บทที่ 359.1 เหลนน้อย (1)

บทที่ 359 เหลนน้อย (1)

แม่นางเหยาตกใจกับการเสียงโครมครามที่ดังต่อเนื่องกันจนลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้

เมื่อครู่นี้นางไม่เห็นใครเลยแม้แต่คนเดียวแท้ๆ เหตุใดเอ่ยจบปุ๊บก็มีคนปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศมากมายเพียงนี้เล่า

ตอนไม่มาก็ไม่มีอะไรหรอก พอมาก็มากันมากมายไปหมด นี่นัดกันไว้หรือไร

ไหนจะกู้ฉังชิงกับหญิงชราที่ปรากฏตัวอยู่ที่นี่อีก แต่นั่นก็แล้วไปเถิด คนหนึ่งมาเยี่ยมแฝด อีกคนมาเล่นไพ่ แต่กู้เฉิงเฟิงน่ะมาทำอะไรกัน

เขาปีนกำแพงบ้านพวกนางมาทำอะไร

แม่นางเหยาตกอกตกใจจนพูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ

ทั้งห้าคน ณ ทีนี้ก็ไม่รู้ว่าใครกระอักกระอ่วนที่สุด เป็นสี่คนที่ได้ยินความลับอันใหญ่หลวงโดยไม่ได้ตั้งใจเข้า หรือว่าเซียวลิ่วหลังที่เป็นคนอยู่ในวังวนความลับ แต่ไม่ว่าอย่างไรทั้งห้าคนนี้ก็มีสีหน้าแตกต่างกันออกไป ไม่มีใครเอ่ยคำใดออกมาเนิ่นนานทีเดียว

บรรยากาศกระอักกระอ่วนขึ้นเรื่อยๆ

สุดท้ายก็เป็นกู้เฉิงเฟิงที่คันจมูกยุบยิบ ทนไม่ไหวจามออกมาหนักๆ เรียกได้ว่าทำลายความเงียบงันอันแปลกประหลาดในลานบ้านไปจนหมดสิ้น