บทที่ 216 แย่งความรัก

บทที่ 216 แย่งความรัก

แม้เยี่ยหวันหวั่นจะไม่รู้ว่าทำไมซือเยี่ยหานถึงได้อารมณ์เสีย แต่ว่าสกิลตีเนียนของเธออยู่ระดับเทพแล้ว จึงค่อยๆ กระเถิบเข้าไปเอ่ยพูด “โบว์ขาวใหญ่นี่คุณเลือกใช่ไหมคะ? สวยมากเลย!”

สวี่อี้ “...”

ถูกต้องนายท่านเป็นคนเลือกโบว์ขาวนี่ แต่ว่าผมเป็นคนผูกโบว์ผมนี่เป็นคนทำ ฮัลโหล ผมต้องเสี่ยงชีวิตไปผูกโบว์ทำไมคุณไม่พูดถึงบ้าง!

“แล้วก็ผักกาดขาวเหล่านี้สดใหม่จัง อีกคเดี๋ยวฉันจะเอาลงไปที่ห้องครัวทำอาหารบำรุงร่างกายให้คุณนะ!” เยี่ยหวันหวั่นพูดเสียงอ่อนนุ่ม

เยี่ยหวันหวั่นเสียงอ่อนนุ่มตีเนียนแบบนี้ อารมณ์ของซือเยี่ยหานก็โอนอ่อนลงไปกว่าครึ่ง

เยี่ยหวันหวั่นจึงนำผักกาดขาวลงไปห้องครัวอย่างดีใจ

หลังมื้อเย็น เยี่ยหวันหวั่นแอบย่องไปเปิดตู้เย็นหยิบเนื้อสเต็กชิ้นหนึ่ง แล้วไปหาต้าไป๋ในสวน

เห็นเจ้าเสือต้าไป๋กำลังส่ายหางลาดตระเวนอยู่ในสวน เมื่อเดินผ่านลูกเจี๊ยบกลุ่มนั้น ก็อ้าปากงับไปตัวหนึ่งอย่างไม่เกรงใจ

เยี่ยหวันหวั่นพลันร้อนใจ รีบกระโดดเข้าไป “ต้าไป๋! รีบคายออกมาเดี๋ยวนี้! ลูกเจี๊ยบนี่เลี้ยงไว้ออกไข่นะ กินไม่ได้!”