บทที่ 73 มาเยือนถึงหน้าประตู

บทที่ 73 มาเยือนถึงหน้าประตู

อีกด้านหนึ่ง ท่านโหวกู้ก็ตั้งหลักพักผ่อนที่หมู่บ้านเวินเฉวียนซาน

ด้วยความที่เขาเป็นคนมีตำแหน่งหน้าที่ในเมืองหลวง ดังนั้น ตามหลักแล้วเขาไม่สามารถลากิจได้เป็นเวลานาน แต่ด้วยความที่เป็นเรื่องสำคัญ เขาจึงร่างจดหมายและส่งไปยังเมืองหลวงเพื่อขออนุญาตจากฝ่าบาท

โดยทั่วไปแล้ว ระดับโหวอย่างเขาไม่ได้มีโอกาสได้พบปะกับฝ่าบาทเท่าใดนัก แต่เผอิญว่าน้องสาวแท้ๆ ของเขาดันเป็นสนมคนโปรดของพระองค์ ท่านชายรองกู้เลยได้เข้าวังสบายๆ

ฝ่าบาทเองเหมือนจะทราบดีเกี่ยวกับเรื่องของกู้เหยี่ยนที่ดูเหมือนว่าอาการเริ่มจะไม่ค่อยสู้ดีนัก ฝ่าบาทจึงให้ท่านโหวกู้ลากิจและพำนักที่หมู่บ้านโดยไม่ต้องกังวลและให้เขาจัดการดูแลทางนั้นให้เรียบร้อยเสีย

แต่ฝ่าบาททรงมิได้ตรัสว่าให้เขากลับมายังเมืองหลวงหลังจากเสร็จธุระ…

ท่านโหวกู้ไม่ได้รู้สึกระแคะระคายใจว่าฝ่าบาทคิดจะเล่นตุกติกกับเขา เพราะเขากำลังว้าวุ่นกับการค้นหาเด็กคนนั้น

เขาเริ่มต้นด้วยการตามหาแม่อุ้มบุญของแม่นางเหยาก่อน

แม่อุ้มบุญผู้นี้เป็นคนที่ถูกเชิญมาจากหมู่บ้านแถวๆ นี้ ใช้เวลาตามหาไม่นานก็สามารถทราบข่าวได้อย่างรวดเร็ว