ระบบตกหนอนหนังสือไปเปิดไฟท์ที่ต่างโลก

บทที่ 9

ความเจ็บทำให้จินตกชแหกปากสนั่นชักดิ้นชักงออย่างไม่เหลืออะไรให้อายอีกต่อไป

"เจ็บเป็นบ้าเลย ถึงไม่ตายจริงแต่มันเจ็บจริงไม่อิงตัวแสดงแทนเลยนะเว้ย!" ยังคงกลิ้งขลุกๆ อยู่บนพื้นซึ่งโปร่งแสงจนมองเห็นทุกด้านราวลอยอยู่บนปุยเมฆ ก่อนถอนใจเฮือกแล้วลุกขึ้นนั่ง

"ยินดีกับโฮสต์ด้วยที่สามารถเคลียร์นิยายเรื่องแรกได้อย่างงดงามตราตรึงใจยิ่งนัก"

"งดงามอะไรเล่า ตายอนาถตัวเป็นรูลมพัดผ่านสบายเลยนะ" แยกเขี้ยวใส่ระบบที่มองไม่เห็นให้อย่างพองาม "นี่ไม่เห็นบอกแต่แรกเลยว่ามีคนอื่นในเรื่องเดียวกันด้วย แล้วยังภารกิจต่างกันอีกต่างหาก ตกลงเนื้อเรื่องเดิมยังเหลือดีอยู่ไหม" ถึงเป็นแค่คนอ่านก็เครียดแทนคนเขียนได้นะ

"เนื้อเรื่องในเวลาที่โฮสต์และคนเล่นอื่นเข้าไปวุ่นวายเท่ากับเป็นอีกเรื่องไปแล้ว เปรียบไปคงเหมือนฟิกชั่นนั่นเอง ไม่มีส่วนทำให้เนื้อเรื่องเดิมเปลี่ยนแปลงใดสบายใจได้ ส่วนที่มีคนอื่นด้วยนั่นเป็นเรื่องปกติ ในโลกนี้ไม่ได้มีแค่ระบบอินฟินนิตี้เท่านั้นยังมีระบบในชื่ออื่นอีกมากมายในการเฟ้นหาผู้เข้าไปเดินเล่นในนิยาย"

จินตกชถอนใจอย่างโล่งอกที่นิยายต้นฉบับไม่เปลี่ยนแปลง ก่อนพยักหน้าเข้าใจ "งั้นอิลิเลียเป็นคนในโลกเดียวกับฉันหรือเปล่า? โรซด้วย"

"คนที่เข้าไปเดินเล่นอาจมาจากโลกเดียวกันกับโฮสต์และมาจากโลกอื่น ในเมื่อคุณรู้และยอมรับได้ด้วยใจว่าโลกธาตุมีเป็นอนันต์ คนจากดาวดวงอื่นย่อมมีแน่นอน รวมทั้งภารกิจที่แตกต่างอาจไม่เกี่ยวกันร่วมมือกันหรือขัดขวางกันซึ่งก็แล้วแต่ว่าได้รับมาแบบใด"

"มีขัดขวางกันด้วยหรือ แบบนั้นทางนี้ยอมแพ้แต่แรกล่ะนะ" เขาเป็นหนอนหนังสือไม่ใช่เบอร์เซิร์กเกอร์

"แต่ถ้าภารกิจล้มเหลวนอกจากบทลงโทษยังไม่สามารถกลับไปโลกเดิมของตนด้วยโฮสต์ยอมได้หรือ"

จินตกชแทบยกเท้าก่ายหน้าผาก "ตกลงรางวัลกับบทลงโทษมันยังไงบอกมาให้ละเอียดเลยนะ ไม่งั้นอย่าหาว่าทางนี้ไม่ทำตามกติกาล่ะ" หมอนหนังสือผู้พกพาความขบถมาเต็มวิญญาณกดเสียงเข้ม และระบบก็คงรู้จึงรีบอธิบายอย่างไว

"รางวัลสำหรับความสำเร็จคือนิยายฟรีสิบเรื่องไม่จำกัดว่าหนึ่งเรื่องมีกี่เล่มฟรีตลอดชีพ"

"แล้วที่บอกว่าทุกเรื่องล่ะ!?" เขาไม่ได้ความจำสั้นนะ ถึงได้ยินจากตอนกู้แล้วว่าได้แค่สิบเรื่องทว่าแรกเลยที่เขายอมตกลงเพราะบอกว่าทุกเรื่องนี่นา

"นั่นโฮสต์ต้องสะสมความสำเร็จไปเรื่อยๆ จนถึงจุดเต็มที่ แค่ภารกิจในนิยายเรื่องเดียวได้สิบเรื่องถือว่าเยอะมากแล้วนะโฮสต์" ระบบไม่กล้าบอกว่าคนอื่นได้แค่สามเรื่องต่อภารกิจในนิยายหนึ่งเรื่องเองนะ ที่โฮสต์จินตกชได้เยอะขนาดนี้เพราะใช้ตัวเลือกภารกิจยากที่สุดนี่นา

