บทที่ 270 พบกันอีกครา (3)

บทที่ 270 พบกันอีกครา (3)

ดวงตากลมโตของเสี่ยวจิ้งคงกะพริบปริบๆครู่หนึ่ง แล้วก้าวไปหาก้าวหนึ่ง ก่อนกอดแขนนางไว้ เอ่ยด้วยสีหน้าบ้องแบ๊วน่าเอ็นดู “เจียวเจียว เจ้าพาข้าไปด้วยได้หรือไม่ ข้าไม่ได้อยู่กับเจ้าตั้งหลายวันแล้วนะ ข้าคิดถึงเจ้าม๊ากมาก”

หากฮ่องเต้อยู่ที่นี่ก็คงจะฟังออกว่าเจ้าลูกชายจ้ำม่ำของตัวเองไปเลียนแบบออดอ้อนมาจากใคร

กู้เจียวโดนความน่ารักน่าชังของเสี่ยวจิ้งคงทำลายล้างจนไร้ทางต้านทาน ผนวกกับเสี่ยวจิ้งคงเป็นเด็กดีเชื่อฟัง ไม่เคยสร้างปัญหาให้กู้เจียวเลย กู้เจียวครุ่นคิดว่าพาเขาไปด้วยก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ ที่สำคัญวันนี้ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย

เซียวลิ่วหลังกับจี้จิ่วอาวุโสไปสำนักฮั่นหลินกับกั๋วจื่อเจียน กู้เหยี่ยนกับกู้เสี่ยวซุ่นไปเรียนงานฝีมือ แม่นางเหยากับแม่นมฝางไปขอพรที่วัด

กู้เจียวจึงพยักหน้าตกลง “ก็ได้ แต่เจ้าอย่าวิ่งไปทั่วน่ะ”

เสี่ยวจิ้งคงตบไปที่อกน้อยๆ ของตัวเอง “ข้ารับรองเลยว่าจะไม่วิ่งไปทั่ว!”

กู้เจียวพาเสี่ยวจิ้งคงขึ้นรถม้า เว่ยกงกงเห็นเสี่ยวจิ้งคงหนังตาก็พลันกระตุกยิกๆ เจ้าเด็กน้อยคนนี้มาได้อย่างไร

“คารวะเว่ยกงกง” เสี่ยวจิ้งคงทักทายอย่างมีมารยาท