The Canada

It has been days since I saw what's inside the box Myx gave me the day we first met. Four days to be exact, pero ang bigat sa puso na naramdaman ko noong mapanood ko ang video na nandoon, nand'yan pa rin, pasan-pasan pa rin ng nasasaktan kong puso.

Huminga akong malalim at pa-simpleng inayos ang sarili ko. Baka makita pa ni Mama na masiyadong mabigat ang awra ko ngayon, magtaka pa.

Humigpit na lang ang hawak ko sa cart kung saan nakalagay ang lahat ng maletang dala ko habang nagtutulak at hinahanap kung saan banda naghihintay sina Mama sa arrival area.

Ilang tulak at paglalakad pa ang ginawa ko before kong nakita ang extra'ng paghihintay nila sa akin ngayon. Sinamahan nila ng balloons, banner, at flowers ang paghihintay nila. Hindi tuloy ako nahirapang hanapin pa sila kasi kapansin-pansin naman talaga.

"Mamaaaaaaaaaa!" binitiwan ko na ang cart na tulak-tulak ko at binigyan ng isang extra'ng ngiti at pagbati ang extra'ng pa-welcome moment nila sa akin.

They deserve the extras in life and needed to set aside the painful thinking I've been a lot these past few days.

"Anak kong magandaaaaaaa!" sigaw din pabalik ni Mama at nabitiwan pa ang banner na hawak niya para salubungin ang nakahanda kong yakap.

Noong summer pa ang last naming pagkikita ng personal. Sobrang saya ko lang ngayon na muli ko siyang nakita. And quite happy na dito ako makakapag-celebrate ng twenty-fourth birthday ko.

"Mama!" may panggigigil na sabi ko habang nakayakap pa rin sa isa't-isa. "Hi, Tita Leceria!" matapos si Mama, si Tita Leceria naman ang sunod kong binati.

"Welcome to Canada, Zetty," sabi ni Tita Leceria habang tinutugunan ang pagbati ko.

"Ano? Kumusta ang biyahe? Nakakapagod ba?"

"At nakakagutom."

Natawa si Mama sa naging sagot ko. Totoo naman kasing nakakagutom. Tiniis ko talagang hindi kumain sa eroplano kanina no'ng sinabi sa akin ni Mama na marami silang hinanda pagdating ko.

"Aba'y halika na. Nag-aantay na ang pagkain sa iyo."

Inalalayan ako nina Mama at Tita Leceria palabas ng airport. Tinulungan na rin nila ako sa mga gamit ko. Akala ko silang dalawa lang ang sumundo sa akin, nagsama pala si Tita Leceria ng isa niyang pamangkin para maging driver at para na rin tumulong sa amin sa pagbubuhat ng gamit. He's name is Genil.

Mas bata nga lang si Genil sa akin ng dalawang taon. Pero habang nilalagay niya ang mga gamit sa likuran ng kotse, na tinutulungan ko naman, ay hindi ko napigilan ang i-wrinkle ang ilong ko habang nakatingin sa kaniya.

Nakasimangot ang mukha niya nang maabutan niyang ginagawa ko iyon.

"You want to tell me something?" lakas-loob na tanong niya, mukhang may kasamang pagtataray.

Pinigilan ko ang sariling matawa, umayos ng tayo, at umiwas na rin ng tingin.

"Gay?" tanong ko pa.

He snorted a laugh when I asked him that.

"Tita Carmy's right, you're really straightforward."

Natawa na rin tuloy ako dahil sa sinabi niya. "Nice to meet you, Genil Yanson."

"You too, Zetty Saratobias."

Winala ko pansamantala sa sistema ko ang pasan-pasan na bagahe sa buhay. Kahit ngayon lang, hindi ko muna inisip si Papa at Tonton. Kasi paniguradong 'pag naisip ko sila, walang pag-aalinlangan akong iiyak ngayon sa kinatatayuan ko.

Hinayaan ko munang mamutawi ang kasiyahan sa buhay ko ngayon bago ko harapin ang katotohanang kailangan ko ring sabihin kay Mama ang tungkol kay Papa. Kung hindi niya pa alam, she deserves to know. Papa has a special messsage for her.

'Yong box na ibinigay sa akin ni Myx ay hindi lang para sa akin, kasama na roon ang mga gustong sabihin ni Papa kay Mama. Pero hindi ko binasa, hindi ko pinanood, in short hindi ko ginalaw ang para kay Mama.

