ตอนที่ 442 ฉันไปส่งเธอกลับบ้าน (2)
เมื่อได้ยินคำพูดของจี้อี้ เฉิงเว่ยหว่านก็หันศีรษะกลับไปมองเธอแวบหนึ่ง แววตาของเธอยังคงงงงวยอยู่นิดหน่อย จี้อี้เป็นห่วงความปลอดภัยของหานจือฟาน จึงพูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล “.....หวานหว่าน เธอเคยเรียนหมอ รีบคิดหาวิธีช่วยเขาสิ!”
“เธอต้องรู้ว่า ที่เขากลายเป็นแบบนี้ก็เพราะเป็นเขาช่วยพวกเราไว้นะ!”
ช่วยพวกเรา... สามพยางค์นี้ เมื่อหลุดออกมาจากปากของจี้อี้ ร่างของเฉิงเว่ยหว่านก็สั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด หัวสมองของเธอที่ขาวโพลนอยู่นาน ค่อยๆ ได้สติกลับมา
เมื่อครู่เธอถูกผู้ชายคนนั้นถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เขากดทับร่างของเธอให้อยู่ข้างล่าง อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น เธอก็เกือบจะถูกย่ำยี.....
ตอนนั้นเธอคิดว่าตัวเองคงจะหนีไปไม่รอดแล้ว เธอนอนหมดอาลัยตายอยากอยู่บนพื้นที่เย็นเฉียบ เธอยอมแพ้ที่จะต่อสู้ดิ้นรนอีกต่อไป นอกจากน้ำตาที่ไหลออกมาเงียบๆ เธอก็เหมือนตุ๊กตาผ้าตัวหนึ่งที่ขาดวิ่น ไม่ตอบโต้อะไรอีก
แต่ทว่าขณะที่ผู้ชายคนนั้นกำลังจะรุกล้ำเข้ามาในร่างของเธอนั้น น้ำหนักของร่างด้านบนที่กดทับเธอจนทำให้เธอรู้สึกรังเกียจคลื่นไส้จู่ๆ ก็หายไป....
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com