บทที่ 72 สอบระดับจังหวัด
บทที่ 72 สอบระดับจังหวัด
เซียวลิ่วหลังหมดคำจะพูด
ที่จริงเขาก็ไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน ไม่รู้ว่าเด็กบ้านอื่นแปลกประหลาดเช่นนี้หรือไม่
บ้านเซวียหนิงเซียงไม่เห็นเป็นเช่นนั้นเลยสักนิด เสี่ยวโต้วติงนั้นก็เอาแต่กินอย่างเดียว ไม่เหมือนเณรน้อยที่กู้เจียวพากลับมา ในสมองแปลกพิกลไปหมดไม่รู้ว่าใส่อะไรลงไปบ้าง
เสี่ยวจิ้งคงที่รอคอยให้หอมๆ มีรากงอกออกมาอย่างสบายใจ กอดผ้าห่มหลับปุ๋ยไปแล้ว
ห้องฝี่งตะวันตกในยามนี้หลังจากที่มีการจัดการดูแลและซ่อมแซมจากกู้เจียว ห้องก็หายอับชื้นไปตั้งนานแล้ว ผ้าปูเพิ่งจะเอาไปตากแดดเมื่อไม่กี่วันก่อน ทั้งอ่อนนุ่มทั้งอบอุ่น
เสี่ยวจิ้งคงนอนหลับสบายมาก ดวงหน้าใบน้อยๆ ดูราวกับเปี่ยมล้นไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
เซียวลิ่วหลังมองเสี่ยวจิ้งคงแวบหนึ่ง ไม่ได้สนใจอะไร ยังคงคัดตำราต่อไป
เซียวลิ่วหลังคัดอักษรไปได้หนึ่งบรรทัด คิ้วก็ขมวดเล็กน้อย เขาวางพู่กันลง หยิบตำราเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน
เพียงไม่นานก็พบว่าอ่านตำราไม่ค่อยจะเข้าหัวแล้ว เขาขมวดคิ้วมุ่น
ครู่ต่อมาจึงหันหน้าไป สายตาตกลงบนร่างเณรน้อยที่นอนหลับแขนขาชี้ฟ้า
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com