ส่วนที่ 4 บทที่ 087

บทที่ 87 ฟางหวาเป็นตัวล่อ

เหยียนเฉินนำเซี่ยม่อหานกลับมาส่งที่ห้องของเขา กำชิบทิงเหยียนว่าเฝ้าประตูให้ดี

ทิงเหยียนรีบรับคำ ยืนเฝ้าประตูด้วยใบหน้าเศร้า

เหยียนเฉินเดินมาหน้าเตียง หยิบเข็มทองเล่มหนึ่งมาปักลงตรงจุดเหรินจง*[footnoteRef:1]บนใบหน้าเซี่ยม่อหาน หลังดึงเข็มทองออก เซี่ยม่อหานก็ฟื้นขึ้นมา พบว่าในห้องมีเพียงเหยียนเฉินก็รีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง “เป็นเช่นไรบ้าง” [1: *จุดเหรินจง คือจุดบริเวณกึ่งกลางเหนือริมฝีปากขึ้นไป ใช้กดเพื่อช่วยให้คนป่วยฟื้นคืนสติ]

“หลังเจ้าหมดสติล้มลง ท่านหญิงเหลียนก็ออกคำสั่งปิดโถงประชุม ให้คนเฝ้าอย่างเข้มงวด ห้ามผู้ใดก้าวออกมาแม้แต่ก้าวเดียว” เหยียนเฉินกล่าว “แต่เมื่อครู่ข้าได้ยินว่าเรื่องเจ้าติดโรคห่าแพร่ออกไปแล้ว ประชาชนกลุ่มใหญ่แห่กันไปที่ประตูเมืองหมายจะออกไป ท่านหญิงเหลียนไปที่ประตูเมืองแล้ว”

“เดาไว้ไม่ผิด หนึ่งในขุนนางมีสายสอดแนมของผู้อยู่เบื้องหลัง” เซี่ยม่อหานมีสีหน้าเคร่งขรึม