บทที่ 339 หนูน้อยกู้ (2)

บทที่ 339 หนูน้อยกู้ (2)

นางไปหาแม่นางเหยา แม่นางเหยาสบายดีทุกอย่าง แค่...ครรภ์ดิ้นแปลกประหลาดนัก

“เอาแต่นิ่งไม่ขยับเลย ข้ากลัวไปหมดว่า...” คำพูดไม่เป็นมงคลแม่นางเหยาไม่ได้เอ่ยออกมา

กู้เจียวหยิบหูฟังออกมาฟังหัวใจของเด็กน้อยในครรภ์ “ปกติดี วางใจได้”

แม่นางเหยากลุ้มอยู่ค่อนวันแล้วเอ่ยอย่างน้อยใจ “เขาเกียจคร้านนัก”

นอกจากตอนที่ท่านโหวกู้มาแล้ว เจ้าเด็กน้อยดิ้นแรงมาก แทบจะใช้เท้าน้อยๆ ถีบตุ้บๆ เวลาอื่นๆ ก็ไม่ดิ้นอีกเลย

หากไม่ใช่เพราะลูกสาวมีวิธีฟังเสียงเต้นของหัวใจของเด็กคนนี้ละก็ เกรงว่าแม่นางเหยาคงคิดว่าเด็กน้อยตายในท้องแล้ว

“ครรภ์แรกก็เป็นเช่นนี้มิใช่หรือ” กู้เจียวถาม

“เจ้ากับเหยี่ยนเอ๋อร์ตอนอยู่ในท้องชอบเล่นกันยิ่งนัก” เล่นกันจนแม่นางเหยานอนไม่ได้ทั้งคืน ตอนนั้นรู้สึกลำบากยิ่งนัก ครรภ์นี้กลับสบายๆ แต่ใจนางกลับกระวนกระวาย

กู้เจียวพยักหน้า “อ๋อ เช่นนั้นอาจเป็นเด็กเกียจคร้านจริงๆ ก็ได้นะ”

ท้องแม่นางเหยานูนป่องออกมา

เหมือนกำลังแย้งอย่างเงียบๆ

กู้เจียวไปโรงหมอ ที่น่าเหลือเชื่อคือนึกไม่ถึงว่านางจะเจอหวงจง