บทที่ 271 เจียวเจียวของข้า (1)

บทที่ 271 เจียวเจียวของข้า (1)

“ใครน่ะ นึกไม่ถึงว่ากล้ามาขวางขบวนเสด็จของไทเฮา! ยังไม่รีบหลบไปอีก!”

กงกงที่ดูแลรับใช้ข้างกายไทเฮาแซ่ฉิน เขามองไปยังกู้เจียวพลางตวาด

การแต่งตัวของกู้เจียวไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ไม่เหมือนคนในวัง จะบอกว่าเป็นนางกำนัลก็ไม่ได้ เสื้อผ้าอาภรณ์ไม่ได้หรูหรา ทว่าท่าทางเยือกเย็น

กู้เจียวไม่ได้หลบหลีก นางมองเกี้ยวหงส์ทองที่โคลงเคลงตรงหน้าห่างจากนางราวๆ สิบก้าว ปักลายหงส์สีทองขนาดใหญ่อร่ามเรืองรองสะดุดตา

หลังม่านผืนบางมีเงาร่างพอให้เห็นเลือนราง เงาร่างตรงกลางนั้นอยู่ในชุดคลุมยาวสีดำปักลายหงส์ทอง นั่งหลังตรง ท่าทางดุดัน ทั้งแปลกหน้าและคุ้นเคย

“ท่านย่า!”

ในที่สุดเสี่ยวจิ้งคงก็แงะตัวเองขึ้นจากพื้นได้ เขาข่มความเจ็บบนร่างเอาไว้ แล้วกระโดดโหยงๆ ไปหาเกี้ยวหงส์ของไทเฮา

เขากระโดดจากหลังเกี้ยวหงส์มาตรงหน้าเกี้ยวหงส์ ทันใดนั้นก็เห็นกู้เจียวที่ยืนอยู่ตรงกลางทาง เขาร้องอุทานขึ้น “เจียวเจียว”

เจียวเจียวอย่างนั้นรึ

จวงไทเฮาใจพลันสั่นเล็กน้อย