Um nothing yet. Will come up with something after I invest my self into the novel. (Ps I'm not sure about the naming or genre or anything being correct yet lol)

On the world of Trivon the power of the soul manifest during the naming day ceremony. This ceremony reveals the power granted by the Great father and the gods of Trivon. In the mountain village of Trom, the fourteenth naming day ceremony is about to begin.  The kingdoms army then ask for volunteers or drafts some of the youths to help protect the kingdom.  As the power of the soul manifest in the youths from this kingdom a young girl name Keri is drafted to fight for her kingdom.  With her soul manifestation she is declared a Duskstorm those who can harness the energy of darkness.

by Bamnieellandmic





Ano ito ang naradaman ko?

Paano ito nagyari ng kasama siya?

Ito ba isang katangahan at takot?



Siya ba yun matangal ko naghintay? 

Siya ba yun mapapasaya saakin mundo?

Siya ba yun mamahal saakin na buo?



Pero natakot ako masira ang pakaibgan naming

Na takot na takot ako baka mawala ang pakaibigan naming

Takot na takot ako mawala pa ang isang kaibigan ko na tunay



Pero paano kung di ko na kaya ang akin nararadaman? 

Pero paano kung tapat ko sakaniya mahal ko rin siya?

Pero paano ang papakaibigan naming mawala?



Pero lalaban ako sa mamahalan naming dalawa

Lalaban ako sa naradaman ko para sakaniya

Lalaban ako dahil alam ko mahal niya rin ako



Sumugal ako para maradaman ang tunay pagibig

Sumugal ako para sa pamamahalan naming

Sumugal ako para sa higit pa kaibigan naming



Wala na ako pake kung ano mayari 

Wala na ako pake kung ano sabihin ng iba

Wala na ako pake kung masira ang pakakaibigan naming



Basta ayoko na mawala siya sa buhay ko

Basta ayoko na sumama siya sa iba

Basta ayoko na mawala ang pamamahal niya saakin



Sabihin ko na habang maaga pa

Sabihin ko na habang nadiyan pa siya

Sabihin ko na habang mahal pa niya ako



Ikaw ba gusto mo mawala isang kaibigan na mahal sayo?

Kaya mo ba haggan kaibigan lang kayo at makita mo may iba siya?

Kaya mo ba malayo siya sayo at mawawala ang pagibig para sayo?



Ako hindi ko kaya mawala sa paling niya

Ako ayoko masira ang pakaibigan naming pero mas ayoko mawala siya saakin

Ikaw ba ayaw mo ba masira ang pakaibigan niyo o mawala tuloyan sayo



Ang pakabigan huwag hayaan masira dahil sa pagibig lang

Ang pakaibigan kung mamahalan niyo sa isa'tisa paglaban niyo

Kaya ako sumugal ako sa papamahal naming ng isa kong kaibigan



Ikaw ba kaya mo mawala ang pinakamamahal mo isang kaibigan

Susugal ka ba sa pamamahal niyo sa isa't isa o palayain mo nalang siya

Kaya sumugal ka para sa pamamahal niyo ng isang kaibigan mo bago maghuli ang lahat

Chapter 5

AIVEE POV

Maaga naming gumising kinabukasan dahil sisimulan na naming ang paghahanap sa mga templong kinalalagyan ng espirito ng mga hayop na magbibigay daw sa amin ng karagdagang kapangyarihan na maaaring tumalo kay Mala sabi sa amin ni Dyosa Gandako.

Dali dali akong kumuha ng mga pagkain na madaling buksan at kainin para hindi na hassle kung sakaling magugutom kami sa gagawin naming paglalakbay.

Nang makapaghanda na kaming lima ay lumabas na kami sa grocery store kung saan kami nagpalipas ng gabi.

Nang makalabas na kaming lima ay dali dali kaming humanap ng sasakyan na maaari naming magamit sa paglalakbay na gagawin namin.

Malayo na ang aming nalalakad pero wala pa din kaming nakikitang kotse kaya naman nagpatuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa may nakitang kotse si Adrian.

Isang kotse na bukas ang pinto at kung sinuswerte nga naman nandun pa yung susi kaya agad pumasok si Adrian dun sa kotse para i-try kung aandar ba ito o hindi na.

Nang inistart na ni Adrian ang makina ng kotse ay todo dasal kami na umandar yung kotse.

Hindi naman kami binigo ng aming dasal ng umandar ito pero sa kasamaang palad kailangan naming makahanap ng gasolinahan para mapa full tank yung kotse na magagamit namin sa aming gagawing paglalakbay.

Sinimulan nang imaniobra no Adrian ang kotse para makahanap na kami ng gasolinahan.

Ilang minuto pa ang lumipas ng makakita kami ng isang gasolinahan na tila inabandona na din dahil sa kaguluhang nangyayari.

Hindi ako makapaniwala na makakalibre kami ng gas na dati'y binabarayan namin nung wala pang kaguluhang nangyayari na gawa ni Mala.

Nang ma-full tank na yung sasakyan dali dali naming umalis  para simulan ng hanapin ang pinapahanap ni Dyosa Gandako na espirito ng hayop na maaaring magbigay sa amin ng panibagong kapangyarihan.

Nagsalit-salitan making lima sa sa pagmamaneho tutal marunong naman kami magmaneho.

Nang nakalabas na kami ng Maynila at tila ba nasa isang probinsya kami, napadpad kami sa isang lugar na tila ba nadamay din siguro sa kaguluhang ginawang nilikha ni Mala.

Nagngingitngit kami sa galit sa mga nakikita naming patay na tao sa lugar na napuntahan naming.

Hinawakan ni James ang flower origami at nagsimulang nagtanong dito agad agad nagpalit ng anyo ang flower origami na tila isang typewritting paper na nakalutang pinagmasdan naming lima ang flower origami at until unting naglabas ng mga salita.

Sa lugar na ito, dito ninyo makikita ang unang templo ng isa sa mga espirito ng hayop na makakapagbigay sa inyo ng karagdagang kapangyarihan at dapat din kayong mag-ingat dahil itong lugar na ito ang teritoryo ng isa pa sa alagad ni Mala ang taong bato.

Isa sa inyong lima ang makakakuha ng bagong kapangyarihan mula sa templong mapupuntahan ninyo.

Paalam, matapos maipakita ng flower origami ang lahat ng nais naming malaman ay dali dali itong bumalik sa dati nitong anyo.

TO BE CONTINUED....


******************************

AYAN NA PO MAGPAPAKITA NA ANG UNANG ESPIRITO NG HAYOP?

SINO KAYA ANG MAKAKAKUHA NG UNANG ESPIRITO NG HAYOP. 

SINO KAYA ANG TAONG BATO NA ALAGAD NI MALA.

MAS MALAKAS KAYA ITO DUN SA UNANG ALAGAD NI MALA O KATULAD DIN NUNG NAUNA TATAKAS DIN ITO SA LABAN.


MIDNIGHT0019..

