ณ ทรงวาด 15

"อาหง"

เฟยเจินพูดออกมาอย่างที่แทบจะไม่มีเสียง แทบทรุดลงกับพื้น เมื่อเห็นคนที่คุ้นเคยกันดี ในสภาพที่ไม่อยากจะนึกแม้แต่น้อย ว่าอีกคนผ่านอะไรมาบ้างในช่วงเวลาที่ทุกคนรับรู้ว่าเธอหายไป

"คุณขอรับ รอสักครู่ พวกกระผมจะไปหาอุปกรณ์มาช่วยคุณออกมา"

"กระถาง"

อาหง หรือไฉ่หงพูดเสียงเบาจนแทบกระซิบ เพื่อห้ามเหล่าโปลิสเอาไว้ไม่ให้วิ่งออกไปหาขงให้วุ่นวาย

"กระถาง ใช่กระถางนี่รึเปล่าคะ"

เหมยกุ้ยชี้ไปทางกระถางต้นไม้อันหนึ่งที่ตั้งอยู่หน้าบ้านเช่าหลังนั้น ไฉ่หงมองตามไปก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

"มีกุญแจ"

เหมยกุ้ยได้ยินก็รีบพุ่งเข้าไปดูที่กระถางต้นไม้นั่น ก่อนจะเจอว่ามีกุญแจอันหนึ่งฝังอยู่ในดิน โชคดี ที่ส่วนหนึ่งของกุญแจโผล่ออกมาเหนือพื้นดิน เธอจึงยื่นให้ตำรวจเป็นคนไข

ใครมันจะไปกล้าไขเองล่ะ เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นก็ไม่รู้

ตำรวจเปิดประตูออกมาอย่างยากลำบากเพราะสนิมที่เขรอะอยู่ทั่วประตู ก่อนที่สามสี่คนนั้น จะช่วยกันพยุงร่างของไฉ่หงที่แทบจะไม่สามารถเดินด้วยตัวเองได้ออกมาจากบ้านเช่าหลังเล็กนั่น

"โรงหมออีกแล้วหรือ"

เหมยกุ้ยพูดกับเฟยเจิน

"เห็นทีจะเป็นแบบนั้น"