บทที่ 359.2 เหลนน้อย (2)

บทที่ 359 เหลนน้อย (2)

เนื่องจากเตียงพัง คืนนี้เซียวลิ่วหลังจึงต้องไปพักที่ห้องตะวันออก

กู้เจียวไม่มีความเห็นใด

หลังจากอาบน้ำอาบท่าเสร็จ ทั้งสองคนก็นอนอยู่บนเตียงนุ่ม เสี่ยวจิ้งคงชินกับการนอนเตียงแข็งๆ จากที่วัด ดังนั้นห้องตะวันตกจึงปูผ้านวมไว้ข้างล่างน้อยกว่าห้องตะวันออก

เมื่อก่อนไม่ใช่ว่าเซียวลิ่วหลังไม่เคยนอนบนเตียงหลังนี้มาก่อน ทว่าไม่รู้เหมือนกันว่าสภาพจิตใจเปลี่ยนไปหรือไร คืนนี้ความรู้สึกที่นอนบนนี้จึงได้แตกต่างไปจากเมื่อก่อนเป็นพิเศษ

คล้ายว่าผ้านวมอ่อนนุ่มขึ้นกว่าเดิม ทำเอาเขานึกถึงร่างน้อยๆ อันนุ่มนิ่มของนาง บนหมอนมีแต่กลิ่นหอมๆ ของนางเต็มไปหมด ทุกลมหายใจที่สูดดมล้วนทำเอาเขาหายใจกระชั้น ทั้งทรวงอกก็ร้อนระอุ

นางนอนอยู่ข้างกายตัวเองนิ่งๆ หายใจสม่ำเสมอจังหวะทอดยาว

เซียวลิ่วหลังนอนไม่หลับ เขาค่อยๆ หันหน้าไปเบาๆ เห็นผมยาวของทั้งคู่คล้ายเกี่ยวพันกันไว้ จู่ๆ ราตรีนี้ก็มีบรรยากาศหวานแหววขึ้นมาเสียอย่างนั้น