บทที่ 446 หรือว่าจะเป็นดาราสักคน?
เยี่ยหวันหวั่นรีบกระแอม อธิบายว่า “อะแฮ่ม สายจากแฟนฉันน่ะ เขาไม่ยอมกินยาดีๆ ฉันก็เลยต้องใช้เทคนิคพิเศษนิดหน่อย!”
ลั่วเฉินผงกหัวเล็กน้อย สื่อความหมายว่าเข้าใจ
แม้ว่าท่าทางของเขาเมื่อครู่จะน่ากลัวมาก แต่ก็ยังฟังออกว่ามีความห่วงใยที่ซ่อนไม่มิดอยู่ในน้ำเสียง
สายโทรศัพท์จากแฟนสาวนี่เอง...
เวลาหลังจากนั้น ปีศาจร้ายบางตัวย่อมไม่สามารถทำงานต่อไปได้อีก แค่จ้องเยี่ยหวันหวั่นกับสาวงามก็ยุ่งมากพอแล้ว...
พ่อบ้านสวี่ซึ่งซ่อนตัวอยู่ตรงประตูทำท่าทางเหมือนสิ่งที่เห็นงดงามที่สุดแล้ว
คุณหนูหวันหวั่นก็สุดยอดไปเลย นายท่านไม่เพียงยอมทานยาแต่โดยดี แม้แต่งานก็หยุดทำด้วย...
ทำได้ยังไงกันแน่?
......
เพราะเหลือเวลาอีกแค่สามวันก็จะเป็นวันทดสอบหน้ากล้องแล้ว เยี่ยหวันหวั่นจึงรีบตักตวงเวลา พูดคุยเรื่องบทกับลั่วเฉินติดต่อกันนานหลายชั่วโมง
ตอนที่คุยกันเสร็จ เยี่ยหวันหวั่นหยิบโทรศัพท์ติดมือมา ผลปรากฏว่าเมื่อหยิบโทรศัพท์ก็ต้องตกใจสะดุ้ง เพราะเธอพบว่าโทรศัพท์ยังอยู่ในโหมดวิดีโอคอล!
“คุณยังไม่วางไปอีกเหรอ?” เยี่ยหวันหวั่นประหลาดใจ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com