บทที่ 173-11 การพบพานของผู้ร่วมการค้า

บทที่ 173-11 การพบพานของผู้ร่วมการค้า

เม็ดทรายสีเหลืองทองร่ายระบำไปตามสายลมเอื่อย ที่พัดส่ง โลหิตสีแดงข้นที่ผสมไปกับดินจนเป็นโคลนสาดกระเซ็นไปทั่ว หลังจากผ่านไปได้สามชั่วยาม ประตูเมืองโหลวหลันซึ่งถูกปิดตายมาโดยตลอดในที่สุดก็พังทลายลง ฝูงชนไหลทะลักเข้ามาราวกับสายน้ำหลาก เสียงโห่ร้องจากกองทัพพันธมิตรดังกึกก้อง

ชิงเซี่ยนำทหารที่เหลือเข้าปะทะกับศัตรูที่บุกเข้ามา หอกยาวในมือบัดนี้ย้อมอาบไปด้วยสีแดงสดของโลหิตทั้งเล่ม ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำและมีแต่ประกายแห่งการเข่นฆ่า ทหารข้างกายที่ร่วมรบด้วยกันมาลดจำนวนลงไปเรื่อยๆ ใบหน้าที่คุ้นเคยทั้งหลายเองก็ค่อยๆ หายไปราวกับต้นข้าวสาลีในฤดูสารทที่พบเจอกับพายุรุนแรง โลหิตอุ่นร้อนจากร่างพุ่งกระเด็นขึ้นเต็มฟ้า ก่อนจะล้มลงไปกองอยู่บนผืนทรายสีเหลืองทองผืนนั้น