CHAPTER 2
Dumiretsyo ako sa kinaroroonan ng computer at sinimulan kona itong buksan, binuksan ko ang aking email account upang ipaalam sa aking mga magulang kung ano ang nangyare kani kanina lang. sinimulan kong itype ang mga nangyare sa amin kanina at pag ka tapos ay sinend kona sa kanila. tumayo na ako at dumiretsyo na sa kusina upang mag handa na ng aming kakainin para sa pananghalian. sya nga pala malawak ang pinagawang bunker ng aming mga magulang ngunit ang ibang kwarto dito ay may mga passcode na tanging sila lamang ang nakakaalam.
Hindi namin alam kung hanggang kalian kami dito mag tatagal, siguro ay hihintayin namin na kami ay sunduin dito ng aming mga magulang. Habang ako ay nag hahanda ng kakainin naming ay lumapit saakin si Migo na para bang kinakabahan.
"K-kuya may sasabihin ako sa'yo" sambit nya
"Ano yon?" tanong ko
"Nag email pala saakin si mommy kagabi ngayon ko lang nabasa" s'ya habang nakatingin sa kanyang cellphone
Sabay pinakita nya saakin kung ano ang sinabi ni mommy. "Migo and Russel kung kayo ay papasok na sa bunker make sure na ang pipindutin nyo ay ang kulay blue para sa isang buwan na pamamalagi lamang dyan sa bunder huwag ninyong pindutin ang kulay pula dahil ito ay tatagal ng isang taon. Mag ingat kayong dalawa mahal na mahal naming kayo sana ay mag kita pa tayo. Make sure na lagi kayong tumutok sa email para sa ating pag uusap" laman ng e-mail 
"Oh ano naming meron dyan?" tanong ko
"Yung ano kulay ng napindot ko" sagot nya
"Ano bang pinindot mo?" tanong ko 
 "Yung ano kulay red" takot na sagot nya
"Ano?" pasigaw na tunog ko
Agad akong pumunta sa pintuan ng bunker para malaman kung paano ito palitan ngunit walang naka sulat dito, kaya naman dumirestso ako sa computer para tignan ngutin wala din, kaya naman nag email nalang ako sa akin mga magulang.pasado alas kwatro na ng hapon ayon sa orasan kaya naman nag handa ako ng makakain o meryenda kung baga. Tinawag kona si migo at na simula na kaming kumain nag kwentuhan kami kinuwento nya saakin kung ano ang nangyare.
{Flashback}
Migo Salvador
"Kuya patulong naman kami dito masyadong mahirap to" sabi ko kay kuya at agad nya naming kinuha saakin ang papel at libro at sabay tinuro saamin kung papaano ito gawin.
Ng matapos nya nang ituro at agad na kaming umalis upang tumambay muna sa labas ng room naming ilang minute din kaming tumambay doon at nag kwentuhan ng kung ano ano ng bigla kaming sinigawan ng isa naming kaklase.
"Hoy Migo pumasok na kayo sa classroom mag sisimula na ang klase" aya saakin ng kaklase ko
Dali dali kaming pumasok.
Habang nasa classroom kami ay biglang nag alarm at biglang nag salita ang aming principal "Iniuutos ko na isarado ninyo ang mga pintuan nyo at walang mag bubukas hanggang wala akong sinasabi" utos nito na parang nangangatal ang boses.
Dahil sa sobrang kaba ay sinunod nila yung bilin ng principal naming habang ako naman ay bumalik sa upuan ko at bigalang nag ring ang aking cellphone, si kuya tumawag pero bago ko ito sagutin ay narinig ko na sinabi ng kaklase ko na nag kakagulo sa gate, sinagot kona ang tawag ni kuya at nakapag usap na kami pag ka baba ko ng cellphone ay agad akong pumunta sa bintana at tinignan kung anong nangyayare.
Nakita ko na nag kukumpulan na ang mga tao sa tapat ng gate at para bang may patay, ilang minuto lang ay narinig namin na nag sigawan na sa labas at nag tatakbuhan na. dumiretsyo ako sa upuan ko at kinuha ang cellphone nakita ko na nag message si kuya mag rereply sana ako pero biglang nabasag ang bintana namin at nag pasukan na yung mga nasalabas kaya naman nag sigawan ang mga kaklase ko at agad silang tinatunan ng mga yon at pinag kakagat.
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko, Nakita ko na papalapit sakin ang isa sa mga yon at sinungaban ako kaya naman napahiga ako, hawak ko ang leeg ng lalakeng ito dahil mukhang kakagatin nya ako ilang Segundo ko ding pinipigilan ang ginagawa saakin nito ng biglang may humpas sa ulo nito at bigla itong tumigil at tumulo ang dugo nito sa aking mukha.
"Tumayo ka dyan halika at tatakas tayo" aya saakin ng isang babae at hinawakan nya ako sa kamay para tumayo
May hawak syang baseball bat na punong puno ng dugo sinundan ko sya kung saan sya pupunta, pumasok kami sa loob ng room janitor ikinandado naming ito at hinarang ang mga mabibigat na bagay, sabay kaming napa upo sa pagod kaka takbo.
"Ako si Bianca Valiente" sabay abot nya saakin ng kanyang kamay na may dugo napatitig sya dito na pansin nya din kaya naman pinunasan nya sabay abot ulit.
"Ako naman si Migo Salvador, salamat nga pala kanina" sagot ko sa kanya ng naka ngiti 
Ilang oras din kaming naka upo doon at nakwento ko din ang text saakin ng kuya ko nawala ko ang cellphone ko kanina sa room ng natapos kong i kwento to yon ay natahimik na kami dahil sa mga kumakalampag ilang minuto lang ay bigla itong  tumigil, nag antay kami ng ilang minuto kaming nag intay ng makasigurado na kami na walang nasa labas ay napag pasyahan naming na lumabas na. tinanggal namin ang mga nakaharang sa pintuan pag katapos ay kumuha kumuha ako ng map at tinanggal ang ibaba nito, gagamitin ko itong sandata para sa mga yon.
Dahan dahan binuksan ni bianca ang pintuan para talagang maka tiyak na walang nang tao sa labas dahan dahan kaming lumabas at nag simula nang mag lakad habang nag lalakad kami ay biglang napatigil si bianca dahan dahan syang umatras sinambit ang mga katagang "Dahan dahan lang wag kang maingay" sinilip ko kung ano yung nakita nya. Dose dosenang mga studyante ang nakatayo sa hallway na para bang nag aabang lang ng makakain, dahil don ay dahan dahan kaming umatras ngunit bigla kong nabitawan ang hawak kong kahoy na nagging sanhi ng malakas na ingay.
Napatigil kaming dalawa sapag atras, at bigla naming narinig ang mga kakaibang ingay na galing sa mga studyanteng iyon, rinig din namin ang takbuhan patungo sa kinaroroonan naming.
"Takbo!" sigaw ko at sinimulan ko nading tumakbo
Agad namang sumunod si bianca tumakbo kami ng tumakbo pinindot ko din ang fire alarm para makagulo sa kanila, hindi ko na din namalayan na nag kaiba kami ng dinaanan ni bianca sya ay patungo sa kabilang building at ako naman ay patungo sa likod ng gate. Napansin ko din na saakin nasunod ang mga studyante kaya naman tumakbo ako ng mabilis ng bigla kong nakita si kuya…
Russel Alec Salvador
Kakatapos lang naming mag meryenda at kakatapos lang din mag kwento ni Migo sana naman ay okay lang yung babae, nag liligpit na ako ng pinag kainan at natulog sandali, pag kagising ko ay nag luto ng makakain.
Paulit ulit na proseso lang ang nangyare saamin sa loob ng Three-hundred forty days, gising, kain, check ng email, workout, kain, tulog. Nag celebrate nadin kami ng kanya kanya naming birthday. Nag aantay padin kami ng email mula sa magulang namin. Meron nalang kaming twenty-five days ayon sa computer at sa wakas ay makakalabas na kami, paubos nadin ang supply namin at hindi nadin kaya ng air ventilation naming masyado nang madumi ang mga ito at hindi ka kayang ayusin pa. ilang beses nadin naming tinatry buksan ang mga kwarto na naka sarado lahat naman ay na buksan na ngunit ito lamang ay mga extrang kwarto lang, ngunit may isang kwarto na ayaw talagang mabuksan lahat ng posibleng code ay nagamit na naming sa loob ng mag iisang taon.
