บทที่ 340 ตีแสกหน้า

บทที่ 340 ตีแสกหน้า

กลางเดือนหก เมืองหลวงฝนตกหนักติดต่อกันห้าวันแล้ว บ้านช่องและไร่นาไม่น้อยน้ำท่วม กรมโยธาวิ่งวุ่นระบายน้ำออกจากเมืองหลวง แม้แต่คฤหาสน์ของจวงไทเฮายังต้องหยุดสร้างไว้ก่อน เพราะท่านโหวกู้ถูกเรียกตัวกลับมารับคำสั่ง

กรมพระคลังวุ่นกับการช่วยเหลือปวงชนฟื้นฟูการเพาะปลูก

ขุนนางสำนักฮั่นหลินส่วนหนึ่งที่รู้เรื่องการเกษตรก็ถูกย้ายไปชนบท เซียวลิ่วหลังก็อยู่ในรายชื่อนั้นด้วย

หนึ่งวันก่อนออกเดินทง เขาไปตำหนักเหรินโซ่วเพื่อลาจวงไทเฮา

จวงไทเฮาในห้องทรงอักษรอ่านฎีกาพลางแค่นเสียงเอ่ย “ไม่ได้ไปที่รกร้างห่างไกลมากเสียหน่อย เดินทางวันเดียวก็ถึงแล้ว ยังจะมาลากันอีก!”

นางเพิ่งเอ่ยจบ ฉินกงกงก็หอบห่อผ้าเดินเข้ามาหา “เซียวซิวจ้วน เก็บของให้ท่านเรียบร้อยแล้ว ไทเฮาเป็นคนเลือกให้ทั้งนั้นเลยนะ บ่าวกำลังจะเอาไปให้ที่ตรอกปี้สุ่ยอยู่พอดีเลย ท่านมาได้เหมาะเจาะนัก!”

เซียวลิ่วหลังมองข้าวของห่อใหญ่สองใบโตๆ ก่อนจะมองไปที่ท่านย่า

อ๋อ ไหนบอกไม่ต้องลาอย่างไรเล่า

จวงไทเฮาถลึงตาใส่ฉินกงกงกอย่างแรง!