ผู้เล่นคนใหม่

"แน่ยิ่งกว่าแน่! " ทุกคนในที่นั้นต่างคิดไปทางเดียวกัน นี่นางเอาความมั่นใจมาจากไหน คิดว่าสวรรค์เข้าข้างตนเองทุกครั้งหรืออย่างไรกัน?

"อย่ามัวชักช้า!! เริ่ม!!" เสียงหวานใสเอ่ยอย่างฮึกเหิม ทว่าก็ต้องแปลกใจเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงสายตาร้อนแรงคมกริบที่ทะลุผ่านผู้คนมาจากทางด้านหลัง แต่เวลานี้เธอต้องมีสมาธิอยู่กับเรื่องสนุกตรงหน้าก่อน

เขาใช้เหรียญอีแปะหนึ่งพวงวางเดิมพัน แล้วการเล่นที่แสนลุ้นระทึกก็ได้เริ่มต้นอีกครั้ง...…

......….

"ฉันชนะแล้ว!!"

.........…

"วะฮู้!! ชนะอีกแล้วจ้าาาา"

.........…

"โอ้เย่! อัจฉริยะถือกำเนิดแล้ววววว!!"

.........…

"อ๊ากกกกก! สี่ห้าหก! ชนะแล้วววว!!!"

เสียงโห่ร้องอย่างบ้าระห่ำของแม่นางน้อย และเสียงตื่นเต้นของชาวบ้านดังไม่แพ้กัน ทุกคนต่างประหลาดใจในความโชคดีของสาวน้อยผู้นี้ยิ่งนัก

จะเป็นไปได้อย่างไร? มีคนโชคดีถึงเพียงนี้เลยรึ!?!

ในยามนี้ข้างกายของหญิงสาวมีข้าวของมีค่าราคาแพงมากมาย จนทุกคนมองคนที่กำลังนั่งทอยเต๋าอย่างเมามันอย่างไม่เชื่อสายตา

จนกระทั่ง… "แม่นาง…ข้าไม่เหลืออันใดอีกแล้ว ข้าเหลือเพียงแค่อาภรณ์ที่สวมใส่อยู่เท่านั้น…" เสียงโอดครวญของชายหนุ่มทำเอาชาวบ้านที่อยู่ในที่นั้นสงสารขึ้นมา

นั่นสิ คุณชายถึงกับใช้เสื้อคลุมเนื้อดีที่สวมอยู่มาวางเดิมพัน ช่างน่าสงสารคุณชายผู้นี้จริง ๆ ที่ต้องมาเจอกับแม่นางวาสนาดีที่กำลังบ้าคลั่งเช่นนี้

"ว้า…น่าเสียดายจัง กำลังสนุกเลย…แต่เอาเถอะ ไว้ครั้งหน้าค่อยมาเล่นกันใหม่ก็ได้" ยะ…ยังจะมีครั้งหน้าอีกหรือ? ชาวบ้านทุกคนต่างขนลุกขนพอง นางใช้ของมีค่าที่เดิมพันได้มาวางเดิมพันต่อทุกครั้ง ดูแล้วแม่นางผู้นี้มิได้มีใจที่เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น

"ถ้างั้นมีใครอยากมาเล่นกับฉันต่อมั้ย?" เธอหันไปเอ่ยด้วยแววตาเป็นประกาย ดูน่าหวาดกลัวยิ่ง ทุกคนต่างเงียบและถอยห่างออกไปหนึ่งก้าวอย่างพร้อมเพรียง

"อืม…ถ้างั้นเดี๋ยวค่อยมาเล่นใหม่คราวหน้าละกัน อาหมิงไปกันเถอะ" สาวใช้ตัวน้อยผงกศรีษะรับคำกำลังจะเก็บข้าวของ

"ช้าก่อน"

เสียงดุดันเต็มไปด้วยพลังอำนาจและแรงกดดันมหาศาลทำให้ชาวบ้านทุกคนเหงื่อตกตัวแข็งค้างกันไปตาม ๆ กัน ต่างถอยเปิดทางให้คนผู้หนึ่งก้าวเข้าไปในภายในโดยไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบสายตาแม้สักคน

แม้แต่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามยังลุกขึ้นด้วยท่าทางนอบน้อมทว่าไร้ความหวาดกลัวเหมือนชาวบ้านผู้อื่นราวกับรู้จักกับคนผู้นั้นเป็นอย่างดี

ด้วยความสงสัยเฮ่อซินหมิงจึงหันหลังไปดู ดวงตากลมโตสุกใสจึงปะทะเข้ากับสายตาคมเข้มดุดัน

อะฮ้า!…คนนี้ที่จ้องเธอเมื่อกี๊นี่เอง!