จินตกชจิ๊ปาก "แล้วบทลงโทษล่ะ"

"บทลงโทษกรณีล้มเหลวคือ นิยายของนักเขียนท่านหนึ่งที่มีจะหายไปจากโลกของโฮสต์ทั้งหมดทุกงาน และนักเขียนคนนั้นจะกลายเป็นคนที่ทำอาชีพอื่นซึ่งไม่เกี่ยวกับงานเขียนใดๆ ทั้งสิ้น และคนทั้งโลกไม่มีใครจำนักเขียนกับงานทุกเรื่องของนักเขียนผู้นั้นได้ว่าเคยเป็นนักเขียนมาก่อนแม้แต่โฮสต์เองก็ตาม"

"อะไรนะ!! นิยายหายทั้งหมด ตัวตนเปลี่ยนไม่มีใครจดจำได้ เดี๋ยวๆ นั่นมันเลวร้ายมากเลยนะ..." จินตกชหน้าซีดถ้างานที่ชอบหายไปเหมือนไม่เคยมีมาก่อนแล้วยังลืมว่าเคยมีอยู่อีกด้วย "ว่าแต่บอกได้หรือเปล่าว่านักเขียนท่านไหนจะหายไปบ้าง?"

"หรือโฮสต์กำลังชั่งใจว่าคนไหนหายไปได้คนไหนไม่ได้"

"ใช่ที่ไหนเล่า!! คนไหนก็หายไม่ได้ทั้งนั้น งานและตัวตนของทุกท่านมีคุณค่าทั้งนั้น นักเขียนใช่แค่คนสักแต่เขียน ท่านเหล่านั้นคือผู้สร้างสรรค์โลกที่ไม่มีให้มีขึ้นมา ไม่ว่ามีคนชอบโลกของนักเขียนท่านนั้นมากน้อยแค่ไหนก็ไม่ใช่สิ่งมาตัดสินว่าควรหายไปทั้งนั้น ที่ถามก็เพื่อความแน่ใจว่าระบบไม่ลำเอียงเอานักเขียนท่านไหนมากดดัน เพราะสำหรับฉันท่านไหนก็สำคัญทั้งนั้นต่อให้ไม่เคยอ่านงานของท่านนั้นมาก่อนก็ตาม!" จินตกชกำสองมือแน่น สีหน้าเคร่งเครียด ดวงตาวาวอย่างน่ากลัว

'ก็เพราะแบบนี้ไงโฮสต์ถึงถูกเลือกมา'

"ระบบไม่มีการลำเอียงแน่นอน"

"เหรอ" จินต์ลากเสียงยาว "แล้วไอ้ขี้ริ้วพลังแม็กซ์เนี่ยมายังไง ของคนอื่นมีแค่นักรบพลังสูง ไม่เอียงเลย...แค่ใกล้คว่ำ (จากหมัดของทางนี้) แล้วใช่ไหม"

"โฮสต์ใจเย็น อย่าแผ่รังสีสังหารแบบนี้ระบบใจคอไม่ดี เรามาต่อกันที่การกู้ของคุณเถอะนะ"

"อะไรอีกก็ว่ามา"

"รางวัลที่ทำภารกิจสำเร็จคือนิยายสิบเรื่อง เนื่องจากคุณใช้สิทธิ์กู้ล่วงหน้าไปหกเรื่องทำให้เหลือนิยายเข้าคลังสี่เรื่อง ทว่าฉากจากไปของคุณในเนื้อเรื่องสร้างความตื้นตันและชื่นชมให้ผู้อ่านได้มากมายจึงได้รับเพิ่มเติมพิเศษอีกสามเรื่อง ทำให้เวลานี้คลังเก็บของคุณมีนิยายเจ็ดเรื่อง"

[ทักษะขี้ริ้วพลังแม็กซ์เพิ่มระดับ ทักษะการมองเห็นคมชัดเพิ่มเป็นวิสัยทัศน์ระยะไกลขั้นต้น ทักษะสะบั้นสุญญากาศเพิ่มระดับขั้นต้น]

"นั่นมันทักษะแถมไม่ใช่หรือ?"

