บทที่ 82 สะใจ

บทที่ 82 สะใจ

“ท่านชายน้อย!”

แม่นมและบ่าวคนอื่นๆ รีบโค้งคำนับให้เขา

เถ้าแก่รองเองก็ยกมือขึ้นเพื่อแสดงความเคารพทักทาย

ในแคว้นเจา การแบ่งชนชั้นวรรณะเป็นเรื่องที่เข้มงวด พ่อค้าอย่างเถ้าแก่รอง เมื่อได้พบปะกับลูกท่านหลานเธอ ย่อมต้องแสดงความเคารพให้เป็นธรรมเนียม กู้เจียวเองก็เช่น เพียงแต่นางไม่ได้รู้สึกคุ้นชินกับการทำแบบนี้ก็เท่านั้นเอง

กู้เจียวยืนนิ่งๆ พลางจ้องเขม็งไปที่กู้เหยี่ยน

ขณะที่ทุกคนโค้งตัวลง กู้เจียวเลยดูเตะตามากที่สุดเพราะนางไม่ได้ทำท่าเหมือนคนอื่นๆ

เถ้าแก่รองกระตุกแขนเสื้อกู้เจียว บอกให้นางโค้งตัวลงเสีย

แม้พวกเขาจะเป็นหมอผู้น่าเกรงขาม แต่กระนั้นก็ไม่ได้แปลว่าต้องเสียมารยาทให้คนไข้นี่นา

กู้เหยี่ยนไม่สนใจคนรอบข้าง เขาโบกมือทักทายกู้เจียว แล้วก็ไม่ได้มีท่าทีบังคับให้กู้เจียวต้องโค้งตัวให้เขา

จากนั้นกู้เหยี่ยนเบนหน้าไปทางแม่นม พลางเอ่ย “ต้องให้ข้าถามซ้ำอีกรึ”

แม่นมยังตกใจไม่หายกับเหตุการณ์เมื่อครู่ เลยลืมตอบคำถามท่านชายไปเสียสนิท พอได้สติก็รีบเล่าเหตุการณ์ที่กู้เจียวไม่ยอมเอาหมาน้อยจรจัดตัวนั้นไปปล่อย