ส่วนที่ 5 บทที่ 091-3

บทที่ 91-3 อันใดคือภักดีทรยศ

“หลายปีที่ผ่านมา หนานฉินขาดอะไร เจ้าเองก็ทราบดี ขาดความมุ่งมั่นในการชี้ขาดกับเป่ยฉี ขาดความเป็นหนึ่งเดียวกันเพราะราชสำนักกับตระกูลเซี่ยต่างป้องกันตัวเองและมองหน้ากันไม่ติด ขาดความปรองดองเพราะฉินอวี้กับฉินเจิงต่างไม่ถูกชะตากันและกัน มิอาจปกครองราชสำนักร่วมกันได้ ขาดความสมัครสมานเพราะราษฎรล้วนขี้เกียจและใช้ชีวิตแบบอยู่ไปวันๆ” เสนาบดีฝ่ายขวากล่าวต่อ

พระชายาอิงชินอ๋องฟังถึงตรงนี้ก็เข้าใจแจ่มชัดแล้ว กล่าวด้วยความตกใจ “ดังนั้น เจ้าจึงส่งเสริมสิ่งเหล่านี้ในที่ลับ”

เสนาบดีฝ่ายขวาผงกศีรษะ “สิ่งมีชีวิตทั้งปวง ผู้คนสัญจรขวักไขว่ ล้วนมีความปรารถนาต่างกัน ความปรารถนาของข้าก็เหมือนความปรารถนาของพี่เซี่ยอิงและอวี้หวั่นในตอนนั้น ชีวิตข้ามิอาจได้รับความรัก แต่ก็มิอาจกล้ำกลืนความเจ็บแค้นเพราะรักได้เช่นกัน ควรนับถือสองคนนั้น ในช่วงเวลาอันงดงามกลับยอมสละชีวิต ยอมทิ้งตระกูล ยอมทิ้งลูกชายกับลูกสาวที่ยังอ่อนวัยนัก เพื่อช่วยสนับสนุนแผ่นดินหนานฉินผืนนี้ ถึงมีหนทางที่ราบรื่นหลังพวกเขาจากไปสิบห้าปี”

ขอบตาของพระชายาอิงชินอ๋องพลันเริ่มชื้น “ที่แท้เป็นเช่นนี้”