443

ตอนที่ 443 ฉันไปส่งเธอกลับบ้าน （3）

-

เพียงแค่สิบนาทีสั้นๆ รถพยาบาลก็ได้เคลื่อนตัวเข้ามาที่โรงพยาบาล

เมื่อรถจอดสนิท ประตูรถก็ถูกเปิดออก หานจือฟานถูกพยาบาลที่รออยู่หน้าประตูโรงพยาบาลรับลงไปจากรถอย่างรวดเร็ว

รอจนกระทั่งคนในรถเดินออกไปจนหมด จี้อี้ถึงจะหิ้วกระเป๋า ลุกขึ้นและเดินมาที่ประตูรถ แล้วลงจากรถอย่างรวดเร็ว

เธอที่เพิ่งจะยืนได้มั่นคง ยังไม่ได้คุยกับเฉิงเว่ยหว่านเลยสักคำ ก็มีเสียงที่คุ้นเคยลอยมา “สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?”

หลังจากเสียงนี้ดังขึ้นมา เงาของร่างสูงก็ปรากฏเข้ามาที่หางตาของจี้อี้ คำพูด “หวานหว่าน” ที่อยู่ในปากของเธอชะงักไปทันที แม้กระทั่งฝีเท้าที่กำลังจะเดินตามหานจือฟานไปก็หยุดลงอย่างฉับพลัน

ปลายนิ้วที่คว้ากระเป๋าของเธอนั้นแรงขึ้นทวีคูณ เธอถึงจะค่อยช้อนตาขึ้นมามองไปทางหานจือฟาน

ชายหนุ่มวัยกลางคนที่ใส่ชุดคลุมสีขาวยาวที่เหมือนกับผู้อำนายการโรงพยาบาลกำลังพูดคุยกับเฉิงเว่ยหว่าน

ข้างๆ พวกเขามีชายหนุ่มอีกคนยืนอยู่ เสื้อขาวกางเกงดำ ท่าทางสบายๆ แววตาค่อนข้างเย็นชาจ้องมองไปยังสองคนที่กำลังสนทนากัน