บทที่ 217 ติวเลข
บทที่ 217 ติวเลข
เยี่ยหวันหวั่นลูบต้าไป๋เล่นไม่หยุดด้วยความตื่นเต้น ถึงต้าไป๋จะไม่สนใจเธอ เธอก็จะพูดคนเดียวพึมพำได้ครึ่งวัน เล่านิทานให้มันฟังบ้าง ไม่ก็ร้อยพวงมาลัยให้มัน ในสวนจะมีเสียงคำรามอย่างรำคาญของต้าไป๋และเสียงบ่นจู้จี้ของเยี่ยหวันหวั่นดังขึ้นมาเป็นครั้งคราว
กระทั่งเยี่ยหวันหวั่นมารู้ตัวอีกทีก็มืดแล้ว ถึงได้ยอมออกจากสวนที่มีต้าไป๋และผักกาดไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ เดินหน้าเศร้าเข้าห้องที่มีวิชาเลขและซือเยี่ยหาน
หลังจากโบกมืออำลาต้าไป๋แล้ว เยี่ยหวันหวั่นกอดกระเป๋าแล้วเดินขึ้นตึกไปด้วยความหนักใจ
เห็นสวี่อี้เดินออกมาจากห้องหนังสือ เยี่ยหวันหวั่นก็รีบเข้าไปเอ่ยถาม “ตอนนี้ซือเยี่ยหานยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ?”
พอเห็นเยี่ยหวันหวั่น สวี่อี้พลันอยากจะร้องไห้ คุณหนูท่านนี้เล่นพอสักที
ยุ่งเหรอ จะยุ่งอะไรได้ นายท่านด้านในมัวแต่ยุ่งกับการหึงหวง ยุ่งจนมืดฟ้ามัวดินแล้วน่ะสิ!
อยากจะใช้ต้าไป๋มาเรียกความสนใจจากหญิงงามแท้ๆ ใครจะรู้ว่าสาวงามจะโดนดึงความสนใจไปแล้วไปลับเลย นับว่าเขาเข้าใจแล้วว่าเลี้ยงลูกเสือเลี้ยงลูกจระเข้คืออะไร
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com