4 Getting Weirder

Her Wish 4

Five_S

Scarlet's Point of View

It will be better to live here. Peaceful and Save from my mother. Hihihihi. But I don't want to dissapont her. I remember what is the task she just give me. Create a One-Shot story pero anong gagawin ko ngayon kung nakakulong nako dito.

Kanina pa nakaalis si minyoung. Narinig ko rin ang frustrated niyang boses bago umalis dahil hindi ko siya pinansin. Sino ba siya para pansinin ko? siya lang naman ang panggulo sa buhay ko eh. Alam kung lalala ang sitwasyon dahil pinatulan ko siya.

Hindi ako mapagpasensiyang tao, Hindi ako yung tipo ng taong hahayaan nalang silang maliitin ako habang buhay. Pero, gusto ko man maging matapang habang buhay. Itong bagay na ito ay madali lang mawala. Hindi sa lahat ng oras kaya mong lumaban. Minsan matuto tayong pagbigyan ang mga nagkasala.

Kung tayo ngang mas makasalanan pinatawad ng diyos sila pa kayang isang pitik lang hindi mo na magawang pagpasensiyahan.

Pero pasensiyahan tayo sa oras na napuno na itong ilang balde ng pasensiya ko at maihagis ko sakanila. Gaya ng sabi ko lahat may limitasyon gaya ng pasensiya ko. Kung ang saya nga nung kasama mo siya wala na ito pakayang pasensiya ko na inipon ko sa apat na taon. Mula ng lumipat ako sa skuwelahan naito puro sakit na ang naranasan ko eh.

"SCARLET!!!!"

"SCARLET?!!!! ARE YOU HERE?!"

Agad akong napatayo sa pagkakaupo dito sa malamig na tiles dito sa comfort room ng marinig ko ang boses ni Teacher Anne.

Lumapit ako sa pinto at kinalabog iyon. "MA'AM!! Nandito po ako!!!"

"MAAM!!"

"Scarlet?! Asan ka? Tell me. I will help you out!" Narinig ko ng pakikiusap sa boses niya.

"Nasa CR po ako ma'am! Please! Yung mama ko babatukan ako nun."

Narinig ko ulit ang pagclick ng pinto kaya alam kong binuksan na ni ma'am iyon kaya tinulak ko kaagad ito. Sumalubong saking ang mukha ni tser na may pag-aalala.

Pinaka close kung teacher dito ay Si Teacher Anne, Isa siyang Math teacher dito. Medyo matanda narin siya pero alam mong formal itong kumilos dahil sa maayos na pananamit nito.

"Your Mom call your adviser and said, You still didn't got home so I become worried. All of your classmate are already in home but you--"

"Sorry Ma'am! I accidentally lock the door." Nasa labas kasi ang lock nitong pinto. Pero sa loob naman ang lock kapag each CR na.

Atsaka ayoko ng gumawa ng gulo. pero sadyang kilala talaga ako ni ma'am kaya ito tinignan niya ko ng masama. Alam niyang nagsisinungaling ako.

"Let's Go, Ako na maghahatid sayo. At baka AKSIDENTE. mo namang mailock ang sarili mo sa gate." Inakbayang nako ni ma'am at dumeretso palabas. Nakita kong nilabas niya ang Cellphone niya at siguro para may maitext?

Pagdating namin sa parking lot nitong School nakita ko kaagad yung sasakyan ni ma'am. Simple lang pero maganda. Mahal pero hindi, Mura na Hindi.

Pumasok na kaming dalawa sa sasakyan, tinuro ko naman yung way ng bahay namin. Nakita ko rin ang simpleng pagkunot ng noo niya. Siguro may iniisip lang siya.

"Is this Really the way?" Tumango naman ako. Bakit ko naman kakalimutan ang daan pauwi saamin?

"Weird." Narinig kong bulong niya kaya mas lalo akong nagtaka. Nakatake ba ng masamang medicine si ma'am? Drugs or Alcohol?

"Dyaan na tser." Pagkatigil ng sasakyan nakita ko ang paninigas niya sa upuan. Mas lalong nagiging weird si ma'am ngayon.

