Regrettable Love

This story is a work of fiction, anything related to the place, character, incident are made by accident. Nothing is true and fact and anyone distributing it without my permission will be punish by law.

PLAGIARISM IS A CRIME.

Prologue

Billy Christia Corpuz POV

Did you believe that I've seen my own death? I see myself saving this man while he is being hit by a car. And I didn't regret it at all, I didnt.

I choose to save him because I once in love with him. Hindi ko makalimutan ang mga ngiti niya habang sabay kaming naglalaro at umuuwi saaming tahanan. I will always be remembered that scene of us.

"Are you ready? Its your wedding." Sambit saakin ni Lovely. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil sa sinabi niya.

Yes, and finally. Pero hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil wala akong kasamang hahawak ng mga kamay ko habang naglalakad sa once in a lifetime event na mangyayare sa buhay ko.

It is me, all along.

Hinayaan kong ayusan nila ako, hinayaan kong maging katanggap tanggap ako sa paningin ng aking mapapangasawa.

I love him, I really do. Pero hindi ko maiwasang hindi mag doubt sa lahat ng bagay. Kung tunay ba itong nararamdaman ko, kung totoo bang mahal ko siya?

Pilit akong ngumiti ng makita ko ang malapad niyang ngiti habang naglalakad ako sa kahabaan ng simbahan, pero bakit ganun?

Iba ang nakikita kong nakatayo sa altar, it is Liam, my childhood sweetheart and first love. Ang bigat ng bawat hakbang ng mga paa ko. Naiiyak ako.

I said yes to him so dapat magkaroon ako ng delikadesa na ituloy ito but my heart want to stop it now.

Nasa kalagitnaan na ako ng simbahan, wala sa sariling sumulyap ako sa pintuan pero wala akong makita. I was hoping that hes here. Liam is here, gusto kong matulad ang kasal ko sa mga napapanuod ko na when the Priest as of who's against in this marriage. I was hoping that he's here. But he's not.

Ano bang aasahan ko sa isang taong ilang taon ko ng hindi nakikita? Hindi ko nga alam kung kilala niya pa ako. Tumingin ulit ako sa altar at naglakas loob na ihakbang ang aking mga paa ngunit, hindi ko kaya.

Biglang nagunahan ang luha sa mata ko, nakikita ko ang mga tingin saakin ng mga tao. Nakikita ko ang mga iniisip nila but I walk away. Naririnig ko pa ang pagtawag saakin ni Zared ng pangalan ko, si Lovely hindi ko siya magawang tingnan.

Iniluwa ako ng simbahang iyon na naka-wedding gown. Hindi ko alam kung saan ako  pupunta, nawala na din ang mga koloreteng ikinabit nila saaking mukha dahil saaking patuloy na pag-iyak.

And I suddenly saw this man, malungkot na naglalakad sa kahabaan ng pedestrian lane. I automatically run to him when he is being hit by a Car.

Nagtama ang mga tingin naming dalawa, I smile at him habang lumilipad ang aking katawan sa alapaap.

You really came, Liam, for me.

Tumulo ang luha sa mga mata ko habang nakatingin sa umiiyak na Liam sa harap ko. I tried to touch his face but this hand of mine didn't have strength.

Napangiti ako habang patuloy na dumadaloy ang sarili kong dugo sa kalsada.

Ayokong ipikit ang aking mga mata bacause I know, I will not be seeing his face again.

If I could go back the time, I will not be hesitant to meet you that time.

Kahit masakit, I will close my eyes to feel you and love you.

~*~

Ilang beses akong napapabuntong hininga, tulala saaking kama. Kagigising ko lang sa paulit ulit na panaginip na iyon.

Binato ako ni Lovely ng tualya.

"Maligo kana." Sabi niya saakin.

"Tulala kana naman." Dugtong niya habang nagsusuklay ng buhok sa harap ko.

"Dont tell me, napanaginipan mo na naman" tumayo na ako sa aking kama at kinuha ang towel na binigay niya. Huminga ako ng malalim.

"Its almost a week since napapanaginipan mo yan. Mag ayos kana, may klase pa tayo..." wala ako sa sariling sumunod sakanya. Inilunod ko ang sarili ko sa tubig, kinuha ko ang tabo at nagbuhos saaking katawan.

Malamig ito pero hindi nito mapawi ang mga iniisip ko.

What if that dream is a warning, what if it is true?

Huminga ako ng malalim at itinigil ang gripo sa pagtulo.

Bahala na. Dali-dali akong lumabas ng banyo, nagtataka pa si Lovely sa kinikilos ko.

Kinuha ko ang phone at sinearch ang pangalan niya sa lahat ng social mediang meron ako.

Napangiti ako ng makita ko kung saan siya nagaaral. Sumilip din si Lovely saakin.

"State University" aniya. Napangiti ako sa sinabi niya.

"Dont tell me, you're going to enrol there this semester?" Itinago ko ang aking mga ngiti sakanya.

"No way!" Aniya.

Nagayos ako ng akong gamit, this is our last day this semester at gagawin ko ang lahat. Makapasok lang sa kolehiyong iyon.

Liam, I will make sure that, that dream will never going to happen.