Hindi ko alam kung kailan ko sasabihin kay Mama ang tungkol dito. Basta isa lang ang sigurado ako, hindi ko na dapat ipagpabukas ito.

Malugod akong sinalubong ng mga taong nandito sa Canada. Warm naman ang pag-welcome nila sa akin, lalo na sa family ni Tita Leceria na nandito at sa iba pang naging kaibigan at kakilala ni Mama rito.

Matapos ang buong araw na pag-party at well, pagkilala sa mga taong nandito, ay nagkaroon na rin ng chance si Mama na ipakita sa akin ang kuwartong tutuluyan ko sa malaking bahay na naipundar na rin niya rito matapos ang ilang taong pagta-trabaho rito.

Kanina kasi pagdating namin, agad kaming na-distract sa mga bisita kaya naisantabi muna ang mga gamit ko't hindi agad napuntahan ang kuwarto para kahit papaano'y makapagpahinga. Pero enough naman ang naging pahinga ko sa eroplano kaya okay, game naman akong makilala ang mga bisita.

Isa-isa naming ipinasok ang mga maletang dala ko sa isang kuwartong puti at walang kabuhay-buhay. Ang tanging gamit lang sa loob ay isang boring na dresser at king size na kama. May isa ring boring na pinto sa kabilang dulo ng pinto. May kalakihan din ang kuwarto. Puwede na siyang maging master's bedroom ng isang bahay.

"Wow! This is huge!" agad na naging reaksiyon ko nang makita ang kuwarto.

"Simula no'ng mabili ko ang bahay na ito, talagang pinaglaanan na kita ng sarili mong kuwarto. And sinadya kong hindi muna galawin ang kuwartong ito kasi alam kong sooner or later ay susundan mo ako rito sa Canada and you will use this room. So here it is… ikaw nang bahala ang mag-design. Alam ko namang hindi ka Interior Designer pero I trust your artistic side. You can do whatever you want in this room. Do your-"

Hindi ko na pinatapos magsalita si Mama kasi agad ko siyang niyakap. Isang mahigpit na yakap ang ibinigay ko sa kaniya. Mariin akong pumikit para pigilan ang sariling mailabas ang luhang nagbabadya na naman.

Niyayakap ko siya ngayon para sa lahat ng sakripisyong ginawa niya para lang maitaguyod ako at ang aking pag-aaral at sa lahat na rin ng napagdaanan niya nang dahil sa akin, nang dahil kay Papa, nang dahil sa nasira naming pamilya. This is the least that I can do for her.

"Maiwan ko muna kayong dalawa." narinig kong sabi ni Tita Leceria pero pareho naming hindi pinansin ni Mama.

Naramdaman ko ang mahigpit din na yakap ni Mama. Binuksan ko ang aking mata at hinayaang ibagsak ang mga luha.

"Ang sarap naman nito," at muling hinigpitan ang yakap.

"M-Ma… thank you. Thank you po sa lahat," mahinang sabi ko, halos pabulong na, para lang hindi niya marinig ang pumipiyok kong boses dahil sa mahinang pag-iyak.

"Kahit hindi mo sabihin, anak, you're welcome."

Pa-simple ko munang pinahiran ang mukha ko bago ako kumalas sa yakap para maharap siya. Now is the time I've been waiting for.

Pagkabitiw ko sa yakap, agad akong dumiretso sa back pack ko na siyang dala-dala ko kanina sa eroplano. Nandoon ang gusto kong ibigay kay Mama, nakasilid pa rin sa box na orihinal na pinaglagyan nito.

"Wow, may pa-regalo pa," natatawang sabi ni Mama nang mapansin niya ang bitbit kong box.

Tipid akong napangiti. Hindi alam kung paano sasabihin na hindi ito galing sa akin.

Dahan-dahan akong bumuga ng hangin nang makaharap ko na si Mama. Mababakas sa mukha niya ang excitement lalo na't nakatingin siya sa box na hawak ko.

"Ma, may sasabihin ako sa 'yo."

Umangat ang tingin ni Mama papunta sa mata ko. Evident pa rin ang excitement sa mga mata niya pero may halong confusion na ito nang tumingin siya sa akin.

"Ano naman 'yon? Buntis ka ba?"

"Ma naman!"

"Ano ba kasi 'yon? Excited na ako sa ibibigay mo tapos hihirit ka na may sasabihin ka sa seryosong paraan. I-diretso mo na."

