ส่วนที่ 3 บทที่ 101-2

บทที่ 101-2 วันมอบสินสอด

“พี่ใหญ่ชุย ท่านอย่าโมโหเลย สุภาษิตกล่าวไว้ว่าผู้มีนิสัยโหดร้ายย่อมมีวิธีการน่ากลัวให้ตัวเองได้ลิ้มรสความทรมาน แม้ภายนอกเขาดูโมโหหวาเอ๋อร์ แต่เบื้องหลังเราเองก็ทราบดี หลังจากนี้ไม่แน่ว่าใครเป็นฝ่ายแกล้งใครกันแน่ ถึงอย่างไรหวาเอ๋อร์ก็ไม่ใช่คนโง่ แต่เป็นคนฉลาด ที่ยอมให้เขารังแกย่อมมีสาเหตุแน่นอน หากล้ำเส้นที่นางขีดไว้เมื่อไร ไม่ต้องให้พวกเราพูด นางคงไม่ยอมอยู่เฉยแน่ ในใจของเจ้าเด็กเลวคนนี้ก็ทราบดี ดังนั้นถึงได้ทรมานเช่นนี้” พระชายาอิงชินอ๋องกล่าวกับชุยอวิ่น

ชุยอวิ่นยังคงไม่หายโมโห ทว่าก็ยอมพยักหน้ารับ

“ท่านอ๋อง ถ้ามิเช่นนั้นเรากลับเข้าไปรอข้างในกันดีหรือไม่” พระชายาหันไปถามอิงชินอ๋อง

“ข้าไปก่อกรรมทำเข็ญไว้ในชาติใด เหตุใดถึงได้ให้กำเนิดลูกชายแบบเขามา ไม่เคยทำให้สบายใจได้เลยแม้แต่วันเดียว” อิงชินอ๋องเองก็กลัวว่าฉินเจิงจะก่อเรื่องใดขึ้นมาอีก พยักหน้ารับอย่างจนปัญญา

“ท่านอ๋องหมายความว่าอย่างไร ข้าเป็นคนให้กำเนิดลูกชายคนนี้ หรือว่าท่านคิดว่าการแต่งกับข้าคือความผิดพลาด” พระชายาอิงชินอ๋องไม่ยอม

“เจ้าจะโยงเข้าหาตัวเองทำไม ข้าไม่ได้ว่าเจ้า” อิงชินอ๋องถลึงตา