บทที่ 71 หอมๆ

บทที่ 71 หอมๆ

สุดท้ายกู้จิ่นอวี๋ก็ไม่สามารถเอาชนะกู้เหยี่ยนได้

แม้จะเรียกได้ว่านางเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวในบ้าน แต่อย่างไรเสียกู้เหยี่ยนก็เด็กสุด อย่างไรเสียกู้เหยี่ยนก็ร่างกายไม่แข็งแรงด้วย

มองกู้จิ่นอวี๋ให้คนอุ้มกระต่ายน้อยตัวนั้นไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ กู้เหยี่ยนเลิกคิ้วขึ้นด้วยความลำพองใจ ส่วนความรู้สึกในใจของท่านโหวกู้นั้นซับซ้อนหลากหลายอารมณ์

กู้เหยี่ยนไม่เข้าพวกมาตั้งแต่เด็ก เขาไม่เข้าใกล้ใคร รวมถึงแม่นางเถาด้วย ทว่าเขาอนุญาตให้แม่นางเถาเข้าใกล้เขาได้

เขาต่อต้านคนทุกคนที่ดีต่อกู้จิ่นอวี๋ แต่ทุกคนในครอบครัวแทบจะไม่มีใครทำไม่ดีต่อกู้จิ่นอวี๋เลย

ท่านโหวกู้คิดมาโดยตลอดว่าเป็นความผิดของลูกชาย คิดไม่ถึงว่าคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของลูกชายหายไปแล้ว ลูกชายต่างหากที่เป็นคนที่เจ็บปวดที่สุด

ทว่า ต่อให้เขาคิดว่าคนผิดคือลูกชายแต่ก็ไม่เคยตำหนิลูกชายเลยสักครั้ง ทำเพียงแอบชดเชยให้แก่จิ่นอวี๋เพิ่มมากขึ้นที่ได้รับความไม่เป็นธรรมนั้น

หากแต่ความไม่เป็นธรรมที่จิ่นอวี๋ได้รับสามารถชดเชยได้ แล้วสิ่งที่ลูกชายได้รับเล่า

สิ่งที่พวกเขาล้วนไม่อาจมอบให้ลูกชายได้ เด็กคนนั้นจะสามารถมอบให้ได้หรือไม่