Huminga akong malalim at dahan-dahang iniabot ang box sa kaniya.

"Ma, gusto kong panoorin at basahin mo ito nang mag-isa. Kapag tapos ka na, saka tayo mag-uusap."

Tinanggap ni Mama ang box nang walang imik. Mukhang natunugan na seryoso ako sa kung anong ibinigay ko sa kaniya.

Gusto kong sabihin agad sa kaniya na wala na si Papa pero mas mabuti sigurong marinig at mabasa muna niya ang gustong sabihin ni Papa sa kaniya makalipas ang dalawampu't-apat na taon na walang balita sa isa't-isa.

Simula noong maisarado ni Mama ang pinto ng bago kong kuwarto, hindi ko na inalam kung anong naging reaksiyon niya sa ibinigay ko.

Pero madaling araw, lumabas ako ng kuwarto para sana kumuha ng tubig sa kusina nang mapadaan ako sa kuwarto ni Mama. Hindi ko pala nasabi kanina, dalawa lang kami ngayon sa bahay na ito. Hindi raw dito nakatira si Tita Leceria. Ewan ko kung bakit ganoon ang set-up nila pero hindi ko na inalam. Saka na siguro kapag clear na ang utak ko.

So, napadaan nga ako sa kuwarto ni Mama. Pabalik na sana ako noon sa kuwarto ko at bitbit ko na ang basong may lamang tubig. Kaso sa pagdaan, nakita kong nakabukas ang pintuan ng kuwarto ni Mama at may maliit na siwang doon. Dahil tahimik na ang gabi, rinig na rinig ko ang paghikbing ginawa niya. Ayoko sanang manghimasok pero napasilip ako sa maliit na siwang na iyon at doon ko nalaman na umiiyak nga talaga ang Mama ko. She's crying because she saw Papa's last video message for her.

Hindi ko napigilan ang sarili ko't pumasok ako sa loob para damayan si Mama.

She's so weak, she was so devastated with what she heard and saw. She's so weak that she can't even immediately question why I got all of this. Iyak siya nang iyak sa bisig ko habang sinasabi ko sa kaniya na sorry kasi nakipagkita ako sa kapatid ko, habang nag-i-explain ako. Mas lalo lang siyang naging mahina nang sabihin kong patay na si Papa.

I never saw my Mama this weak. Maybe in the past, naging ganito rin siya ka-weak. But I was too young to even witnessed it. She cried and cried that night that she can't even talk at all. Umiyak siya nang umiyak hanggang sa natapos ang video at makatulog.

After all these years, hindi pa rin pala talaga totally nakapag-move on si Mama kay Papa. I can still see her longing for him. I can see the devastation and pain when I said that he's dead. Kung akong anak nga, nasaktan na no'ng malaman ko iyon. Paano pa kaya siyang totoong minahal ni Papa. Unfathomable pain, I guess.

Wrong timing ang pagkakabuo ng pamilya namin. Oo nga't mahal ni Papa si Mama at matinding pagsisisi ang ibinaon niya sa sarili niya nang pagbuhatan niya ng kamay si Mama habang nasa sinapupunan niya pa lang ako. Pero kapag hinayaan mong mawala sa 'yo ang lahat at hindi mo man lang nagawang ipaglaban, habang buhay kayong magiging produkto ng wrong timing.

Am I making any sense here? Hello?

"You bought a lot of art materials but after a month of staying here, you did not do anything. Are you just gonna put it there, let it rust? What's the term again? Itatambak? Yeah, are you just gonna itatambak that there?"

Pa-irap akong tumingin kay Akihira nang punahin niya ang mga gamit ko for painting na nakatambak lang sa isang sulok ng kuwarto ko. Kompleto 'yan. Kinompleto talaga ni Mama.

"Hindi ko kasi alam kung anong gagawin ko."

Totoo, walang-wala akong maisip ngayon. Naubos kakaiyak tuwing gabi. Takte 'yan.

"You can paint anything. What do you want? Inspiration? Do you want to me drive you to the country side just to see the nature? The sunset? Sunrise? The ocean? What? Tell me, I'll bring you there."

"Kung inspirasyon lang ang pag-uusapan, ang dami-dami ko n'yan. Umaapaw pa nga." Puros si Tonton lang naman ang nasa utak.

"Then what's the problem?"