"เพราะโฮสต์ทำภารกิจสำเร็จทักษะที่ยืมเพียงชั่วคราวจึงเปลี่ยนเป็นทักษะติดตัวในระดับขั้นต้น ทุกทักษะยังพัฒนาเพิ่มได้เรื่อยๆ ขอแค่คุณขยัน"

"ฝันเอาหรือเปล่าถามหาความขยันจากหนอนหนังสือ แต่ถ้าให้แข่งอ่านหนังสือละก็จัดมา"

'โฮสต์ให้ความร่วมมือเหลือเกิน (ประชด) ระบบน้ำตาจะไหล'

"จริงสิอินจันมีทักษะอะไรให้เรียนบ้างหรือเปล่า พวกศิลปะการต่อสู้ หรือภาษา ไม่ก็พวกปรุงอาหารอะไรแบบๆ นั้นน่ะ" แม้ฝีมือต่อสู้ที่ผ่านมาจัดว่าเหลือเชื่อแล้วแต่ก็ยังต้องกู้เพิ่มอยู่เลย จินตกชไม่อยากทำภารกิจล้มเหลวหรือหมดตัวเพราะการกู้

"ไม่ว่าโฮสต์เข้าไปเดินเล่นในนิยายเรื่องไหน คุณจะมีทักษะพื้นฐานที่จำเป็นขั้นต้นติดตัวละครนั้นๆ โดยอัตโนมัติถ้าต้องการเป็นผู้เชี่ยวชาญก็สามารถเรียนเพิ่มเติมที่โลกนั้นๆ ได้ ถ้าเรียนจะมีความก้าวหน้าเร็วกว่าตัวละครในเรื่องสองเท่า และโฮสต์ระบบไม่ได้ชื่ออินจัน"

"ได้รับทางลัดขี้โกงแบบนี้รู้สึกเหมือนมีเบื้องหลังพิกลนะ" เท่าที่เคยอ่านมาไม่ว่าเรื่องไหนก็มีการเรียนอยู่ในมิติระบบแบบใช้เวลายาวนานทั้งนั้น แต่ระบบนี้แปลกซัปพอร์ตทุกอย่างใจกว้างผิดปกติ

"ระบบกำลังเอาเหยื่อชิ้นใหญ่พิเศษมากๆ มาตกโฮสต์ไงล่ะ" เสียงตอบกลับมาพร้อมพลุดอกไม้บานฉ่ำโปรยปรายเต็มฟ้า

แน่ะ มีการยอมรับเสียงชื่นบานอีกต่างหาก

จินตกชยกมือนวดขมับ "อาเถอะโดนหลอกมาอยู่ตรงนี้แล้วนี่นา ยอมโดนหลอกต่ออีกหน่อยก็ได้"

พลุหลากสีกับลูกโปร่งโปรยปรายกันเลย ราวกำลังเฉลิมฉลองที่ตกหนอนตัวใหญ่ได้อย่างไรอย่างนั้น และนั่นทำให้จินตกชสังหรณ์ร้ายขึ้นมาฉับพลัน

"เช่นนั้นโฮสต์คงพร้อมไปเดินเล่นในนิยายเรื่องถัดไปแล้ว รับรองเรื่องนี้โฮสต์จะได้เหาะเหินเดินอากาศราวเทพเซียนเลยทีเดียว" น้ำเสียงร่าเริงจนน่าหมั่นไส้

"เดี๋ยว! เป็นเรื่องที่ฉันเคยอ่านหรือเปล่า?"

"คุณเลือกแต่แรกแล้วว่าไม่เข้าไปในเรื่องที่เคยอ่านฉะนั้นทุกเรื่องที่ระบบสุ่มให้จึงไม่มีเรื่องที่โฮสต์เคยอ่านสักเรื่องแน่นอน"

"ฉิบเป๋ง เปลี่ยนการเลือกไม่ได้แล้วหรือนี่ งั้นเลือกเรื่องล่ะ ฉันเลือกเองได้ไหม"

"ขอแสดงความเสียใจโฮสต์ไม่สามารถเลือกเรื่องได้ตามใจ"

ฉันควรยืนไว้อาลัยให้ตนเองแล้วใช่ไหม

"อีกยี่สิบวินาทีจะทำการส่งโอสต์ไปเดินเล่นยังนิยายเรื่องใหม่ ขอให้ก่อการถล่มทลายจนเลื่องลื่อเป็นตำนาน"

ถล่มทลายเป็นตำนาน พูดจาชวนต่อยปากแบบนี้สักวันได้โดนแน่ เจ้าระบบอินจัน! จินตกชขออาฆาตล่ะ

"ภารกิจของโฮสต์คือการเตะส่งพระเอกเข้าไปปิดด่านเพื่อเทินดาร์กออกมาทำลายล้างโลก"

"เฮ้ย! ภารกิจชั่วร้ายแบบนั้นได้ด้วยเหรอ เทินดาร์กมาตบชาวบ้านเข้าใจได้แต่เทินดาร์กมาทำลายโลก... เอ๊ะ หรือทำลายแล้วถึงก่อกำเนิดใหม่ล่ะนั่น?" หลายเรื่องที่เคยอ่านก็มีพล็อตราวๆ นั้น เรื่องที่กำลังจะเข้าไปคงแนวนั้นกระมัง

ฟ้ากว้างอากาศดีที่สุดในโลก เมื่อได้สูดจากบนฟ้าไร้สิ่งใดกั้นขวาง... ขอสบถออกสื่อไม่ได้สักครู่นะ ส่งยังไงให้มาลอยเป็นเศษขยะกลางฟ้าแบบนี้เนี่ย อยากให้จดเข้าบัญชีเพิ่มอีกงั้นหรือระบบอินจัน!