Habang nag checheck ako ng e-mail ay bigla akong tinawag ni Migo na halata mo sa boses nya na tuwang tuwa sya. Nag madali akong pumunta sa kinaroroonan nya at nabigla ako sa nakita ko nabuksan na nya ang kwarto, at bumungad saakin ang ibang ibang uri ng mga armas may mga espada, mga baril, may mga bomba din. Kung baga ito ang armory ng aking daddy.
"Paano mo ito na buksan?" tanong ko sa kanya
"Ayun o" sabay turo nya sakin ng apat na letra na nakasulat sa itaas ng pinto 
"Huh? Paano nagging ayan e number ang kailangan" tanong ko
"Diba ang apat nayan ay H-E-R-M" sabi nya saakin at in-explain nya sakin kung bakit
Ang HERM ay ang initial ng mga pangalan nating pamilya kaya ko ito ang nagging sagot ay bawat letra ay may equivalent na number kunyare ang letrang B kung bibilang mo ito ang letrang B ay pang number two sa alphabet, kailangan ng room na ito ng ay anim na numero lamang kung ang numero ng ibang kwarto ditto ay pare parehas lang ay dahil ito ay kwarto lamang, balik tayo, ang letrang H ay pang number eight sa alphabet habang ang E ay pang five R ay pang eighteen at ang M ay pang thirteen, matagal kong pinag isipan kung ano ang ibig sabihin nito kaya naman eto pinag sama sama ko ito at sinubukan ang Passcode na 851813 at sa wakas ay nag bukas ito. Pag papaliwanag nya pumasok kami sa loob at tinignan naming bawat isa ang mga klase ng armas na nandito.
Bumalik na kami sa kusina upang kumain at pag usapan kung ano na anng susunod naming gagawin dahil may ilang linggo nalamang kami dito, napag usapan namin na dadalhin namin ang mga kaya lang namin dalhin na armas, pag ka tapos naming kumain ay hinanda na namin ang mga gagamitin namin para sa aming pag labas sa bunker na ito ng matapos na naming ay natulog na kami paulit ulit lang uli ang gawain namin sa mga sumunod na araw, at dumating nadin ang tinakdang araw ng aming pag labas sa bunker na ito.
Hindi namin alam kung ano ang nag hihintay saamin sa labas dahil wala na kaming communication simula ng makulong kami dito walang balita ang huli lang naming balita ay ang buong pilipinas na ang na apektuhan.
Tinawag kona si Migo para humanda kinuha ko na ang mga armas na kakailanganin namin at humanda na sa pag alis dala ko ang dalawang itim na bag na nag lalaman ng mga baril at bala ganon din si migo naka sukbit nadin sakin ang katana at isang shot gun samantalang double pistol naman kay migo. 
Paakyat na kami ay sinubukan kong buksan ang bunker ngunit ayaw nitong mabuksan para bang may humaharang sa likod nito, pilit naming binubuksan ngunit ayaw talaga, hinarangan siguro ito ng mga lalakeng pumasok sa bahay namin noon, kaya naman napag desisyonan ko itong pasabugin nilagay ko ang pampasabog at lumayo kaming dalawa, kailangan na naming makaalis dahil numinipis nadin ang hangin sa loob ng bunker.
Pag ka pindot ko dito ay agad naman itong sumabog, pinuntahan ko ito at tinulak sa wakas ay bumukas ito pumasok ng unti unti ang liwanag na nanggagaling sa labas. Nag katinginan kami ni Migo at nag ngitian dahil sa wakas ay makakalabas nadin kami, pag labas ko ng bunker ay dumiretsyo kami sa bahay bumungad saamin ang mga buto ng mga lalakeng nabaril ni Migo ng gabing iyon. Dumiretsyo ako sa kwarto ko at umasa na nandoon pa ang akin cellphone ngunit wala ito. Humiga ako sandali para mag pahinga pero ilang minuto lang ay tinawag ako ni Migo.
Bumangon ako at pumunta sa kinaroroonan ni Migo, bumungad sakin migo na naka ngiti at may hawak na susi, hawak nya ang susi ng itim na Knight XV ni dad, biruin mo at nandito pa ito kinuha ko ang susi kay migo.
"Bakit nasayo ang susi nito?" naka ngiti kong tanong
"Alam kong magagamit natin to kaya naman kinuha ko ito nung gabing nakauwi tayo" pag mamayabang nya 
Tumakbo ako sa taas para kunin ang mga damit na kailangan ko gayon din si Migo. Pag ka tapos namin ay nilagay na namin kay Leo {pangalan ng sasakyan ni dad} ang mga gagamitin namin tinignan ko nadin ang gas nito full tank pa naman. Pag pasok ko sa sasakyan ay may Nakita akong papel sa driver sit, kinuha ko ito at binuksan sulat ito mula kay daddy.
"Mga anak kung nababasa nyo ito, marahil ay naka labas na kayo sa bunker hindi ko na kayo ginulo pa sa loob dahil miski ako ay hindi ko alam kung papaano ito buksan, ako din ang nag harang sa harap ng bunker at nasaakin din ang cellphone mo kinuha ko ito at tinago anak mag ingat kayo. Hanapin nyo kami ng mommy ninyo, umaasa kami na mag kikita kita pa tayo, tandaan nyo mahal na mahal namin kayo ~ dad"
Hindi ko alam kung kelan to pero sure ako na buhay pa sila ngayon at hahanapin namin sila!
Inistart kona si Leo at binuksan n ani Migo ang gate, bakit parang walang ka tao tao sa labas at wala ding Eaters {yan ang tawag naming mag kapatid pinag isipan namin yan} habang binabagtas namin ang daan ay may mga panaka nakang Eater kaming nakikita ang kalat ng kalsada, isang taon palang ang nakalipas pero ganito na.
Habang nasa byahe kame ay napag pasyahan namin na pumunta sa isang grocery shop upang dagdagan ang stock namin habang nag hahanap sa aming mga magulang ng makarating kami sa isang shop ay sabay kaming bumaba dala lang ang aking katana at ang combat knife ni Migo hindi kami mag papaputok ng baril dahil baka makatawag lang ito ng mga eaters ng nasa pintuan na kami ay kinatok ko ito gamit ang aking katana nag intay kami ng ilang minuto kung may lalabas na eaters ngunit walang lumabas, pumasok kami dala ang isang malaking bag ang kalat ng loob ng grocery store halata mo na nilooban na ito, tumungo kami sa mga canned goods swerte naman kami dahil madami dami pa ang natira. Napaisip ako kung nasaan na kaya ang ibang mga tao.
Ng matapos na kami ay napag pasyahan namin na bumalik sa sasakyan nag patuloy na kami sa aming byahe sobrang tahimik ng kalsada at tanginag mga tunog lang mula sa mga eaters ang maririnig. Habang nasa byahe kami ay may Nakita kaming harang sa dadaanan namin isang karatula na may naka sulat na 'TULONG' marahil ito ay matagal nang naka lagay bumaba ako dala ang katana ko para alisin ang nakaharang habang dahan dahan akong nag lalakad ay may naramdaman akong kakaiba, parang may nanonood saamin, kaya naman sumenyas ako kay Migo sa pamamagitan ng nakababakong kamay na parang na pindot ng gatilyo agad naman syang kumuha ng baril pero hindi bumaba sa sasakyan.
Ng natangal ko na ang harang at pabalik na sa sasakyan ay biglang may sumigaw.
"Wag kang gagalaw o babarilin kita!" sigaw ng isang babae na naka mask at biglang lumabas sa kakahuyan sa gilid ng kalsada.
Habang si Migo naman ay maangas na lumabas sa sasakyan at tinutukan ng dalawang pistol ang babae.
"Ikaw ang wag gumalaw kung ayaw mong ubusin ko lahat ng bala na ito sayo" sigaw naman ni Migo
"Ano ang kailangan mo?" tanong ko
"Lahat sasakyan nyo at mga armas nyo" tugon nito
"Hay nako hindi mangyayare yan" Sigaw ni Migo habang natawa
Agad naming lumingon ang babae sa dereksyon ni Migo at sya naman ang tinutukan
"Alam mo ang ku-." napatigil ito
"Mi-migo?" nabubulol na dagdag nito
Nag taka ako gayundin si Migo, ibinaba ng babae ang baril nya at tinanggal ang mask nito.
"Oh Shit" sigaw ni Migo habang ako ay naka tayo padin at naka tulala
"Buhay ka?" tanong nya 
"Obvious ba?" sigaw pa nito
"Teka sino sya" tanong ko 
Ibinaba ni Migo ang pistol nya at habang lumalapit sya saakin ay sinabi nya ang pangalan nito
"Kuya sya si…"
 
