความโหดร้ายกระจายอยู่ทั่วทุกมุมของหมู่บ้าน เลือดสดๆ แห้งกรัง สาดกระเซ็นอย่างสิ้นหวังไปทั่วทุกตารางนิ้ว ท่ามกลางกองเลือดสดๆ สีแดงเผยให้เห็นพื้นที่สีขาวของหิมะ อากาศแทบจะทำให้อาเจียนจากกลิ่นเหม็นคาว ดวงตาของชิงเซี่ยกลายเป็นสีแดงไปเสียแล้ว ในหัวใจเหมือนเป็นสถานที่รกร้างที่เต็มไปด้วยหญ้ารกๆ ก้าวเดินโซซัดโซเซ เสมือนกับก้าวทุกก้าวจะต้องจ่ายด้วยค่าตอบแทนมหาศาล
“ท่านแม่!” เสียงร้องเรียกอย่างเจ็บปวดดังขึ้น ร่างกายของชิงเซี่ยถูกตอกเข้ากับพื้นแน่นหนาจนไม่อาจขยับไปไหนได้ นางหันกลับไปมอง ก็กับร่างไร้ชีวิตอันน่าเวทนาของท่านน้าตัวอีฮวา
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com