บทที่ 81 ลูกสุนัข

บทที่ 81 ลูกสุนัข

พอเขาพูดจบ ตู้รั่วหานรู้ชะตาตัวเองเลยว่าจะต้องเจอกับความซวยแน่นอน

เขาละเกลียดปากตัวเองจริงๆ ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ดันมาพูดจาขวานผ่าซากเสียได้!

แล้วก็ตามคาด ขณะที่เทศมนตรีหลัวพยายามจะเข้ามาไกล่เกลี่ยนั้น ตู้รั่วหานก็ถูกผู้ว่าจวงออกคำสั่งให้คนของเขามา “ปรนนิบัติ” ตามแบบฉบับของเขาไปแล้ว

แม้เทศมนตรีหลัวจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจ แต่ก็ไม่วายพยายามรักษาหน้าตัวเองไว้พลางเอ่ยถาม “ท่านจะส่งคนไปสืบไหม”

จวงเซี่ยนจือทำท่าปฏิเสธพลางเอ่ย “เจ้าเด็กนั่นพูดความจริงเสียที่ไหนกันล่ะ”

เทศมนตรีหลัวเลิกมุมปากขึ้นพลางคิดในใจ ท่านชายตู้บอกว่าข้อสอบที่ท่านเป็นคนออกนั้นสุดแสนจะโหดและพิสดารนัก ซึ่งนั่นเป็นความจริงล้วนๆ …

ตัดภาพมาที่กู้เจียวผู้ซึ่งไม่รู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมืองผิงเฉิงแม้แต่น้อย ตอนนี้นางกำลังมุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านเวินเฉวียนซาน

เมื่อตอนเช้าของวันนี้ เถ้าแก่รองมาหานางถึงที่เรือนเพื่อคุยเรื่องออกตรวจของเดือนนี้ “…ข้ารู้ว่าพวกเราเคยตกลงกันไว้ว่าแค่ออกตรวจเฉยๆ แต่อาการของท่านชายกู้นั้นเจ้าก็รู้ดี เขาไม่สามารถเดินทางออกมารักษาที่ข้างนอกได้”