 

Under the moon.
Mu Lingxi walked into the pavilion and handed the wine cup to Zhang Ruochen.
Her hands were smooth like jade and her eyes glinted with gorgeous light.
Zhang Ruochen immediately stood up and looked more mellow. He took the wine cup, looked to Feng Yan and Xiang Chunan, and said, "It's not that I don't want to become sworn brothers with you. I have a lot of concerns myself, so I don't want to bring you guys trouble."
Feng Yan smiled and said, "You're insulting me by saying that. I'm not afraid of trouble."
Bang!
Xiang Chunan slapped the table and said, "I'd do anything for my brothers, no matter how dangerous it can be. Your trouble is our trouble, and I'm not joking about it!"
Zhang Ruochen then said, "Okay, now that you guys said so, I'll have this drink now with you!"
"Wait, let's drink up together!"
Xiang Chunan and Feng Yan also raised their cups, and they finished their drinks at the same time.
Xiang Chunan smashed the cup on the ground and asked, "Who should be the big brother, the middle brother, and who's the little brother?"
Feng Yan said, "If you decide it by age, it's too tacky, but if we use power to decide, it'll damage our relationship. How about we use a different strategy?"
"What strategy?"
Feng Yan said, "The God-Naming Platform Conference will begin the day after tomorrow. We'll decide it by seeing who gains the most in the conference. How about that?"
Xiang Chunan said without hesitating, "Okay! Sounds good!"
Zhang Ruochen smiled. "Brother Feng, you're a disciple of Truth Godly Palace, so you must know much more about the God-Naming Platform Conference, so you have an edge already. Do you want to be the big brother?"
"That's right. I want to be the big brother as well," said Xiang Chunan.
"Rest assured. Now that we've become sworn brothers, I'll tell you guys everything I know about the God-Naming Platform tonight."
…
Zhang Ruochen, Feng Yan and Xiang Chunan finished all the alcohol on Kongling Island, and there were alcohol bottles everywhere inside and outside the pavilion.
Enjoy your life to the fullest and raise your wine cups to the moon.
Sometimes, you needed to put down everything that bothered you and do the simplest thing.
Zhang Ruochen was incredibly happy tonight. He felt like someone who finally got out of a swamp, relaxed as never before.
He let loose and got drunk.
Probably because of the change in his state of mind, Zhang Ruochen found that he had hundreds of more saintly way rules in his body on the next day, and he now had forty-two hundred saintly way rules in total.
He could easily feel that his cultivation had reached a new level.
Zhang Ruochen operated his exercises, and the saint Qi in his body rapidly flowed. He formed a fist print, and a gigantic saint Qi storm was formed.
"Have I become a second-step saint king?" Zhang Ruochen looked pleased.
After becoming a saint king, comprehension was the most important. Also, the monks' state of mind mattered. Sometimes, the monks could be stuck at a level for several years, but sometimes, their cultivation could surge overnight.
He wasn't sure whether he'd reached a new level or not as he couldn't head to Nine Steps to the Sky Path. However, it was still amazing that his cultivation surged.
There were ancient trees with red flowers on them in the yard, giving dimming light.
Mu Lingxi was standing under the tree, and she smiled seeing Zhang Ruochen wake up. "Uncle Jing came and took forty-two tokens when you were still drunk, and he thanked you on behalf of the entire Guanghan Field."
Zhang Ruochen said, "That's nothing."
"To Guanghan Field, it's significant. That King Wuhan won't make things difficult for you anymore," said Mu Lingxi.
Zhang Ruochen smiled and held Mu Lingxi in his embrace.
Mu Lingxi pretended to struggle, and then, she leaned her blushing face against Zhang Ruochen's chest like a cat. She whispered, "Are you wondering why I persuaded you to become sworn brothers with them?"
"I know why," said Zhang Ruochen.
Mu Lingxi said, "I know you don't want to become their sworn brothers because of Empress Chi Yao and the sinister power, and that you'll bring trouble to any monk who's close to you, but you're the only one I care about, so I hope you can have friends who can share your burden and fight side by side with you. Then you don't need to carry all the pressure by yourself. Am I being too selfish?"
Mu Lingxi looked anxious, as she was worried that Zhang Ruochen would be pissed.
Zhang Ruochen said, "You can only expect others to treat you sincerely if you do the same thing. I won't tell them about my enemies, as I'll deal with them myself."
"Sorry."
Mu Lingxi started to tear up.
Zhang Ruochen kissed Mu Lingxi on her neck and smiled. "Don't say anything like that. You were only trying to help, weren't you? However, please try a different way next time."
"Okay."
Mu Lingxi nodded.
…
The God-Naming Platform was one of the few ancient remains in Heaven World.
It was said that Heaven World built Truth Godly Palace here because of the God-Naming Platform.
However, the God-Naming Platform was almost always sealed, so even the disciples from Truth Godly Palace didn't know exactly where the God-Naming Platform was. It would only be revealed every ten years during the God-Naming Platform Conference.
A crimson cloud boat was sailed to Kongling Island on the morning of the God-Naming Platform Conference. It was led by Feng Xi, Feng Yan, Zhang Ruochen, Xiang Chunan and Mu Lingxi, who had boarded the boat.
And besides, there were also twenty-two first disciples who lived on Kongling Island that boarded the Cloud Boat with them.
They were appendages to Feng Xi.
All those first disciples were extraordinary, which amazed Zhang Ruochen.
Every first disciple was a top-tier talent with great status in Truth Heavenly Domain. Supreme saints from the weak fields would greet them if they walked out of Truth Heavenly Domain.
Which showed how prominent Feng Xi was in Truth Heavenly Domain, otherwise, there wouldn't be so many first disciples following her.
That Feng Xi was very forceful and aloof, and she didn't say a word on the boat.
As for the first disciples and Feng Yan, nobody dared talk loudly as if they were subordinates in front of a queen.
"She's very powerful, at least as strong as Ji Fanxin," Zhang Ruochen speculated.
The Cloud Boat was sailed again, heading to the floating islands to pick up people.
Almost all the floating islands were the refining places for godly disciples.
Godly disciples kept boarding the Cloud Boat. All of them looked dashing and proud as they were the best talents among their peers. However, the godly disciples had different numbers of first disciples following them.
Some godly disciples were only followed by one or two first disciples.
However, some godly disciples were followed by seven to eight first disciples.
As for Feng Xi, she was the only one who had more than twenty first disciples following her.
Gradually, there were more than twenty godly disciples on the Cloud Boat, so the sailor stopped picking up people from the floating islands, flying toward God-Gazing Mountain.
God-Gazing Mountain was only tens of thousands of miles away from Truth Godly Palace. It was yellowish brown without any plants on it. The mountain was steep and spectacular.
The part of the mountain that was above the clouds was more than seventy thousand feet tall. The Cloud Boat that was only five hundred feet long was nothing but a dark spot compared to that.
Zhang Ruochen and the others got off the Cloud Boat and climbed up on God-Gazing Mountain where they found lots of monks having gathered on the peak already. They came from different large fields, and they were wearing different saint blouses and armor. Besides, human monks only made up a small fraction of them. Most of the monks came from other races.
"Brother Zhang, brother Xiang, let's meet in God-Naming Mountain." Feng Yan smiled.
Xiang Chunan waved his hand and said, "Rest assured. We're definitely powerful enough to pass the qualification test easily."
Zhang Ruochen, as the priest of Guanghan Field, could get an invitation letter and get into the God-Naming Platform Conference.
However, he learned from Feng Yan that the God-Naming Platform Conference wasn't just a conference, but a battle for ancient valuables, which made it very dangerous.
'Zhang Ruochen' was already put under the spotlight, so he would be targeted.
Which was why Zhang Ruochen decided to change his appearance and join the God-Naming Platform Conference in a different way.
Feng Xi, Feng Yan and the twenty-two first disciples walked to the southern cliff of God-Gazing Mountain.
There was an ancient godly door that was hundreds of feet tall on the edge of the southern cliff, and they arrived at God-Naming Platform after walking through the godly door.
There were sixteen generals wearing white saint armor on both sides of the godly door. Every monk who came here needed to show them their invitation to get in.
"Senior sister Feng."
The sixteen generals in white saint armor greeted Feng Xi at the same time.
The godly disciples who went through the door weren't welcomed like this.
Feng Xi handed the generals the invitation letter and walked through the door with her hands behind her back. Her body vanished as she stepped in as if she was swallowed by the water screen.
The monks on God-Gazing Mountain all looked envious as they saw the people walking through the godly door. Anyone who received an invitation was definitely an exceptional talent under supreme saints.
That godly door represented power and identity.
The monks who didn't receive an invitation had to pass the qualification test to enter the conference.
A monk who was only around thirty years old exclaimed, "If I could join the God-Naming Platform Conference, it'd be the highlight of my entire life. I'd boast about it for the rest of my life after getting back to Tianyuan Field."
"I heard that most of the angels from 'Nine Angels Beauty Scroll' are going to join the God-Naming Platform Conference. If I could get into the God-Naming Platform and meet my Goddess Hundred Flower Fairy, I'd be willing to live a hundred less years," a young man carrying a saint sword said.
"There are seven forbidden lands in the God-Naming Platform where you can find the valuables left by ancient Gods. I heard someone dug out the fragment of a godly weapon in the last God-Naming Platform Conference."
"That's nothing. An elder in my family told me that someone trespassed on Dark Demon Well ten thousand years ago and released an ancient demonic God, who later joined Truth Godly Palace and became one of the top-tier beings in Truth Godly Palace."
…
The monks were waiting on God-Gazing Mountain while sharing the stories they'd heard before.
Everyone was very excited as they wanted to pass the qualification test to enter the God-Naming Platform Conference, and they all had different goals.
"Look! There are nine golden dragons dragging a divine carriage," someone screamed.
Everyone looked to the Cloud Ocean.
There were nine giant golden dragons that were thousands of feet long pulling an ancient carriage a thousand miles away, and the forces coming from the ancient carriage were terrific.
"That golden dragon carriage is a Nine-Yao ten thousand patterns saint weapon."
"Gosh! Even some supreme saints don't have Nine-Yao ten thousand patterns saint weapons. Who's the owner of that golden dragon carriage?"
Mu Lingxi stared at that ancient golden carriage, looking confused. She knew that it was Zhang Ruochen's Golden Dragon Carriage, and only the emperors of Sacred Central Empire were qualified to ride it.
How did the Golden Dragon Carriage fall into the hands of other monks?
And besides, Zhang Ruochen had never brought it up before.
Boom!
The Golden Dragon Carriage arrived at God-Gazing Mountain in the end. Someone inside the carriage lifted the carriage curtain made of saint gold with her ethereal hands.
Before the beauty in the carriage walked out, her fragrance had been spread everywhere, permeating the entire God-Gazing Mountain, mesmerizing people.
Beautiful flowers started to grow on the barren rocks and mountains, and the mist in the air formed white pedals, falling onto the ground.
Seeing an amazing scene like this, some male monks figured out who was inside the golden dragon carriage, and they were exhilarated.


Eight hundred years ago, a legendary man passed away. Zhang Ruochen, the son of Emperor Ming, was killed by his fiancée, Princess Chi Yao. Then, eight hundred years after his death, he came back, only to find that the one who had killed him had already unified Kunlun's Field and built the First Central Empire, and was now known as Empress Chi Yao... Empress Chi Yao—Her Majesty governed the mortal world and enjoyed prestige in all directions as well as an eternal life. Zhang Ruochen stood outside of the Imperial Ancestral Temple, looking at the statue of Empress Chi Yao, and the flames of hatred burned in his heart. “After I practice for 13 years, I shall send the empress to her doom!”

Pinatawag ako ni Gat Ibal at ngayon ay nasa loob ako ng pribadong tanggapan nito. Kumakabog ang dibdib ko sa kaba at hindi makatingin ng deretso sa Rajah. Ito na ang panahon sisingilin niya ko at natatakot ako sa magiging kaparusahan sa akin, kay Onang at kay Basod.

            Isang naka-rolyong papel ang ipinatong ni Gat Ibal sa mesa. Nang iladlad niya niya ang nilalaman niyon, pinanlakihan ako ng mata at hindi makapagsalita. Nakaguhit sa papel ang mukha ng isang babae na hindi maipagkakaila na sa akin. Katabi niyon ang mensahe na nakasulat sa titik ng baybayin.

            "Ang batang ito ay anak ng Rajah ng Tondo, na dumusta sa pangalan at kapangyarihan ng Imperyo ng Tsina at Dinastiyang Ming. Isandaang pilak ang pabuya sa sinumang makakapagturo sa kinaroroonan niya para sa ikatatahimik ng buong Selurong (Luzon ngayon)."