"Ikaw. Anong ginagawa mo rito? Wala ka bang pasok? At saka, mag-tagalog ka nga. Pinoy ka naman 'di ba?"

Kaya ayokong mag-bakasyon dati rito sa Canada, e, kasi for sure talaga na mapapasabak ako sa english-an.

Humaba ang nguso ni Aki at tumabi sa akin, napatingin na rin sa empty white wall ng kuwarto ko.

Akihira Yanson is Tita Leceria's pamangkin, older sister ni Genil. She's the same age as mine. Pero dahil hindi raw seryoso sa pag-aaral kaya ayon, hanggang ngayon hindi pa rin nakaka-graduate ng college dito sa Canada. Dito na 'yan lumaki kaya spokening dollar pero nakakaintindi naman ng tagalog.

"I'm trying naman, Zetty. But I'm still nabubulol."

Napabuntonghininga na lang ako at muling napatingin sa wall.

"Alam mo ba kung saan puwedeng makabili ng canvas na ganito ka-laki?" itinuro ko pa ang wall sa harapan namin. "Ang sabi kasi ni Mama ay wala raw siyang nakitang ganito ka-laking canvas noong namili siya ng art materials. Ang sabi lang niya sa akin ay dito na lang daw ako magpinta."

"Yeah, why don't you make the wall your canvas?"

"May balak kasi akong ilagay sa frame kung saka-sakaling makaisip na ako ng subject na ipipinta r'yan."

Pero sa totoo lang, may naisip na akong subject. Ang canvas na lang talaga ang hinihintay ko para makapagsimula na ako.

"Wait, I think I know someone who might have that kind of canvas. Lemme contact him."

Hinayaan kong umalis pansamantala si Aki para libre niyang matawagan kung sino man ang tatawagan niya. Tumayo na rin ako at kinuha ang sketch pad at isang lapis. Binitbit ko iyon hanggang makalabas ako sa maliit na terasa ng kuwarto ko. Umupo ako sa isang wooden garden chair and stared at the sketch pad I'm holding.

Stared at it for a minute then started sketching the invisible thing.

Hinayaan ko ang utak, puso, at kamay kong manaig ngayon sa kung sino itong ini-sketch ko. Every detail of his face ay kuhang-kuha ko kahit nasa utak lang ang reference ko.

Nakakatawa mang isipin pero hanggang ngayon, kahit almost half a year past, gabi-gabi ko pa rin siyang iniisip. Mas lalong naging mahirap ang pagmo-move on ko dahil sa pictures and videos ng aming adventures and spontaneous trips namin in the past years. Thanks to iCloud anyways for saving every bit of it. Akala ko talaga dati na kasabay ng pagkawala ng cell phone ko ay ang pagkawala rin ng pictures and videos ko sa trips namin. Thanks for inventing how to back-up files! Sobrang laki ng help nito sa pagmo-move on ko.

Sino ba naman kasi ang tangang madaling makalimot sa lahat ng masasayang memories na nagawa n'yo together? Lalo na kung mahal na mahal mo na 'yong tao? Ako, aaminin ko, hindi ako tanga kasi hanggang ngayon hindi pa rin ako nakakalimot.

Lahat yata ng parte ng mukha niya ay may kaniya-kaniya akong alaala. His disheveled long hair that I randomly touch whenever I'm bored in life. His forehead na minsan ay pinipitik ko kapag naiinis ako sa kaniya, pero mas madalas kong paulanan ng halik dahil that's what he wants, a kiss in the forehead. His thick black eyebrows that whenever he let it furrowed, I find it cute. His eyes that bear the longest lashes I've ever seen in a man's eyes. Those almond-shaped eyes na hinding-hindi ako magsasawang titigan whenever I'm in chaos. Those eyes that brought calmness in my veins whenever I'm nervous, whenever I'm confuse. Para bang nasa mga mata niya ang sagot sa lahat ng bumabagabag sa akin. His pointed nose na minsan ko ring pini-pinch kapag nagpapa-cute ako sa kaniya. He also like to run the tip of his nose on my cheek that will sent shiver to my spine. His cheeks that I satisfiably shower little kisses whenever I'm with him. His jaw that I also want to kiss whenever I want to.

And his lips… his protruded lips that know more of me. His lips that know everything. His lips that witnessed every pleasure I got whenever I'm with him. His lips that always send a tingling message inside my body. His lips that I got to explore. His lips that already explored every sides of my mouth and my whole body.

