บทที่ 447 ฉันเหมือนกำลังมีความรัก

บทที่ 447 ฉันเหมือนกำลังมีความรัก

“คุณลูกค้าคะ ผลไม้เชื่อมของคุณได้แล้วค่ะ ต้องการอย่างอื่นไหมคะ?” พนักงานร้านถามขึ้น

เยี่ยหวันหวั่นถึงเรียกสติกลับมาได้ จึงเพิ่มเค้กสตรอเบอร์รี่อีกหนึ่ง แมงโก้มูสอีกหนึ่ง

“ขอบคุณที่แวะมา ไว้มาอุดหนุนอีกนะคะ!” พนักงานร้านโค้งตัวส่งแขก

เยี่ยหวันหวั่นถือของออกจากร้านมา รู้สึกชัดเจนว่ามีคนย่องตามอยู่ข้างหลัง

เยี่ยหวันหวั่นหันหลังไปมอง พบว่าเป็นชายสวมหน้ากากที่ต่อแถวข้างหลังเธอเมื่อครู่นี้

พอเธอหันหน้าไปมอง ชายหนุ่มก็ยืนเต๊ะท่าหล่อแกล้งทำเป็นค้นกระเป๋าอยู่ตรงนั้น ท่าทางเหมือนกำลังรอรถ

เยี่ยหวันหวั่นสาวเท้าจากไปอีกครั้ง ครั้งนี้ชายหนุ่มไม่ได้ตามมา

แต่ว่า เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกถึงสายตาเร่าร้อนได้อย่างประหลาด กำลังจับจ้องด้านหลังเธออยู่ตลอด...

ช่วยไม่ได้ เยี่ยหวันหวั่นทำได้เพียงหันกลับไปมองตามสัญชาตญาณเป็นครั้งที่สอง

ผลลัพธ์ครั้งนี้...พบว่าถึงชายหนุ่มไม่ได้เดินตามมา แต่ใบหน้าหันมาทางเธอ ต่อให้มีแว่นตากันแดดสีดำอันใหญ่ปกปิดดวงตา สายตาเจ็บปวดรวดร้าวเป็นที่สุดก็คล้ายกับจะทะลุแว่นกันแดดออกมาจับที่เธอ...พูดให้รุนแรงก็คือ จับที่ผลไม้เชื่อมในมือของเธอ...