            "Kumakalat sa buong Camarines ang larawan mo, Suyen," sabi ni gat Ibal. Mula sa papel, umakyat ang tingin nito at tumimo sa akin. "O dapat ko bang sabahing… Dayang-dayang Suyen?"

            Napasinghap ako. Sunod-sunod ang dating ng realisasyon sa akin. Katapusan ko na. Hindi ko na magagawang bawiin pa ang Tondo. Hindi ko na maipaghihigante ang kamatayan ng aking magulang. At kahit nasukol na ako, hindi ko pa rin magawang umamin, kahit sa paraan mang ito ay masabi na hanggang sa huli ay lumaban ako.

            "Hindi ako ang batang iyan, gat Ibal. Nagkamali ho kayo. Maaaring kamukha ko lang siya at—

            "Pwede ba! Itigil mo ang pagsisinungaling  sa harap ko!" galit na sigaw ni gat Ibal.

            Napaluha ako dala ng labis na takot at kaba na nararamdaman ko. Agad akong lumuhod at yumukod sa harap niya. "Pakiusap, huwag niyo po akong isuko sa mga dilaw. Kahit anong kaparusahan, huwag niyo lang akong ibibigay sa kanila," hilam sa luha na pagsamo ko. Isinusugal ko na ang lahat sa pag-amin kong ito. At umaaasa akong may matitirang kabaitan sa puso niya para making sa akin.

            Sa pagtataka ko, tumayo siya at tumalikod sa akin. Tahimik na pinagmasdan niya ang ipinintang larawan ng bayang ng Ibalon at ang bundok ng Mayon na nasa pader. Humugot ito ng malalim na hininga bago muling nagsalita.

            "Parang kalian lang, nang gulatin kami sa pagbisita ng Rajah ng Tondo sa Ibalon. Hindi naming inaasahan, lalong-lalo na ako, na makakaharap naming ang magiting at pangalang bukambibig ng lahat sa Selurong, ang iyong ama, si Rajah Maisog," pagkukuwenta niya sabay tingin sa akin. "Iyon ang una naming paghaharap ngunit di ko man lang siya nabigyan ng watong pagsalubong na nararapat lamang sa kanya. Sa halip, hiniling niya na itago ko sa lahat ang kanyang pagbisista.

            "Hindi karaniwan ang makatanggap ng ganyang hiling, lalong-lalo na sa taong bagaman matagal ko nang kilala ay wala naman kaming ugnayan. Doon pa lang alam ko na, na may kinahaharap ang ama mo, SUyen, na mabigat na suliranin. Napakabigat na nakuha niyang humingi ng tulong sa isang estranghero kaysa sa mga kaalyado niya.

            "Matagal nang natutuganan ng Rajah ang sabwatan ng mga bayan na nakapalibot sa kanya. Pinaigting iyon ng tahimik na pakikipagtulungan ng Sultanato ng Borneo. Lahat sila ay minimithing pabagsakin ang Tondo at ang paghahari nit o sa Dagat Silangan, sa kalakalan at politika."

            Naikuyom ko ang mga palad ko. Hindi ko mapigilan ang pag-alsa ng galit ko na marinig na dahil lang sa kanilang makasariling dahilan, ilang daang inosenteng buhay ang nawala, ilang daang pamilya ang nawalan ng tirahan at napakaraming pangarap ang kanilang sinira.

            "Pero nagging napakabilis ng mga pangyayari. Hindi ko inaasahan na ilang araw matapos an gaming pag-uusap ay agad na kikilos ang mga nagsabwatang bayan. Mas ikinagulat naming ang pagkakaroon ng ma malaking partisipasyon ng Tsina sa pagkilos, na isang kaibigan ng Tondo.

"Hindi na naming nagawang makapaghanda  at makagawa ng pagkilos para tulungan ang Tondo. Aaminin  kong nabahag ako na banggain ang higanteng dragon at habang buhay kong dadalhin ang kahihiyan na iyon.

"Nang makita naming kayo sa kakahuyan, hindi lang aksidente 'yon. Sa mga huling sandal, nagkaroon ako bigla ng lakas na loob na magpadala ng tauhan para mailigtas man lang ang prinsesa at reyna ng Tondo, at mapagbigyan ang iyon ama na pansamantalang maging inyong kanlungan ang Ibalon. Pero huli na kami, at ikinalulungkot ang nangyari sa iyong ina, Suyen."

Napayuko ako at muli na naming pumatak ang luha ko pagkarinig sa aking ina. Nakakalungkot, na sa ibang tao ko pa mahahanap ang pagtulong na inaasam naming, sa taong hindi naman naming kadugo at hindi naming inaasahan na gagawa ng ganito.

Pinagsarhan kami ng Namayan. Pinagtabuyan kami ng Urdaneta. Hindi kami pinansin ng Banaag. Pero tinanggap kami ng Ibalon at labis-labis ko yong ipinagpapasalamat.

"Simula sa araw na ito, ituring mo nang iyong sariling tahanan ang Ibalon, Suyen," isang ngiti ang iginawad nito sa akin. "Malaya kang makapanirahan hanggang kalian mo gustuhin. Ngunit may kondisyon: simula rin sa araw na ito, gusto kong ituring mo ako bilang iyong ama," ginagap niya ang aking palad at marahang pinisil iyon.

"Maraming salamat sa kabaitan niyo, Gat Ibal," isang ngiti din ang ibinigay ko sa kanya. "bakit niyo poi to ginagawa?"

"Dahil iisa kami ng pinapangarap ng iyon ama. At kahit namatay man siya, nariyan ka pa rin na magbibigay ilaw sa mga pangarap na iyon. Balang araw, kahit hindi ko man maabutan, sana dumating ang puntong iyon at maranasan mo ang ganoong klaseng buhay, ng aking mga anak at mga taong naghahangad ng pagbabago."

Tondo unknowingly angered the Chinese Ming Dynasty. The envoy they sent to pacify the emperor made things worst. Soon the Rajah (king) found himself in a hopeless battle and lose everything he have: his life, his Ranee (queen wife) and his kingdom. The only thing he got was his only daughter who escape to faraway city-state: the Dayang-dayang (high princess) of Tondo, Suyen.

Suyen escape the Chinese armies together with her aides and find her temporary shelter. Fueled by the loss of her parents, their home, and the unjustice they've got, she trained herself hard to enable herself with skill to avenge her parents and get back what was truly theirs.

But what if love came in? And to a man who was her mortal enemy? The son of the now governor-general of Tondo?

"Charge!"

Dum Gai shouted at the top of his lungs and pointed in their direction.


The battle cry of the thieves wasn't even done when they heard a shriek coming from one person to another. 


Even before they could figure out what happened, the dangerous light that reflected the soldiers' blade made them shut up. Those who made noise or rebelled were killed on the spot. The clever earlier was also spared.While Dum Gai was killed.

That thief is really interesting. Sadly, his life is at the hands of their master. Her curiosity towards the thief died down. 

While watching, Xi Sheng made sure that the ladies behind her are safe. Some of the thieves that escaped the soldiers' grasps ran in their direction, but Xi Sheng swiftly took care of the escapees.

As the stench of blood is getting heavier, Xi Sheng covered her nose and retreated back but was stopped when a gleaming deadly weapon was placed onto her neck.


"Don't move."


Xi Sheng pressed her lips together. 


I really shouldn't have helped them.


Xi Sheng stands straight and slowly raises her hands. She gapes at the glimmering dagger that would slash her neck at any minute. 

Sister, did no one taught you that sharp things could claim life? If you're aware of that, quickly take it off!



"Ci, take that sharp thing away. He might be suspicious but he is our benefactor."


Xi Sheng heard that the maid clicked her tongue and withdraws the dagger. When the blade is gone, Xi Sheng massages her neck and tastes the sweetness of life. 


A soldier walked to them and respectfully bowed to the little lady.


"Your highness, this might take a little while so please rest for a bit."

The little lady nodded at him. The soldier raised his hand and signalled the other soldiers. The soldier strode beside the little lady and held his sword tightly, his eyes seizing Xi Sheng.

"We don't like owing anyone, this young gentleman, how many golds do you need?"
Ah, how straightforward. 

Xi Sheng shook her head and kneels down.

Click!

"Stop."

The little lady lifts her hand and motioned the soldier. The soldier narrowed his eyes and obediently sheathed his bloody sword.

Xi Sheng didn't flinch and wiped her cold sweat naturally. 

She looks at the little lady in front of her:"May I ask if the little lady is a noble?"

The maid yelled:"Impudence!"


Xi Sheng directly stares at the little lady and conveys through her eyes. Little lady, your servants are killing my ears. 

The little lady with her plump cheeks and wet big brown eyes smiled:"This lady is a noble, however, the background of this lady is a secret."

Xi Sheng nodded. Children of the ancient era are so much more mature than their actual age!

" Rather than gold, may I ask for information about the naming system?"


The little lady hummed:"Very well. The history of the naming system is very huge, but I will sum it up."