Ang labi niyang sa tuwing hinahalikan ko ay agad kong nalalasahan ang pinaghalong tamis at alat ng dagat. His taste reminds me of everything I've been through in life, bitter-sweet. Ang labi niyang nagbibigay ng kakaibang pakiramdam sa buong buhay ko. Ang labi niyang masarap. 'Yon lang ang bitter-sweet na labi na binabalik-balikan ko.

Dahan-dahan kong hinawakan ang ini-sketch kong labi niya sa kaniyang portrait. At para bang isang mahika ay agad kong naalala ang unang gabing may nangyari sa aming dalawa.

It all happened accidentally. It happened so fast. It happened because we were both… horny.

We were on a vacation at Sipalay when it first happened. Last year, yes. Alone together, watching the calmness and darkness of both sea and sky, we decided to watch a movie while taking a rest from the whole day of enjoying the sweetness of Sipalay, the crown jewel of Negros Occidental. Gamit ang iPad na dala ko, at gamit ang Netflix account niya, tahimik lang akong nag-browse ng magandang panoorin kahit na hindi ko naman hilig masiyado ang panonood ng movies and series. Nang dahil lang talaga sa kaniya ay nakahiligan ko na rin minsan. Kapag wala kaming ginagawa, uupo lang kami sa kaha ng kaniyang kotse, ilalabas ang iPad ko at manonood ng random movies na d-in-ownload ko to enjoy it offline. Siya rin ang nagturo sa akin sa kung anong siste ng Netflix na 'yan.

Dahil wala naman akong particular na mapiling panoorin, pinili ko na lang 'yong nakita kong movie na Friends With Benefits. Hindi ko pa kasi napapanood 'yon at buong akala ko puros tweetums lang ang mapapanood ko, but boy, I was wrong.

Nagulat na lang ako bigla nang mag-chukchakan ang dalawang bida na si Mila Kunis at Justin Timberlake. Napasapo na lang ako sa bibig ko dahil sa gulat. I'm not an ignorant with sex pero nakakagulat pa rin! Lalo na't katabi ko pa naman si Tonton habang nanonood noon.

Para bang bigla ay naging uneasy na ako with everything. Maya't-maya akong napapatikhim everytime na nag-s-sex ang dalawang bida. I can't keep my eyes on the screen and in order to keep my shaking hands to myself, kinagat-kagat ko na lang ang balat ng thumb ko. Tahimik na dinadama ang pinagpapawisan kong noo at leeg.

Kumakalma lang ang pinagpapawisan kong sistema kapag nagiging normal ang scene sa movie. Pero agad ding bumabalik ang tension sa sarili ko kapag nag-s-sex ulit ang dalawang bida. Maka-ilang ulit ba dapat silang mag-sex? E, friends lang naman sila?

Walang hiya! Bakit ba ako ganito! Dati naman, kaya ko pang makipagsabayan ng panonood ng porn sa mga kaklase kong lalaki noong high school. Sila pa nga ang nag-introduce sa akin noon at wala lang sa akin 'yon kapag nanonood ako. I also find it boring sa tuwing nanonood ako ng porn. Pero bakit… movie naman itong pinapanood namin pero ebarg na 'yong panginginig ng buong katawan ko.

Tinanong ako bigla ni Tonton sa kalagitnaan ng movie kung okay lang ba raw ako. Siguro napansin ang pagiging uneasy ko. That's the time na napalingon na talaga ako sa kaniya at biglang nagtaka na parang normal lang siya at hindi man lang nararamdaman ang nararamdaman ko noong mga time na iyon.

Pero habang nakatitig ako sa mga mata, lalo na no'ng dahan-dahang lumipat ang tingin ko sa mga labi niyang parang nang-aakit palagi, doon na tuluyang nag-iba ang pakiramdam ko.

Tuluyan akong lumapit sa kaniya, umupo sa kandungan niya para mahalikan ang labi niya na tuluyan na talaga akong naakit para gawin ang mga makamundong bagay. Para bang may sa demonyong bumulong sa akin na gawin sa kaniya iyon.

Hindi na nakakagulat ang paghalik na ginawa ko kasi minsan naman, kapag trip naming dalawa, nauuwi sa paghahalikan ang ilang segundong katahimikan at pagtititigan. Pero this time it's different. Because the kisses went deeper. Mas lalo lang akong sinilaban ng kung anong demonyo nang maramdaman ang umbok na inuupuan ko ngayon. Kahit na napapagitnaan ng tela ng aming mga damit, sa simpleng pagdama ng pag-aari ko sa umbok niyang iyon, nakakabaliw na.

