บทที่ 169 อาจารย์มาแล้ว

บทที่ 169 อาจารย์มาแล้ว

หลินเฉิงเย่กับเฝิงหลินมาถึงบ้านจึงได้รู้ว่าที่บ้านมีท่านปู่เพิ่มขึ้นมาคนหนึ่ง

เฝิงหลินฉงนไม่น้อย หญิงชราไม่ใช่คนป่วยโรคเรื้อนที่หมดสติสลบอยู่หน้าบ้านเจียวเหนียงกับลิ่วหลังตอนนั้นหรอกรึ

เหตุใดจึงมีปู่เพิ่มขึ้นมาอีกคนเล่า

เขากลับไม่ได้สงสัยว่าปู่คนนี้เป็นปู่ปลอมหรืออย่างไร ซ้ำยังคิดว่าทั้งสองคนพลัดหลงกันในตอนแรกด้วยซ้ำ

“เขามาหาถึงเมืองหลวงนี้ได้อย่างไรรึ” เฝิงหลินถาม

เท่าที่รู้มา ตัวอำเภอที่พบหญิงชราสลบอยู่ห่างจากจากเมืองหลวงเป็นพันเป็นหมื่นลี้เชียวนะ

กู้เจียวตักลูกชิ้นที่ทอดสุกแล้วขึ้นจากหม้อ “อาจจะได้ยินข่าวจากในหมู่บ้านกระมัง”

เฝิงหลินพยักหน้า “ก็จริง ไม่ว่าอย่างไรการได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันย่อมเป็นเรื่องดี!”

เมื่อปีที่แล้วฉลองปีใหม่ที่หมู่บ้านมีเซวียหนิงเซียงกับโกว่หวา ปีนี้มีหลินเฉิงเย่ กู้เหยี่ยนและจี้จิ่วอาวุโสเพิ่มเข้ามา แม้จำนวนคนจะเพิ่มมาแค่หนึ่งคน แต่กลับให้ความรู้สึกคึกคักขึ้นมากกว่าเดิม

ที่สำคัญคือเฝิงหลินกับกู้เจียวสนิทกันแล้ว ก็กลายเป็นแตรอันดับสองของบ้านรองจากเสี่ยวจิ้งคงทันที