As the world was built thousands of years ago, the naming system was also established. However, its origin is not known. The naming system is when someone names another using their life force. The life force signifies the vitality and lifespan of a person. A mark will appear when a naming ritual is successful. 

When a person is named, the one who named will decide whether they keep them or not. Just like the case of Dum Gai.


"Can anyone name someone?"


The little lady shook her head.

Anyone cannot name anyone. The royal family or nobles only have the qualifications to name someone.

The importance of the name signifies identity and being above the common populace. Having a name gives an individual a certain power like increase in strength or intelligence, though it's only small. 

In terms of family, the parents shall give their offspring a name. If they don't, their life force will be sucked out by the child until they die. If the parents of the unnamed child die, the child's life expectancy will not reach adulthood. 

On the other hand, nobles only named someone when they are pleased or indebted to commoners. Even if the commoners are named, they cannot name anyone.

Xi Sheng asks:"What will happen if someone that is not a noble named someone?"

The little lady paused for a minute:"They will explode."


E...Explode? 




"There are still many factors that affect the naming system, nonetheless, I still haven't studied those."


With the newly equipped knowledge she learned, Xi Sheng stood up and thanked the little lady. 


The sky is already dark, so she should return. Xi Sheng was about to run away when she heard the little lady.


"Is your story earlier true?"

Xi Sheng rapidly said:"Nope, that was made up."

"If that's so, ahem, then this gentleman... do you desire to be named?"

Xi Sheng didn't look back and left with:"This one is named." And ran away.


The little lady stares at the back of the youth as it vanishes. 

Maid Ci:"Cough! Princess Xu, should we go after him?"


The little lady shook her head:"Since the gentleman is already named, we shall not pursue more. However, I believe we will meet soon."


The captain and the maid peered at the state of their princess. They could only sigh at the soft and love-struck eyes of their princess. 


Xi Sheng's being was thoroughly burned in their memories. 

They continue their journey to the direction of the capital.

...

The Naming System is both a blessing and a curse. Some unnamed folks hated the nobles because of corruption or evil deeds but because of the naming system, when a noble named a commoner, the commoner will either serve them, praise the noble, or hide their animosity towards the noble. 

Its existence is quite funny. 

The naming system is important not only because it gives identity and increase in stats, but does it stop there?

Xi Sheng thinks that people aren't that shallow to be enslaved by the mere benefits of the naming system. 

Xi Sheng quickens her steps. When she arrived at the lake, the dark already swallowed half of the sky.


She rests beside the pond and drinks the water in it.


Huff! Huff!

She wipes her mouth and calls:"Open window."


『Auto Prompt: Missions triggered!

Main mission: Fulfill the host's wish(2%).

Side mission 1: Origin of Naming Caste(50%).

???』


"So I wasn't dreaming..."


When she inquired about the naming system, she heard a 'ding!' sound. 


She taps the window several times, but nothing happened. For a while, she felt at loss. 



She sighs and stares at the dawning sky.


Her eyes dimmed and utter:"System, where the hell are you? I'm worried that you will be beaten without me at your side..."

Xi Sheng will never admit that she felt lonely without her system.


Thud! Thud! Thud! 


"Junior Sister Sheng! Where are you?!"


She stood up and collected the torn cloth containing the bleu-mist lady slipper plant. 

She exited the lake circle and meets with them.

They didn't express it but the Sol Keepers felt pity for Xi Sheng's current appearance. 

Xi Sheng held the cloth firmly and was escorted back to the temple.

In order to live again, Xi Sheng merged with a task-taker system.

They hop in the whole multiverse to save her other selves from being obliterated, as well as saving the world.

She only wanted to save herself and... Screw the system, but how did it become like this?

Unknown Entity, crying: I really really love you! I will die if you leave me!

Xi Sheng: Die then!

Unknown Entity: This daughter-in-law only married your son, so I can stay with your side!

Xi Sheng: Son! Your Mother is being coveted by your wife!

Unknown Entity: I fall in love with a person, not with their gender! Senior, please be with me!


Xi Sheng: I suddenly want to become a priest.


Unknown Entity: When I was alive, only I can think about was you. Now that I am dead, I'm still unwilling to let you go!


Horrified, Xi Sheng took out a talisman worth of billions of points and said shakily: Your mom! I.. I'm n...n...not scared of g...g...g...ghost!

..........

Warning: The novel is very slow-paced so you might get bored while reading. It also contains sensitive topics. You are warned.

EPISODE 0-2.
Mindanao
Napagising ako sa sunod sunod na putok ng baril at Granada sa labas sa dilim ng gabi. Napatayo ako mula sa sahig kung saan ako natutulog yakap ang M16 nang may pumunta sa tent, Mga panahong nagsabi si Duterte ng martial law sa ibang bahagi ng Mindanao dahil sa mga pagusbong ng mga rebelde. May pumuntang sundalo sa tent.
"AMBUSH AMBUSH!!" sabi ng isang sundalo sa labas kaya nagempake at naghanda umalis para sa pakikipagsagupaan. Dinala ko ang aking bagahe naglalaman ng mga bala, gamit, at pagkain. Huminga ako ng malalim bago lumabas at nakita ko ang paligid puno ng putukan at malakas na ingay ng mga pambasabog sa kampo. Una kong pinuntahan ang mga ka platoon ko para malaman ang sitwasyon.
"anong sitwasyon natin?!" pasigaw kong tanong kay Javier.
"napalibutan tayo ng mga rebelde, sinugod tayo ng wala sa oras." Sabi nya sakin
40 kami sa platoon nang umalis kame papunta sa lugar ng engkwentro, naandito kame sa isang kampo kung saan ang mga supply ng mga sundalo na nakalagay. Ang gusto yata mangyari ay maputol ang supply ng mga sundalo para matapos na giyera sa pagitan ng rebelde pero di basta basta ito pupuntahan dahil isa ito sa mga armadong base sa lahat ng kampong nakadestino dito.
Habang sinasagot ang engkwentro sa rebelde ay nakita ko ang sitwasyon sa harap, nakahigang mga sugatan na sundalo sa paligid, mga butas sa lupa ng pulbura sa pampasabog.
"anong impormasyon sa mga sumugod na mga rebelde?" tanong ko sa sundalong may pangalan sa gilid ng dibdib nya ay "pangilinan"
"Sabi ni sarge 7 grupo na nagsamasama na mga rebeledeng sumugod dito, gusto na nilang magkaroon na magandang pwesto sa giyera kung masisira ang supply base nten." Sabi ni pangilinan habang bumabaril sa mga rebelde, kung ganoon karaming rebelde naandito ngayon, bakit lamang sa hilaga lang sila nag pressure at hindi sa buong palibot ng base dahil nakakapagtatakang isipin. Habang iniisip ko yun ay bumilog ang aking mata at tinignan ko si Javier. Dalawa lang kami sa hilaga dahil malapit ang tulugan naming doon habang ang iba nasa timog kung saan ang armory.
Tumakbo na kami doon patimog, habang palapit may mga rebeldeng nakapasok na sa base kaya pinagbababaril namin nagmamadaling pumunta sa armory.
"HQ we need backup!, I repeat! We need backup! OVER!"
"Di makasagot ang HQ Sarge!"
"Depota! Kung kalian pang nawalan ng komunikasyon."
Narinig ko habang nasa gitna kaming parte ng base patakbong timog at nakita naming lahat ang pagsabog sa katimugan parte at ngayong maglalong nagpaulan ng mga pamabasog ang mga rebelde sa lahat ng sulok ng base.
"Nakaengkwentro naming ang mga rebelde habang nandoon kami kasama ang Lieutenant pero kasama sya sa mga napatay ng rebelde. Decoy lang yung nasa harap, ang kinakakugulat lang ay kilala nila kung sino si lieutenant at yun agad ang una nilang pinatay."
Mas lalo lang tumama ang hinala ko. May inside info na nangyare sa base, ang nakakainis pa sinira nila ang satellite sa kung saan nasa timog iyon.
"Javier kailangan nating bumalik sa tent, kunin natin ang Manual na radyo." Sabi ko sa kanya yun, at sumangayon sakin
Kaya bumalik kami sa tinulugan namin sa hilaga ay pagkita namin sa loob ng tent ay sira yung radyo na para bang sinadyang sinira ito gamit ang matigas na bagay nito.
Di kami nagsalitang dalawa, alam namin agad wala kaming mapagkakatiwalaan sa ganitong kalagayan na to dahil sinadya ang pagpunta dito dahil may alam na may radyo dito sa mismong lugar at mismong mga kasama namin matulog dito ay potensyal na suspek. Di pagaaksayahan ng oras isang rebeldeng pumunta dito sa bawat kampong maghanap ng radyo sa kalagitnaan ng engkwentro sa base eh kung nasira na nila ang pangkomunikayson namin sa davao.
"kailangan na nating tumakbo, Javier. Walang saysay itong paglaban nating kung mamamatay lang tayo na mismong sa paligid natin di natin alam kung sino ang kaaway at kakampi." Sabi ko sa kanya, may asawa't anak sya na uuwian sa ilocos  kaya gagawin ko lahat ng makakaya kong mabuhay sya. Nawalan na ako ng tiwala sa kapwa kong sundalo, ang mahalaga lang ay makaalis kami dito kahit anong mangyari.
"kung aabondanahin natin sila, anong sasabihin natin sa court martial?"
"wala naman maghahanap satin kung di nila alam na buhay tayo, tska di tayo hahanapin kung mimistulang private lang ang ranggo natin." Ang proproblemahin lang naman naming dalawa ay transpo papuntang Luzon kung makakalabas kami ng buhay dito.
May naisip akong plano kung paano kaming makakaalis dito, pero ang tsyansang gumana to dahil di namin alam ang pinakanangyari dahil nakadepende sa taas ng posisyon ng traydor sa amin ngayon. Siguradong may kasabwat siya pero madedehado kami kung kilala kami ng pasimuno nitong gulo dito sa base.
"Di ko alam kung magugustuhan mo tong plano pero…." Ang aalangan kong sabi sakanya
"Sa tagal na nating magkasama ay lahat ng plano mo ay walang palyang mabubuhay tayo sa kahit anong sitwasyon natin ngayon, sabihin mo na kung ano yan."
Di ako sumagot ng ilang segundo at huminga ng malalim bago sabihin ang katagang

