442

ตอนที่ 442 ฉันไปส่งเธอกลับบ้าน （2）

เมื่อได้ยินคำพูดของจี้อี้ เฉิงเว่ยหว่านก็หันศีรษะกลับไปมองเธอแวบหนึ่ง แววตาของเธอยังคงงงงวยอยู่นิดหน่อย จี้อี้เป็นห่วงความปลอดภัยของหานจือฟาน จึงพูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล “.....หวานหว่าน เธอเคยเรียนหมอ รีบคิดหาวิธีช่วยเขาสิ!”

“เธอต้องรู้ว่า ที่เขากลายเป็นแบบนี้ก็เพราะเป็นเขาช่วยพวกเราไว้นะ!”

ช่วยพวกเรา... สามพยางค์นี้ เมื่อหลุดออกมาจากปากของจี้อี้ ร่างของเฉิงเว่ยหว่านก็สั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด หัวสมองของเธอที่ขาวโพลนอยู่นาน ค่อยๆ ได้สติกลับมา

เมื่อครู่เธอถูกผู้ชายคนนั้นถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เขากดทับร่างของเธอให้อยู่ข้างล่าง อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น เธอก็เกือบจะถูกย่ำยี.....

ตอนนั้นเธอคิดว่าตัวเองคงจะหนีไปไม่รอดแล้ว เธอนอนหมดอาลัยตายอยากอยู่บนพื้นที่เย็นเฉียบ เธอยอมแพ้ที่จะต่อสู้ดิ้นรนอีกต่อไป นอกจากน้ำตาที่ไหลออกมาเงียบๆ เธอก็เหมือนตุ๊กตาผ้าตัวหนึ่งที่ขาดวิ่น ไม่ตอบโต้อะไรอีก

แต่ทว่าขณะที่ผู้ชายคนนั้นกำลังจะรุกล้ำเข้ามาในร่างของเธอนั้น น้ำหนักของร่างด้านบนที่กดทับเธอจนทำให้เธอรู้สึกรังเกียจคลื่นไส้จู่ๆ ก็หายไป....