ถูกแล้วยามนี้จินตกชกำลังลอยหรือตกไม่รู้อยู่กลางท้องฟ้า ชายผ้าสีดำบางเบาซึ่งคาดว่าเป็นชายเสื้อปลิวราวม่านไหมต้องลมดูแล้วสวยดีไม่หยอก

ร่างนี้เป็นใครฟะ?

คิดแล้วสำรวจความทรงจำอย่างไว หนุ่มตัวประกอบพลังระดับลูกจ๊อก อยู่ในสำนักเซียนบนเขาฮุ่ซาน ฝึกวิชาเซียนมาสิบปีแล้วยังคงเป็นได้แค่ศิษย์ชั้นล่างสุดสูงกว่าศิษย์แรกเข้าสำนักขั้นเดียว หน้าตาหรือ... นั่นแหละขี้ริ้วได้โล่ หน้าหักฟันเหยินคิ้วตกปากหนาผิวหน้าขรุขระเป็นถนนลูกรัง แถมดำเตี้ยอีกต่างหาก ผมหยาบกระด้างยุ่งเหยิง สรุปง่ายๆ ขี้ริ้วตรงตามเงื่อนไขที่จินตกชต้องการพอดี ส่วนชื่อก็ ผานเฉียงเต้า (โจร, ผู้ร้าย) แค่ชื่อก็เรียกหารอยเท้าชาวบ้านแล้ว พ่อแม่ ไม่สิ ท่านนักเขียนตั้งแบบหมั่นไส้เข้าว่าหรือไง

และตอนนี้เสี่ยวผานของเรากำลังโชว์ท่องกระบี่ให้ศิษย์ใหม่ดูเพื่อสร้างความนับถือ ทว่าบินมาได้สองอึดใจพลังดันหมดเสียแล้วจินตกชถึงมาสูดอากาศในฟ้ากว้างอยู่นี่ไง หัวใจวายจากความกลัวไปแล้วหรือไงพ่อคุณ

กระบี่ยังไม่หลุดจากเท้าจินตกชจึงสั่งให้มันบินตรงไปด้านหน้าด้วยความเร็วสูงสุด ลองดูสิว่าตนสามารถสั่งได้หรือไม่ ด้วยทักษะจำเป็นที่ใช้ได้โดยอัตโนมัติทำให้เขารู้วิธีท่องกระบี่รวมทั้งทุกสิ่งที่เสี่ยวผานร่ำเรียนมา

จากตกจนได้ยินเสียงหวีดร้องของพวกศิษย์ใหม่ดังสนั่นพริบตากลายเป็นท่องกระบี่ด้วยความเร็วสูงพาร่างหนุ่มขี้ริ้วพุ่งไปด้านหน้าเลียบยอดไม้ใต้ผาราวการโฉบของนกเหยี่ยว ทิ้งเสียงโวยวายของเหล่าศิษย์ใหม่ไว้ด้านหลังจนได้ยินแค่เสียงลมพัดผ่านเท่านั้น

รู้สึกดีเป็นบ้า แบบนี้กระมังนักซิ่งทั้งหลายถึงชอบบิดกันหมดไมล์ ซิ่งอีกแป๊บค่อยกลับละกัน

ใครมันจะไปรู้ว่าอีกแป๊บที่ว่านั่นเป็นการเรียกหายนะเข้าตัวแบบไม่ตั้งใจแต่แดนเซียนจัดให้ สายฟ้าจากไหนไม่รู้ล่ะทั้งที่ฟ้าใสแดดสวยผ่าตูมลงกลางตัวอย่างเหมาะเหม็งส่งดิ่งลงไปซบพื้นด้วยความคิดถึงอย่างแรง นอกจากดำเป็นถ่านควันลอยกรุ่นยังจมพื้นไปอีกสามนิ้ว ถ้ามีฝาโลงปิดลงมาเป็นของแถมนี่จะพอดีมากเลย

ไม่เล่นแบบนี้สิ เรื่องก่อนเจอกองทัพซอมบี้ตั้งแต่ชั่วโมงแรกที่เข้าไปยืนเซ่อ เรื่องนี้สามนาทีแรกก็เจอฟ้ามาโปรดแล้ว ไม่คิดว่าแกล้งแบบจงใจมากไปหรือไง