"Kailangan natin pumatay ng kapwa nating sundalo."
.
.
.
.
.
.
.
Nakalabas na kaming dalawa naghahanap ng pagkakataon para maputanayang kasabwat kami sa rebelde, di eepekto na magsusuot kami ng pangrebelde dahil di namin alam ang dialektong sinasalita nila pero hahanap kami ng oportunidad na kasbwat kami. Habang nagtatago kami at tumitingin kung sino ang mga posibleng kasabwat.
Nakita naming sa kanlurang bahagi kung saan ang mga supply ng base ay may nakita kaming nagbabarilang sundalo at rebelde pero dehado ang mga rebelde dahil sa lakas ng pwesto ng mga sundalo kung saan sa taas ng burol kaya nakikita ang mga rebelde sa mababang patag.
Tinignan ko si Javier, ito na ang pagkakataon. Papatayin naming ang kapwa sundalo para makapasok ang mga rebelde, pero una naming gagwin ay dpat masira ang harang at poste sa burol upang makasugod papasok ang mga rebelde kaya kumuha kami ng mga pambasabog sa supporta sa poste at harang upang gumuho to kaya patagong pinlanta naming dalawa tutal nakasundalong suot kami kaya di kami pinapansin. Inorasan naming magsabay sabay hanggat maari ang mga bomba para sabaysabay guguho at di makakaresponde ang mga iba pang sundalo, tama na tong mga sundalong mamamtay sa ginawa namin ngayon.
Habang patakbo kaming umalis at nagtago ay narinig naming sumabog na ang mga bomba, pagkakita namin ay nakita naming dalawa ang dulot ng ginawa namin. Gumuhong mga poste at nasusunog na mga metal sa paligid at sigaw ng mga sundalong sa sakit ng nararammdaman sa ktawan dahil natamong sugat' pilay dahil nahulog sila tska natabunan din sila ng mga debris. Ang tanging magagawa naming ay patayin agad sila para di na nila maramdaman pa ang paghihirap.
Habang isa – isang pinapatay ang mga sundalo na kahit di masikmuraan ni Javier ay kailangan nyang gawin to.
"Bakit!?"
"Traydor!"
"POTA KA! KASBWAT NYO ANG MGA REBELDE NA YAN"
"NASAAN ANG PAGIGING MAKABAYAN MO HA!! PAPATAYIN MO ANG KAPWA MONG SUNDALO!"
At marami pangmapoot na salitang binitaw sa aming dalawa habang pinagbabaril namin sa ulo, gusto ko na matapos itong gabi na to. Nasa kamay ko ang dugo ng mga sundalong pinatay ko para mabuhay kaming dalawa, ito ba kadaming tao kailangan mamatay para lang makaalis kami dito malaimpyernong sitawasyon na to. Walang kaming mahingan ng tulong, wlang mapagatiwalaaan at walang maasahan, sa aming dalawa nakasalalay kung makakuwi kami o hindi.
Pagkakita sa amin ng mga rebelde habang kami ay nagliligpit ng mga sundalo ay dinaanan kami at di pinansin, tama nga hinala ko na may mga sundalong kasbwat dito sa planong pagsugod dito kaya may lumapit sa aming rebelde.
Mahabang buhok na may maraming bakas ng sugat sa mukha, suot na may lumang Kevlar na para bang ilang beses na ito natamaan ng bala,nakamaong pants at boots. Katamtamang katawan pero wag mo maliitin dahil mararamdaman mong pinapaliguan nya ang kanyang sarili ng dugo ng kanyang mga kaaway.
Nagsasalita sya ng lengwahe ng di ko maintindihan nang matagal, arabo ayata kaya nagkatinginan kami ni Javier kaya nagsalita ako.
"Pasensya na kung di namin kayo maintindihan, napagutusan lang kaming dalawa dito at minabuti naming pasabugin ang harang para mapabilis ang proseso." Sabi ko sa lalaking kasing tangkad ko.
"Aah, naintindihan ko. Salamat sa pagtulong, sumunod na lang kayo." Matipid nyang sabi sa amin at sumunod na lang kami sa lakad ng ibang rebelde habang ang iba ay tumatakbo paloob.
Lumingon sa amin ulit ang lalaki. "maghubad na kayo ng suot na yan, baka mabaril kayo ng mga kasama natin." Sumunod na lang kami sa kanya at tinapon na ang mga uniporme namin.
Napaluhod ako bigla at nakita iyon ni Javier kaya pinaupo nya ako sa malapit na eskinita. Nakikita ng mga naglalakad na rebelde ang itsura ko, di alintana sakin ang pagod't sugat ko sa katawan pero ang pinakamabigat sa akin ay iyong kalooban mo. Totoo pala iyong bigat ng konsiyensya na sobrang bigat ay namimilipit ang aking dibdib sa sakit na kaya mo lang gawin ay lumuha lamang.
Niyuko ko lang sarili ko pero hinarang ni Javier ang harap ko para di Makita ng mga rebelde ang tahimik ng hikbi ko para itsurang pagod lang ako sa paningin nila. May lumapit sa aming rebelde at inabutan kami ng tubig, tahimik nya lamang ibigay at di na kami pinansin na para bang tapos na ang trabahong pinagawa at magpahinga na kami.
Kaya minarapat namin tumambay na lang dito kaysa sa makita pang pinapatay ng rebelde ang mga kapwa kong sundalo, tama na iyon nakita ko sila mamatay sa ginawa naming dalawa tutal matatalo naman din kami minarapat na lang sa kamay naming sila mamatay kaysa sa rebelde.
Isang oras lang lumipas ay natapos at nanalo ang mga rebelde. Base sa mga sitwasyong nakalahad dito ay totoo ngang may kasbwat ang mga rebelde dito sa base, di ko alam kung sino pero sana di kami kilala tutal mga di kami imporntanteng mga sundalo sa army at sunod naman may tyansa kaming makalabas sa impyernong ito kaso gagawin naming ito palakad para di makahalata ang mga rebelde dahil kung nawalang gamit or sasakyan ay maghihinala itong mga to kaya't minarapat kung anong meron hawak namin ngayon ay ito lang kaya naming dalhin patakas dito.
Sumunod na kami sa pinagtitipunan ng mga rebelde sa gitna ng base, at nakita ko ang mga nakatipon na mga sundalo at nagkakatuwaan sa kabilang banda ng kinatatyuan naming at nakita ko ang isa sa mga iyon ay nakilala ko sya, si sarge. Kaya pala di nagpapanic nung sumugod dito sa base, tska kasama nya ang dalawang ulupong nyang alagad sa tabi nya. Nagsalita sya, pinatitipion ang mga sundalo maliban sa mga mas mataas sa kanya. sumunod kame, syempre para di maghinala pero may pumigil sa amin sa mismong palakad papuntang sa malaking espasyo nakapalibot doon. Tumingin ako sa likod ko kung sino at nakita ko yung lalaking unang lumapit sa akin nung pinasabog namin ang harang.
Napakadiin nang kamay nya sa balikat na para bang ayaw kami palakarin papunta doon, tska ginalaw nya ang ulo na sinasabing "wag". Nagtaka ako nung una pero nagulat ako kay Javier na sumunod sya sa lalaki at tiningnan nya ako kaya sumunod na lang ako. Mukhang may alam sya na di ko alam ang mangyayari. Pinanood namin sila pumunta sa gitna.
Nagaasaran pa sila habang nagtipon tipon sila kasama ang sarge na akala nila papalakpakan at papasalamatan sa ginawa nila pero biglang pinaulanan sila ng mga bala palibot. Buti nalang sumunod ako sa kanila kung hindi ay dedo din ako kagaya doon sa mga nakahigang sundalo punongpuno ng bala sa katawan.
Pagkatapos ay umalis na sa camp kasamang mga supply galing sa base, habang naglalakad ako ay nagpaiwan ako dahil iihi lang ako at sinabi k okay Javier ay sumunod sya lalaki kanina at susunod na lang ako pagkatapos. Palakad na ako pero may naramdaman ako sa aking dibdib ko, may nakasaksak na kutsilyo, binunot iyo n at napahiga ako pabaligtad. Gusto ko Makita kung sino iyon ay ginawa ko ang lahat kung sinong walanghiya sumaksak sakin. Pagkakita ko ay isang taong nakasuot ng uniporme, sa lumalabong paningin dahil mawawalan sya ng malay ay lumapit ang mukha nya. Di ako makapagsalita sa kanya at gulat na gulat ako, si Colonel. May nagsabe sa patay na sya dapat sa timog bahagi ng base at napagtanto kong kasinungalingan iyon para di malaman na sya ang pasimuno nitong gulo sa base. Pero sa lahat ng mga sundalong lagi nyang nakakasama, ay ako lagi nyang nakikitaan ng potensyal kaya nakilala nya ako. Minarapat na lang na pinatay ako dahil di ako sumasama sa mga grupo ng sundalo nya noong inalok nya ako para maging kasama sa mga pinapamahala nyang mga platoon, so kaya pala sya naghahanap ng mga sundalong kakampi sa kanya dahil sa ganitong punto ng operasyon na kailangan ng inside job.
Napapikit na lang ako dahil di ako makahinga, ganito na lang ba ako mamamatay. Di ko man lang Makita ang kaibigan kong si Javier makabalik sa pamilya nya. Karma nga ito, kung ano ang tinanim at sya rin ang aanihin mo. Kaya kong tanggapin to kung mabubuhay at makakatakas si Javier dito. Yun lang ang huling hiling ko sana sa diyos, wala na akong hiniling sa kanya mula pagkabata ko. Ito lang ibigay nya sa akin, ay lubos na pinasasalamatan ko iyon sa poong may kapal.
At iyon ay nagdilim ang paningin ko at nagpahinga sa gitna ng kagubatan hinihigaan ang sarili kong dugo sa lupa.

