ส่วนที่ 1 บทที่ 092-3

บทที่ 92-3 เถียง

“ตอนนี้อวี้เอ๋อร์ไปอยู่ม่อเป่ย นับตั้งแต่วันที่เขาออกจากเมืองจนถึงตอนนี้ก็ใกล้จะสี่เดือนแล้วใช่หรือไม่ เป็นเวลามิน้อยแล้วจริงๆ” ฮ่องเต้ตบมือฮองเฮาเบาๆ อย่างให้กำลังใจแล้วกล่าวขึ้นช้าๆ “เมื่อก่อนเขากับเจ้าฉินเจิงมักจะเดินเตร่อยู่หน้าเราตลอด แต่ละวันได้แต่เห็นพวกเขาสองคนทะเลาะกัน ตอนนี้คนหนึ่งมิได้อยู่ในเมือง ส่วนอีกคนหนึ่งก็เอาแต่อยู่กับหญิงรับใช้จนไม่เข้าวังเลย เราไม่ได้พบหน้าเขามาเกือบครึ่งเดือนแล้ว”

“เขามีอาการโรคดอกท้อกำเริบ ทุกวันนี้คล้ายกับถูกอารมณ์ครอบงำอย่างนั้น” พระชายาอิงชินอ๋องบริภาษอย่างขำขัน

“เจิงเอ๋อร์รับหญิงรับใช้เข้ามาก็เอาแต่ซ่อนไว้มิยอมพาเข้าวัง ดูแล้วช่างเอาใจใส่เสียจริง ตอนนี้เขาก็มีกำหนดการแต่งงานแล้ว เพียงแต่ต้องรออีกสามปีถึงจะจัดพิธีขึ้น จุดนี้เองที่อวี้เอ๋อร์เทียบมิได้ เขาไม่อยู่ในเมืองก็ดีแล้ว จะได้มิต้องเห็นพวกเขาสองคนทะเลาะกันทุกวัน” ฮองเฮาพลันยิ้มออกมา