Paglabas ko ng kotse nasa loob parin si ma'am ako naman eto kinakabahan. Kumatok na ako ng tatlong beses sa pinto. Ano kaya sasalubong sakin? Machine gun o Armalite? Batok o Sampal? Tingting o Tambo?

Huwag naman sana.

At sa sobrang lutang ko hindi ko namalayan ang pagbukas ng pinto at pagsalubong ni mama. Agad niya akong niyakap. Narinig ko rin ang hikbi niya. Okay so. None of the Above?

"Ma?" Hindi ako makapaniwalang umiiyak siya ngayon. Ngayon ko lang siyang nakitang nagkakaganito. Bakit kaya? Dahil ba sa hindi ko natapos ang gawaing bahay o dahil sa hindi ko pa tapos yung paggawa ng story na Task ko ngayon?

"Saan kaba galing. Sabi ng Teacher mo kanina kapa daw nakalabas ng classroom. Pero hanggang mag 6:30 wala kapa sabahay."

"Eh k---"

"Blue?!" Napalingon kami parehas sa sumira ng drama ni mama. Si Teacher Ma-- ay! Teacher Anne pala.

Atsaka hilo ba si tser anong blue? Annalene Colline kaya ang pangalan ni mama. Atsaka ako kaya si BLUE! Ako! Ako! at Si Ako!

"Patricia? What are you doing here?" Anong ginagawa niyo? Mas lalo akong nahihilo sa mga pangalang binabanggit nila eh. Anne Pascual kaya ang pangalan niya.

"Ilang Drugs ang Tinira niyong dalawa?! Para kayong binuhusan ng Yelo dyan. Atsaka anong Blue at Patricia New Nickname? Yung totoo?! Ilang Shabu ang Tinira niyo?!" Sabay nila akong binatukan kaya mas lalo akong nahilo. Anong ginagawa niyo?!

"Scarlet pumasok kadun sa loob." Ramdam ko ang pagseryoso ni mama, Napatingin naman ako kay Teacher na nakakunot ang noo at salitan kaming tinignan ni mama. Ngayon lang ako nakakita ng ina at guro na Hilo!

Bago pako makapasok narinig ko pa ang huling tanong ni teacher. Na maslalong nagpagulo sa isip ko.

"A-anak mo siya?! Paano?!"

Third Person's Point of View (No One's Point of View)

Tahimik lang ang Paligid. Madilim rin ang langit. Kitang kita ang bilog na buwan. Maririnig ang Huni ng ibon.

Dalawang babaeng tahimik na nakatayo lang sa harap. Walang balak magsalita at nagpapakiramdaman lang.

Nang maramdamang walang balak magsalita ang isa't isa--

"P-Paano?"

"What are you doing here?" sabay na tanong ng dalawa.

Bumuntong hininga si annalene na ina ni scarlet. Ayaw niya mang ipaalam sa lahat ang sekretong matagal niya ng tinatago, Wala siyang magawa ngayon kung hindi Lumusot sa Kumplikado niyang sitwasyon ngayon.

"Paano ko naging anak si Scarlet? Yan ba ang gusto mong itanong?" Mahinahon na sabi niya. Nakatingin lang sa itim na langit na napapalibutan ng mga bituin. Mahinahon lang ang hangin ngayong gabi. Tila hinihintay na matapos ang usupan ng dalawa.

Marahang tumango naman si pascual. Kanina pa siya nalilito. Simula ng maramdaman at makitang pamilyar ang daan na kanilang dinaanan at ngayong nakita niya si annalene na may anak. Hindi niya maintindihan ang lahat ng nangyayari, Mula ng Masira ang kanilang grupo nagsimula ng magkagulo gulo. Mula sa Perwisyo at Traydor nilang kaibigan.

Na alam niyang nagpapakasasa na sa yaman.

Ramdam naman ni Annalene ang pagtango ni Patricia. Alam niya. Kilala niya ito. Alam niya kung paano ito kumilos lalo na kung puno na ng kuryusidad ang utak. Mas gusto nito ang Math Equations, Fraction and CRS kaysa sa mga ganitong bagay.