I grind myself to him. Mas lalong dinama ang umbok niyang iyon. I want more. And I feel feverish with that sensation.

His kisses went down. Mas lalo akong nag-init kaya kahit hindi na maintindihan ang paligid, hinubad ko ang damit ko para mas magkaroon pa siya ng access sa katawan ko at para labanan na rin ang kakaibang init na nararamdaman ng katawan ko. I also feel myself contracting down there, na para bang may mag-i-explode any minute.

"Wait… are you sure we're gonna do this?" he stop kissing my neck and also stop me from totally removing my shirt. Nakahawak na ako sa laylayan nito at nakikita na niya ang hinaharap ko tapos tatanungin niya lang ako ng ganoon?

"Bakit? Ayaw mo ba?"

Nakipagtitigan ako sa mga mata niya, naghahanap ng sagot.

"Ayaw naman kitang pilitin-"

"Oh, please, Tonix, 'wag mo 'kong bitinin nang ganito!"

Agad ko siyang sinunggaban bago pa man siya makapagsalita ulit. I felt he chuckled between our kisses. Tuluyan ko na ring natanggal ang suot kong shirt. He even unclasped the hook of my bra with one swift move. Habang sinisiil ng halik ang isa't-isa, tinulungan ko na rin siyang tanggalin ang suot niyang sando shirt.

Halos sabay naming inihagis sa kung saan ang suot naming sando shirt at bra. We're both half-naked. Pero masiyadong nakakalasing ang halik niya't wala na akong pakialam kung anong nangyayari sa aming mga sarili. Dinagdagan pa ng nakaliliyong sensasyon na hatid ng tumatama niyang umbok sa aking pag-aari.

Mahigpit niyang hinawakan ang magkabila kong pang-upo at sa isang galawan lang ay madali siyang tumayo habang karga-karga ako, nakasuporta pa rin sa aking pang-upo. Agad akong nanghingi ng suporta sa pamamagitan ng pag-wrap ng aking mga binti sa kaniyang tila bakal na baywang. He's now kissing my neck as I grind myself to him more, trying to conquer the contracting feeling that is building up inside me. Takte, pareho pang may saplot ang pang-ibabang parte ng aming katawan at paghahalikan pa lang ang nagagawa namin pero ganito na ang nararamdaman ko sa kaloob-looban ko.

Naramdaman ko ang paglalakad niya papunta sa kung saan, maybe inside the room.

Pero hindi pa nakararating sa kama, natigil siya sa paglalakad para isandal ako sa malapit na pader kahit karga-karga pa ako. He banged me against the wall. Agad na naramdaman ng likuran ko ang malamig na pader ng kuwarto. He is now massaging my other peak while his lips is on the other side of my peak. His other hand is below me, also massaging the most sensitive part of my body. Even with shorts on, parang nanginig na ang buong katawan ko nang pasadahan niya iyon ng kaniyang daliri. My body arched in that sensation and let myself moan softly. Kind of satisfied with his touches but still wanting more.

Ramdam na ramdam ko ang pag-aalalay niya kahit sa ganoong posisyon, at kahit kung saan-saan na nakararating ang dalawang kamay niya.

Napasabunot ako sa buhok niya nang maramdaman ang kakaibang sensasyon na iyon nang sipsipin niya ang nipple sa kaliwang suso ko.

Hindi ko alam kung paano niya napagsasabay ang pagpapasada ng daliri sa ilalim ko, pagmamasahe ng isang suso ko, at pag-kain naman sa kabila. But he's doing it good.

"S-Shit, Tonix…"

"Even with your shorts on, I can already feel your wetness. That fast, Zettiana?"

Nagtama ang tingin naming dalawa pero tinarayan ko lang siya. "Sabi sa 'yo 'wag mo 'kong bibitinin nang ganoon, e."

Natawa siya sa sinabi ko pero hindi rin nagtagal ang tawa niya dahil sinunggaban na ulit niya ako ng halik. Gumalaw siya at naglakad ulit. Hanggang sa dahan-dahan niya akong ibinaba sa isang malambot na kutson nang hindi inaalis ang halik sa akin.

