บทที่ 427.1 รอดชีวิต (1)

บทที่ 427 รอดชีวิต (1)

กู้เจียวไปที่สำนักบัณฑิตชิงเหอ และลากตัวกู้เฉิงเฟิงออกมาจากห้องน้ำชาย

“อย่าตามข้าถึงที่นี่อีกจะได้หรือไม่!!” กู้เฉิงเฟิงโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง

ถ้ามาอีก เกรงว่าต่อไปน้องชายเขาจะใช้งานไม่ได้แล้วน่ะสิ!

กู้เจียวพาเขามายังด้านหลังห้องเก็บฟืนแห่งหนึ่ง และบังคับให้เขาล้างมือ

กู้เฉิงเฟิง… ใส่ใจเรื่องแบบนี้ก็เป็นด้วยหรือ!

กู้เฉิงเฟิงค่อยๆ บรรจงล้างมือ กระนั้นกู้เจียวก็เริ่มไม่สบอารมณ์ที่เขาใช้เวลามากเกินไปเลยคว้าร่างของเขาเข้ามายังห้องเก็บฟืน

“ครั้งนี้อะไรอีกล่ะ” กู้เฉิงเฟิงถามอย่างฉุนขาด

ครั้งล่าสุดเขาอุตส่าห์ช่วยนางเด็กนี่ขนย้ายคลังสมบัติของหนิงอ๋อง แต่สุดท้ายเขาไม่ได้แม้แต่ทองคำสักแท่งเดียว

เขาเป็นลูกหาบของนางโดยเปล่าประโยชน์!

ทีแรกอุตส่าห์แอบหยิบมาได้แท่งนึง แต่ดันถูกเจ้านกเหยี่ยวคาบเอาไปเสียอย่างนั้น!

ทั้งคนทั้งนกนี่พอกันทั้งคู่เลยจริงๆ !

มันน่าโมโหไหมล่ะ!

“ข้ามีเรื่องจะถามเจ้า” กู้เจียวใช้กิ่งไม้วาดรูปสัญลักษณ์ที่นางเคยเห็นในฝัน “เจ้ารู้จักนี่ไหม”