บทที่ 522 กลับเมืองหลวง

บทที่ 522 กลับเมืองหลวง

ป๋อชินอ๋องเป็นถึงราชนิกุล แม้ฝีมือการต่อสู้ของเขาจะเหนือชั้นเพียงใด แต่ก็มิอาจเทียบได้กับหรงเหยาผู้เป็นนักรบในสนาม ท้ายที่สุดป๋อชินอ๋องก็เป็นอันพ่ายแพ้ให้แก่หรงเหยา

“กระหม่อมคุ้มคลั่งเกินเหตุ เดิมทีต้องการจะจับเขาเป็นๆ แต่การจับกุมนั้นยากเหลือเกินจนเผลอพลั้งมือปลิดชีวิตเขา โปรดองค์ชายหกลงโทษกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

หรงเหยาเดินลงมาจากหอคอยเพื่อน้อมรับผิด

เวลานี้หยวนถังยังคงอยู่กับกู้ฉังชิง นั่งบนหลังอาชาไนยสูงใหญ่ ก้มลงมองลุงแท้ๆ ของเขา

เขายิ้มอย่างเยือกเย็นอยู่ในใจ

พูดออกมาได้ ขนาดเจ้าตัวคงทำใจเชื่อไม่ลงหรอก

แต่ก็นะ ถ้าไม่กำจัดป๋อชินอ๋อง เกิดป๋อชินอ๋องหลุดปากอะไรออกไปตอนกลับวังก็คงไม่ได้การ

ท่านลุงของเขาช่างมองการณ์ไกล อีกทั้งใจคอโหดเหี้ยมเสียจริง

ทว่าเขาคิดหรือว่ากำจัดป๋อชินอ๋องไปแล้วทุกอย่างจะจบลงอย่างง่ายดาย

หยวนถังหัวเราะเสียงขื่นพร้อมกับมองไปทางหรงเหยา “ลำบากแย่เลยเสด็จลุง ถือว่าเป็นคุณที่ท่านกำจัดคนทรยศออกไปได้ กลับเมืองหลวงเมื่อไหร่เสด็จพ่อจะต้องมอบรางวัลให้ท่านอย่างงามแน่นอน”