He's on top of me now. He stopped kissing me and just stared in my almost sleepy eyes. Still panting from that never ending kiss, nilabanan ko ang tingin niya.

"Never thought I'd reach the night I will be able to make love to you," he said , almost a whisper, but it's so sexy of him whenever he whisper like that.

Pinadaan ko ang hintuturo ko sa edge ng panga niya hanggang sa huminto ito sa mismong mga labi niya. With slightly shaking hands, marahan kong pinaglaruan ang malalambot niyang labi.

"Dream come true?" presko kong tanong nang muling bumalik ang tingin ko sa kaniya. "Minsan lang 'to. Grab this fucking opportunity, Tonix."

Ipinulupot ko ang dalawang kamay ko sa leeg niya at inilapit sa aking sarili para mas mahalikan pa.

"L-Less talk, more actions, please?" I said between our kisses na tinawanan ulit niya.

I let out a soft moan when he slowly traces the every side of my body from my neck up to my stomach using his soft kisses. Nakakapang-init ng katawan. Air conditioned naman ang kuwartong ito pero nararamdaman ko na ang pawis sa aking leegan. Shit.

Sinundan ko ng tingin ang pagbaba ng kaniyang ulo hanggang sa tumapat na siya sa bandang shorts ko. Nakakaliyo at halos hindi ko na maintindihan ang sarili ko, hinayaan ko siya sa mga susunod niyang gagawin.

Dahan-dahan niyang ibinaba ang short ko. Tinulungan ko siya sa paghuhubad ng lecheng short na iyon. Masiyadong sagabal sa buhay. Pati panty ko, ako na mismo ang naghubad.

"Easy, lady, akong bahala sa 'yo."

I just moan to whatever Tonix is murmuring. I just want to make it deeper! His touches and moves are soft and careful enough not to hurt any parts of my body. I love that idea but I want it to be more faster because I can't take it anymore.

Nang magdaan ang ilang segundong wala man lang ginagawa si Tonton sa katawan ko, nagmulat ako ng mata at diretsong tumingin sa kaniya.

He was just there, with his shaft that is attentively standing na para bang nasa flag ceremony ito at nakatitig lang sa akin at sa buo kong katawan na para bang pinag-aaralan ang bawat sulok ng aking nakalantad na katawan.

Napaiwas ako ng tingin sa ulo niya sa itaas at ulo niya sa ilalim dahil sa naramdamang hiya nang pagmasdan niya lang ang katawan ko. Naramdaman ko ang pang-iinit ng mukha ko, hindi dahil sa sensasyon kanina, kundi sa hiyang naramdaman.

My body is flawed, it's not even perfect o katulad man lang ng ibang sexy at magagandang babae na nakikita sa Instagram or kahit saan. I'm not busty, my hinaharap isn't that big to brag it. Pero the way siyang tumitig sa akin ngayon, para bang ako na ang babaeng may pinakamagandang katawan sa buong mundo.

At aaminin ko, kinilig ako nang dahil doon.

Oh, shit!

Mahigpit ang naging kapit ko sa bed sheet, mariing napapikit, napaawang ang labi, at nagpakawala ng biglaang pag-ungol nang maramdaman ng pag-aari ko ang dila mismo ni Tonix. This is insane, I'm going crazy!

Kanina lang ay nakatayo siya sa harapan ko at pinagmamasdan pa ang katawan ko, ngayon ay tinatrabaho na niya ang pag-aari ko. Ang bilis. Ebarg!

Lumipat ang kamay ko sa buhok niya at 'yon ang sinabunot ko para pigilan ang sariling manginig dahil sa ginawa ni Tonton sa pag-aari ko. Inuudyukan na rin siyang ipagpatuloy ang ginagawa. Mababaliw na ako. Hindi ko na kakayanin pa kapag ito binitin ulit ni Tonton.

He pleasured mine hanggang sa hindi ko alam kung hanggang saan. Bumalik ang halik niya sa labi ko. Feeling the juices I let out when he's still busy with mine.

Because he's also naked now, and his shaft is already standing erectly, nang dumagan siya sa akin ay mas lalo lang akong nabaliw ng tumama ang dulo niya sa entrada ng pag-aari ko. Takte, baliw na baliw na talaga ako.

He's busy kissing my neck and massaging my other peak while his shaft is also busy doing its job underneath us. Para bang may sarili itong buhay na minamasahe rin ang pagkababae ko.

"Are you really sure we're doing it, Zettiana?"