Jean Claude Deleon Virata, di ito ang nakagisnang pangalan pero nabuhay sa loob nitong batang to. Naandito na ako sa sobrang modernong sibilisasyon kung saan salamanka ay normal sa mundong ginagalawan. Naandito pa rin ako sa pilipinas, kahit anong pagbabago nangyare sa panahong ito. Pilipinas na nakagisnan ko ay ganito pa rin sa pilipinas na nakikita ko ngayon.

Anong gagawin ko sa bagong buhay na binigay sakin. Kung ano man ang gagawin ko, ay gagawin ko para sa sarili ko at hindi sa bansang pinaglaban ko noon.

"ano ba ang ginagawa mo dito? E sinong nag babantay sa company doon?"
"pinabantayan ko sa kapatid ko, at lumipat na ako dito para makita kita."
"so? Tutuo ang balita? Ikaw yung businessman na lilipat dito?"
"oo naman why not? may branch naman ako dito tapos may nagka abirya raw so, ito ako. Gwapo baa ko sa T.V.?" biro n'yang nakaka irita.
"in your dreams" timing naman na nakarating na ako kaya bumaba na ako at iniwan s'ya dun, kaso lang bumaba rin s'ya.
"Izzy!" tawag n'ya tapos tiniro ang chicks n'ya.
"masakit ba ang ngipin mo?" biro ko.
"Izzy ba! Just one kiss". Pinilit n'ya ako kaya pinag bigayan ko nalang s'ya.
"bye!" paalam ko sa kanya kaso every inches and meters na ninilalakad ko palagi n'ya akong tinatag, pero Nawala rin nung naka pasok na ako.
~~SNACK TIME~~
                Nilapitan ako ng isang ka trabaho ko, tapos ninanung n'ya kung ka ano ano ko ba si AJ inamin ko rin na boyfriend ko s'ya.
 Nung di nag tagal alam na ng lahat ang relasyon naming ni AJ pati na yung CEO ng company naming alam na nilang lahat pati na sa company nina AJ pero di naming gusto na umabut ang issue sa labas kaya pina alam n'ya boss ko at sa mga employee n'ya.
 Starting from the day nagpa nakilala na s'ya nila mama at papa, palagi na akung hinatid sundo ni AJ dun sa trabaho  at ako naman kapag walang gagawin pinag luto-an ko s'ya ng paburito n'yang ulam at kapag pariho kaming walang ginagawa pina punta ako sa isa sa mga bahay n'ya dito.
 Nung malapit na ang death anniversary ni Vince sinigurado naming na kami ang na una, then paguwi naming dinala n'ya ako sa pamilyar na daan parang daan yun sa S.H. namin ni Vince.
"AJ saan tayo pupunta?"
"basta"
Pag dating naming dun, at first wala akung masabi ba't alam n'ya at ba't nagpa gawa pa s'ya dun sa ibang bansa? Na shock talaga ako kung ba't alam n'ya ang lugar na to. Pumasok kami sa bahay tapos pinindot n'ya yung wall kagaya sap ag pindut ni Vince noon. Na alala ko tuloy nung firt naming pumunta dito, kaya na tawa ako kunte.
"Izzy! Nandito na ang elevator" sumunod ako sa kanya tapos na curios lang ako ba't di s'ya nag taka sa akin kanina kung ba't ako tumawa nang walang dahilan, maya-maya tumawa rin s'ya.
"huy! Anong nakakatawa?"
"well Izzy alam mo ba nung namatay na si Vince."
"Ano?"
"well, ano,binigay n'ya ang password dito at binigay n'ya ang bahay na to sa akin dahil sa simula pa lang sa pag gawa ng bahay na to, I'm the owner of this house." Wala akong sinabi tapos nag pa tuloy lang s'ya sa kwento n'ya util;
"sa pagkamatay ni Vince pinarating ni carl sa'kin ang massage galling raw kay Vince at dun ko nalaman may pangalawa na pala akong bahay dito then sometimes nung di pa tayong nagkita muli, I'm the one who's paying all the bills sa bahay at nung pinabigay ni Vince ang lahat ng information ng bahay na to…"
"ano?"
 

Magkaibigan sina Scheilzy at Vince ,pero may tinatago lamang nila ang kanilang damdamin dahil naintindihan nya na pinag bawalan si Vince mag karoon ng girlfriend pero di nya alam na pinag planohan na pala sa magulang ni Vince ang magiging future nya. Isang araw nanalo sa competition si Vince at sakto naman na darating ang kapatid nya galing ibang bansa, kaya inimbitahan nya si Scheilzy sa handaan para salubongin ang kapatid nya. Sa loob ng party dumating si Scheilzy,pag kakita ng kapatid ni Vince sa kanya na love at first sight sya sa kanya pero di nya mapa kita sa kanya dahil alam nyang may gusto rin ang kapatid nya sa kanya. Months later, namatay raw si Vince sa loob ng regional meet sa competition kaya binalik nalang sya sa kanila. Nang narinig ni Scheilzy ang balita pinuntahan nya agad sya, nong malapit na ilibing si Vince hinanap pala ni Aj si Scheilzy para ipa abot ang sulat na gustong ipa abot ni Vince noon. Habang tumatagal di parin maka move on si Scheilzy kaya nong naka graduate sya ng Architecture , habang nag lalakad sya nakita nya si Aj at parang girlfriend na sha pero nong nakita ni Aj si Scheilzy di nyang mapigilan ang sarili nya dahil gusto pa nya si Scheilzy at yon ang naging dahilan kung bakit nya hiniwalayan ang girlfriend nya pero naintindinan naman sa girlfriend nya kung bakit dahil sya lang ang may gusto sa kanya Alam nyang kahit nakuha na nya si Aj di pa rin nya makuha ang pag tingon nya sa kanya kata nag pa ubaya nalang sya at sinusuportahan ang pag tingin ni Aj sa kanya. Di nagtagal naging sila na ni Scheilzy pero di parin nyang maiwasan Ang pag se-selos sa kanya dahil minsan ma wala si Scheilzy sa sarili ini isip parin nya si Vince kaya ginawa nya ang lahat para alang mapasaya sya dahil nangako sya sa kapatid nya na kapag nag kita sla upit papasayahin ko sya ano mang mangyari marami mang pag subok ang dinaannan nilang dalawa si Aj ay humahanap ng paraan para makalimutan at gumawa at bumuo na ng bagung ala ala si Scheilzy at si Scheilzy naman ginawa nya Ang lahat para maka move on sa past, di nila ina akalang kakayanin nilang dalawa ang Ang lahat ng pag subok na yon hanggan naging girlfriend na ni Aj si Scheilzy at nagiging asawa kaya di nila, akala nga nilang sina Vince ang magkatuloyan pero di pala.
Sa araw ng Death anniversary ni Vince bibisita nila siya at nagpasalamat dahil they thought that they would be destined for each other but hindi pala dahil sila ay pinagtagpo pero hindi tinadhana and he is the reason why they've met.

naming novel

The Fake Immortal?

Dark Soldier

4 to go b

ALL OUT WAR (the five elite students and the transferee) BOOK 2

Eridian Valley

God Emperor

LAKAMBINI NG TONDO

Quick Transmigration: Picked Up By Stud Horse System

Miasma

REMEMBER ME: THANKS TO YOU (Taglish)

People search naming also like: