บทที่ 170 จุดธูป

บทที่ 170 จุดธูป

เฝิงหลินนอนไปได้ไม่นานก็ปลุกหลินเฉิงเย่ให้ตื่น “ลุกเลิกนอนได้แล้ว ถึงเวลาไปจุดธูปแล้ว!”

หลินเฉิงเย่สะลึมสะลืออยู่พักใหญ่ “จุดธูปอะไร”

เฝิงหลินรีบกระโดดลงจากเตียงมาสวมเสื้อผ้าพลางเอ่ยว่า “เจ้าลืมแล้วรึ วันนี้เป็นวันแรกของปีใหม่ ตกลงกันแล้วว่าจะไปจุดธูปที่วัดผู่จี้ก่อนใครไง!”

วัดผู่จี้เป็นวัดที่โด่งดังมากในเมืองหลวง วัดอื่นๆ ขึ้นชื่อเรื่องขอคู่ครองหรือไม่ก็ขอลูกเป็นส่วนใหญ่ แต่วัดผู่จี้ของเมืองหลวงแห่งนี้ขึ้นชื่อเรื่องขอให้สอบติดจิ้นซื่อได้

เมืองหลวงมีข่าวลือมาตั้งนานแล้วว่าบัณฑิตที่แย่งจุดธูปที่วัดผู่จี้เป็นคนแรกต่างสอบจิ้นซื่อได้

เฝิงหลินไม่หวังว่าตัวเองจะสามารถสอบจิ้นซื่อผ่าน คุ้มครองเขาสอบผ่านรอบนี้เป็นก้งซื่อได้ก็อามิตตาพุทธแล้ว!

หลินเฉิงเย่เหมือนจะลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลย เขาดึงผ้าห่มมาคลุมโปง แล้วนอนหลับต่อ

เฝิงหลินดึงผ้าห่มเขาออก “ไม่ต้องนอนแล้ว! รีบลุกเร็วเข้า! ยังต้องไปเรียกลิ่วหลังอีกนะ!”

พอหลินเฉิงเย่ได้ยินว่าต้องเรียกลิ่วหลังก็ตื่นตัวขึ้นมามากทีเดียว

เฝิงหลินไปเคาะประตูห้องฝั่งตะวันออก