เขาเดินเข้ามาด้วยท่าทางสง่างามน่าเกรงขามราวกับพญาเสือดำ อาภรณ์ผ้าไหมราคาแพงสีดำขลับราวกับท้องนภายามราตรีสวมทับร่างสูงใหญ่ราวขุนเขาที่แข็งแกร่งขับเน้นให้ผิวสีน้ำผึ้งราวกับเนื้อดินละเอียดดูผ่องใสราวกับแสงอาทิตย์ที่สะท้อนทราย

เมื่อมองขึ้นสูงก็สบกับดวงตาสีเข้มแข็งกร้าวอำมหิตราวกับไม่เห็นผู้ใดอยู่ในสายตา คิ้วดาบเข้มพาดเฉียงทำให้ดวงตานั้นยิ่งดูดุดันมากขึ้นไปอีก จมูกที่โด่งเป็นสันอยู่เหนือริมฝีปากบางเฉียบสีอ่อน เรือนผมสีดำสนิทถูกครอบเกล้าไว้เหนือหัวดูสูงศักดิ์จนคุณชายอาภรณ์ขาวดูหมองลงในพริบตา

ตั้งแต่เขาเดินมาจนถึงศาลาทุกคนต่างก้มหน้าก้มตากันหมด มีแต่แม่นางผู้นั้นที่จ้องเขาตาโตไม่กะพริบราวกับคนไม่รู้เรื่องรู้ราวอันใด

เขาสาดสายตาดุดันส่งกลับไปแต่ดวงตากลมโตนั้นยังกล้าจ้องตาเขาเป๋งราวกับไม่รู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่เขาจงใจส่งไปแม้แต่น้อย

ทว่าเมื่อเห็นนางไม่เอ่ยอันใดเขาก็ยกยิ้มมุมปากเหี้ยมเกรียม 'คงกลัวจนมิกล้าเหิมเกริมแล้วสินะ'

"ท่านจะมาเล่นต่อใช่ไหม! มา ๆ ๆ ดีเลย กำลังหาคนเล่นอยู่พอดี คุณชายท่านนั้น…ฉันขอบคุณมาก ไว้คราวหน้าเราค่อยมาเล่นกันใหม่...ฉันวางเดิมพันเป็นตำลึงทองนี่แล้วกัน…"

"......…."

หางตาคมเข้มกระตุกดวงตาฉายแววอำมหิตขึ้นพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

ชายหนุ่มอาภรณ์ขาวแอบได้ยินเสียงขบฟันดังกรอด ๆ ของใครบางคนก็ลอบยิ้มเยาะขึ้นมา ทว่าเมื่อเห็นสายตาที่ตวัดมาของผู้ที่กำลังนึกถึงเขาก็รีบกระแอมไอกลบเกลื่อนอย่างรวดเร็ว

เฮ่อซินหมิงมองคนที่ยืนอยู่ด้วยสายตางุนงง "ท่านจะเล่นรึเปล่า?"

ร่างสูงใหญ่นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับเธออย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าใดนัก ร่างหญิงสาวตรงหน้าอยู่ใต้เสื้อคลุมผืนหนาสีเขียวอ่อน มีรอยปะเย็บเต็มไปหมดจนหนาเตอะทว่าเนื้อผ้าไม่มีความแข็งกระด้างอย่างที่ผ้าธรรมดาควรจะเป็น นั่นแสดงว่านางคงเป็นคนมีชาติตระกูลที่เหนือกว่าชาวบ้านธรรมดาพวกนี้

แต่ไม่มีทรัพย์สมบัติมีค่าติดตัวเลยอย่างนั้นรึ?

ฮึ! ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอเสียงต่ำ ก่อนจะล้วงก้อนตำลึงทองของเขาออกมาวางไว้ข้างกับก้อนตำลึงทองของนาง

"ท่าน…"

"เจ้าก่อน" เขาชิงพูดก่อนที่นางจะเอ่ยจบ เขาสังเกตุทุกครั้งนางจะเอ่ยปากให้ฝ่ายตรงข้ามเริ่มก่อนทุกครา ถ้าหากนางเริ่มก่อนบ้างจะเป็นเช่นไร

เฮ่อซินหมิงอุบอิบแต่ก็หยิบลูกเต๋าทั้งสามลูกขึ้นมากำไว้ในมือ เขาจับตามองไปยังมือเล็กนั้น เห็นนางเขย่ามือไปมาอยู่นานก่อนจะโยนลงไปในถ้วย

แกร๊ง!

ได้สี่แต้ม! ทุกคนต่างรอลุ้นคุณชายผู้มาใหม่ว่าจะสามารถล้มผู้ชนะได้หรือไม่

นางไม่มีกำลังภายในร่างกายก็ดูอ่อนแอไม่น้อย แต่เป็นเพราะเหตุใดถึงชนะคนของเขาได้เช่นนั้นกัน? แล้วเหตุใดนางต้องเขย่าลูกเต๋าก่อนทุกครา

เฮ่อซินหมิงหันไปมองชายหนุ่มตาแป๋วด้วยสายตาคาดเดา ผู้ชายคนนี้ให้เธอเล่นก่อนทำไมนะ หรือว่าเป็นเซียนทอยเต๋าที่จะมาจับไต๋เธอ...…

แต่เขาคงจับไม่ได้หรอก…เพราะเธอไม่ได้ขี้โกงนี่นา…

สาวน้อยหัวเราะเสียงใสออกมาไม่ดังมากแต่ก็เรียกสายตางงงวยของผู้คนให้หันมามอง หัวเราะอะไร? อีกฝ่ายยังมิทันได้ทอยเต๋าเลย

เขาตวัดสายตามองแม่นางน้อยตรงหน้าด้วยแววตาดุดันก่อนจะหยิบลูกเต๋าขึ้นมาแล้วโยนลงไปในถ้วยอย่างไม่ใส่ใจ

แกร๊ง!

.............................................

โอ๊ยโหยว! จะเป็นอย่างไรหนออออ