I'm busy with the pleasures his body and his shaft is giving me when he asked that. Patuloy pa rin siya sa ginagawa kaya hindi na ako nag-atubiling idilat pa ang mata ko.

"Oh, please, Tonix… just f-fucking- shit- do it!" naiinis na sabi ko sa kaniya. Takte naman kasi, nambibitin na naman ang bugok.

"This is gonna hurt pero dadahan-dahanin ko para sa 'yo."

Hinawakan ko ang magkabilang pisnge niya para halikan. Ang ingay kasi. Mabuti pang siilin ng halik ang bibig niyang kanina pa putak nang putak.

Nagawa niya pang matawa sa ginawa ko pero agad din namang sinuklian ang naging agresibo kong halik. This time, ipinapasok na niya ang dila sa loob ng aking bibig. I parted my mouth so he could get his tongue inside and let it touch mine. Shit. Nakakabaliw!

My hands are roaming around his back. Dinadama ang halik niya sa labi ko at sa halik din na ginagawa ng pag-aari niya sa pag-aari ko.

"M-May problema tayo, Zettiana," sabi niya sa kalagitnaan ulit ng aming halikan.

"What is it?" napapa-ungol na tanong ko nang tumingala ako para halikan naman niya ang leeg ko.

"I don't have a condom…"

Hindi na ako nagulat sa sinabi niya. Busy ako para i-mind 'yon. Psh, it's not even a problem.

"Okay lang. Bibili na lang ako bukas ng emergency pill," sagot ko with a little moan in between.

"You know that?" napahinto siya sa ginagawa at nahihimigan ko ang gulat sa kaniyang boses. Idinilat ko ulit ang mata ko.

"I'm not as innocent as you think I am."

"Wow!"

"Yeah, wow! Stop talking and just do it! This is my first time and I want it raw! I want you raw inside me, Tonix," muli ko siyang hinalikan para manahimik. Ang ingay-ingay pala ng Tonton Lizares na ito, daig pa babae sa dami ng sinasabi.

Muli akong nagpadala sa sensasyon. It was a slow pace when he entered me. Oo, masakit. Sobrang sakit. Naramdaman ko nga ang pagtakas ng luha sa gilid ng aking mata nang dahan-dahan niyang ipasok ang pag-aari niya sa loob ng pag-aari ko. He didn't move even after he's inside me and he also lead me the way.

I was lucky Tonton was patient enough to wait for my pace. He even kissed the side of my eye kung saan tumakas ang luha kanina. He's still on top of me kaya mahigpit ang naging yakap ko sa kaniya, dinadama ang sakit.

"I'm sorry…" he whispered at the side of my ear.

"I-It's fine. J-Just move. I can bare with it."

"But it will sore."

"Kakayanin ko, Tonix."

"Okay, just don't move. Let me lead the pace."

I felt a kiss at the back of my ear as he slowly move. Gusto kong salubungin ang bawat galaw niya pero mariin niyang hinawakan ang magkabila kong baywang para matigil sa paggalaw.

Oo, masakit, pero dahil sa dahan-dahan niyang paggalaw, unti-unti ko ring naramdaman ang pleasure na kanina ko pang gustong maramdaman.

It feels, shit, euphoric! Ang sarap! I am indeed in heaven.

Hanggang sa unti-unti ko na siyang nasasabayan sa paggalaw niya. Noong una, dahan-dahan pa. Pero unti-unti ring bumilis ang bawat galaw naming dalawa. Na para bang may inaabot kaming hangganan.

"I-I-I'm-"

Shit! Gusto kong sumigaw!

"Oh, shit, Zettiana! I'm c-coming."

Nabalutan ng ungol, mahinang tunog ng kama, at ang tunog na nagagawa habang nagtatama ang balat namin sa ilalim ang kabuuan ng kuwarto. I am literally in sweat right now and panting, he is too. I can't even kiss him anymore dahil kailangan ko nang abutin ang sukdulan.

"T-Tonix…"

Sunod-sunod na paghinga ang nagawa ko nang sa wakas ay nailabas ko ang dapat ilabas. Sa wakas ay narating namin ang dapat marating.

Ipinagpahinga niya ang kaniyang katawan sa ibabaw ko, pagod din sa naabot na tagumpay.

"I love you, Zettiana!" he tiredly whispered.

I love you too, Tonix. I said at the back of my mind as the tiredness drift me into sleeping.

~