บทที่ 523.1 สามีภรรยาพบพาน (1)

บทที่ 523 สามีภรรยาพบพาน (1)

คนที่พวกเขากำลังไปรับคือบุตรชายขององค์หญิงหนิงอันและหวงฝู่เจิง ซึ่งปีนี้อายุสิบสามปี ตอนที่องค์หญิงพูดถึงเขา ทรงไม่ได้พูดอะไรมาก แค่เอ่ยประโยคเดียวว่า “สุขภาพของเขาไม่ค่อยดีนัก”

แต่เมื่อทั้งสามคนมาถึงตามที่อยู่ที่องค์หญิงให้ไว้ ก็ตระหนักได้ว่าพวกเขาประเมินความหมายของคำว่า ‘สุขภาพไม่ดี’ ต่ำไปจริงๆ

บุตรชายของพระองค์เป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนรถเข็น แก้มตอบร่างกายผอมแห้งและผิวซีด เขาถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อคลุมหนาและขนสุนัขจิ้งจอกบนคอเสื้อปลิวไสวไปตามลมหนาว

เขามีดวงตาเฉี่ยวเหมือนพ่อของเขา

ส่วนจมูกและปากนั้นเหมือนกับองค์หญิง

เขากำลังนั่งอยู่ในลานที่เต็มไปด้วยต้นไผ่เขียวขจี ล้อมรอบด้วยองครักษ์เพียงสี่คน

สีหน้าของเด็กหนุ่มไม่เปลี่ยนไปเลยหลังเห็นสามพี่น้องในชุดเกราะ เขาเพียงแค่จับล้อรถเข็นด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วเอ่ยเบาๆ “พวกท่านมารับข้ารึ”

“เอ่อ…เอ่อ ใช่!” กู้เฉิงเฟิงอึกอัก

“ไปกัน” เขาเลื่อนล้อรถเข็น

กู้ฉังชิงมองเขานิ่งๆ โดยไม่พูดอะไร ก้าวไปข้างหน้าแล้วเดินไปข้างหลังเขาก่อนจะอาสาช่วยเข็นรถให้ “กระหม่อมช่วยเอง”

เขาจึงยกมือขึ้นจากล้อรถเข็น