ส่วนที่ 2 บทที่ 110-1

บทที่ 110-1 ว้าวุ่นใจ

เซี่ยฟางหวาโล่งใจขึ้นเมื่อเซี่ยอวิ๋นหลานส่งคนออกไปแล้ว

นางทราบดีว่าขอเพียงพี่อวิ๋นหลานส่งคนออกไป เขาย่อมมีความสามารถพอจะคุ้มครองฉินเจิงให้รอดปลอดภัยกลับมาอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นคนที่ส่งออกไปยังเป็นองครักษ์ประจำตัวเซี่ยอวิ๋นหลาน ย่อมมีวิทยายุทธ์ไม่ได้ด้อยไปกว่าตอนที่นางมีพลังอย่างเต็มที่

“วางใจเถิด! เขาต้องไม่เป็นอะไรแน่!” เซี่ยอวิ๋นหลานปล่อยม่านลงแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

เซี่ยฟางหวาพยักหน้าก่อนส่งยิ้มให้เซี่ยอวิ๋นหลาน

“ดูเจ้าไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเท่าใดนัก เมื่อคืนหลับไม่สนิทรึ? บนรถม้าออกจะกว้างขวาง เจ้านอนพักสักหน่อยเถิด!” เซี่ยอวิ๋นหลานลูบศีรษะนาง แววตาทอประกายอ่อนโยน

เซี่ยฟางหวารู้สึกว่าเรื่องของฉินเจิงส่งผลกระทบกับจิตใจนาง ครั้นแล้วก็เชื่อฟังเซี่ยอวิ๋นหลาน คว้าหมอนมากอดไว้แล้วเอนตัวลงนอน

เซี่ยอวิ๋นหลานดึงผ้าห่มผืนบางซึ่งกองซ้อนกันอยู่มาคลุมตัวนาง

เวลานี้แมวสีขาวดุจหิมะก็กระโดดออกมาจากตะกร้า ถลาตามแนวมือของเซี่ยอวิ๋นหลานแล้วมุดเข้าหาอ้อมอกเซี่ยฟางหวา

เซี่ยอวิ๋นหลานชะงักมือ

เซี่ยฟางหวาตกใจ