441

ตอนที่ 441 ฉันไปส่งเธอกลับบ้าน （1）

ชั่วพริบตาเดียว โลกเหมือนกับเงียบสงัดลงในทันที

เงียบจนทั้งตรอก นอกจากเสียงหยดเลือดแล้วก็ไม่มีเสียงอื่นดังขึ้นอีก

ร่างสูงใหญ่ของหานจือฟานเซไปเซมาอย่างรุนแรงสักพัก หลังจากนั้นเขาจึงยกมือขึ้นและจับลงไปที่ด้านหลังศีรษะของตัวเอง

ชั่วพริบตาเดียวมือของเขาก็ถูกเลือดย้อมจนกลายเป็นสีแดง เมื่อเขายื่นมือมาตรงหน้าของตัวเอง ยังไม่ทันจะได้มอง ภาพตรงหน้าก็มืดลง ทั้งร่างของเขาล้มลงกองไปอยู่ที่พื้นจนเกิดเสียง “พลั่ก”

เสียงที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนที่อยู่ในตรอกตื่นตระหนก

จี้อี้ที่มองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าโดยไม่ละสายตามาโดยตลอด เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากของตัวเองอย่างรวดเร็ว

ผู้ชายไม่กี่คนที่ล้อมรอบจี้อี้กับเฉิงเว่ยหว่านนั้นก็คงคาดไม่ถึงว่าจะลงมือรุนแรงขนาดนี้ เมื่อเห็นหานจือฟานล้มลงอยู่บนพื้น รอบๆ ศีรษะของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด ทันใดนั้นบนใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูก พวกเขาสบตากันสักพัก หลังจากนั้นไม่มีใครพูดอะไร พวกเขารีบประคองพวกเดียวกันที่ไม่สามารถขยับตัวได้และวิ่งออกไปให้ไกลจากตรอกนี้ทันที