Mas nadadalian pa nga ito na mag CRS kaysa ipaliwanag ang lahat at alamin ang gustong malaman. Hirap din itong magtanong ng mga bagay lalo naman kapag naipon na ang tanong nito sa utak.

Mas gusto rin nito ang perpektong sagot. Walang butas kahit pa kumplikado. Ito ang pinaka-nakakalitong kaibigan pero isa sa kukumpleto ng magkakaibigan. Paanong Hindi? Eh pwede kang kumupya dito kung hindi ka maayos na nakakapag-aral.

"Blue?" Nabalik siya sa realidad ng marinig yun. Madalas talaga siyang nagiging lutang.

"So you are a Profesional teacher now. Your Dream became true now."

"Yea--- Oh You still didn't change Blue. Ganun kaparin. Nililito mo ang kalaban para hindi ka saksakin. Ganun parin ba?" She slowly chuckle at what Patricia said.

Yeah It's true. She is Changing the topic. Cause she don't want to be in a hot sit. Mali palang isipin na maganda siyang kaibigan. Dahil sa pagiging observant nito alam na nito ang ugali niya. Siguro nga wala na siyang kawala.

"Yeah, Scarlet is my Daughter." Seryoso niyang tinignan sa mata si Patricia. Gusto niyang makita ang magiging Reaksyon nito. At gaya ng inaasahan. Nagulat ito.

"WHAT?! Who? When? I mean--" Natigil ito sa pagsasalita ng malakas siyang napatawa.

"Hindi kaparin nagbabago. Ang OA mo parin. Kaya minsan hindi kita maintindihan. Masyado kang nagpapanic sa mga bagay bagay. Chilax lang. Para kang si Mica eh. Masyadong nagpapanic kapag tungkol sa anak niy-- Oooopsss! I say the wrong Word... Boogggssshh!"

"Sarili kaparing sound effect Ann-- Wait... WHAT?! MICA?! DAUGHTER? FIT IN ONE SENTENCE?! NABABALIW KANA BA?!"

"Okay Scarlet's Math Teacher has been explode....." Pakantang sabi ni Annalene kaya sinamaan siya ng tingin nito.

"KATATAPOS LANG NG REVELATION MO ABOUT SAYO TAPOS MERON PANG ISA?!" Para siyang si--- Nevermind.

"ANG IINGAY NIYO!! KUNG AYAW NIYONG MATULOG, MATUTO KAYONG MAGPATULOG! SIOMAI KA! PATAHIMIKIN MO NGA YANG KUNG SINO MAN YAN!!" Walang bakas ng pagkagulat sa mukha ni Annalene ng marinig ang boses nayun. Inaasahan niya narin na may maiistorbo sila ngayon. Pero siguro panahon na para matanggal sa pagkaka hot sit ngayon.

Napangise naman siya sa balak niya. It's a Logic Technique. Kung gusto may paraan kung hindi kinaya, Pilitin o kaya tadyakan, matututo yang kalimutan ang inyong pinag-uusapan o kaya baka kalimutan niyan kasi masyado kang gumagamit ng karahasan.

"KAILANGAN SUMIGAW?! OH! SHOERUG NARINIG MO?! MAGPATULOG KA DAW!" balik na sigaw niya. Alam niyang maririnig yun ni mica. Yan pa. Eh malakas ang radar niyan eh, Mas malinaw pa sa anthena nila sa bahay.

"ABA! Teka---Shoerug?!" sabi sainyo eh.

Ilang sandali lang nakarinig na sila ng yapak ng paa. At alam niya na kung sino yun.

"Shoerug?!"

"SIOPAO?! YOUR ALIVE!" Sabay nilang binatukan ang guro kaya napahawak ito sa ulo niya kung saan siya binatukan nito.

"Tanga! Hindi ako namatay sadyang naging magulo lang ang lahat."

"Kaya nga eh, kung sino pa ang iyong pinagkatiwalaan siya pa itong tatraydor sayo."

To Be Continued...