บทที่ 83 ตีพ่อ

บทที่ 83 ตีพ่อ

หมอชราจำต้องยอมรับนับถือในฝีมือการแพทย์ของกู้เจียวอีกครั้ง

โรคหัวใจเช่นนี้ไม่มียาใดรักษาได้ โรคแบบนี้หากว่ากันตามสมัยนี้ก็เป็นโรคที่ไร้ซึ่งหนทางที่จะรักษาจริงๆ หากแต่สามารถทำให้เขาอาการดีขึ้นมาได้ก็นับว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว

“ชีพจรของท่านชายไม่เลวเลย กินยาต่อไปเรื่อยๆ ก็พอแล้ว” เขาไม่รู้ว่ากู้เจียวมอบยาให้กับกู้เหยี่ยนตั้งแต่กี่วันก่อนหน้าแล้ว เขาจึงต้องเล่นละครต่อไป

“ข้าปรุงยามานานแสนนาน ในที่สุดคืนก่อนก็ปรุงยาได้สำเร็จ แม่หนูกู้ เจ้าหยิบยามาแล้วใช่หรือไม่ ประเดี๋ยวอย่าลืมให้ท่านชายกู้ล่ะ”

กู้เจียว ‘ข้าเอาให้ตั้งแต่สิบวันก่อนแล้ว’

จู่ๆ ก็พลาดท่าเอาจนได้...

กู้เหยี่ยนหัวเราะยกใหญ่อยู่บนเตียง!

และแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นในสวนดอกไม้ก็ถึงหูของผู้ดูแลในที่สุด

หลายวันมานี้โหวฮูหยินเป็นหวัดจับไข้ นางกลัวว่า...ร่างกายของกู้เหยี่ยนจะติดหวัดไปด้วย เพราะเพียงแค่อาการไข้หวัดเพียงเล็กน้อยก็อาจพรากชีวิตเขาไปได้

นางย้ายออกมาอยู่เรือนหลังท้ายจวนเพียงคนเดียว

เรื่องสำคัญในจวนล้วนแต่มีท่านโหวกู้เป็นผู้ตัดสินใจ