065 ประมุขถ้ำคล้อยบูรพา(3)

บทที่ 65 ประมุขถ้ำคล้อยบูรพา(3)

หลังจากเหมียวอี้ลงเขาไป ชิงจวี๋ก็หยิบกาเหล้า รินเติมให้หยางชิ่งถ้วยหนึ่ง พลางถามว่า "ท่านประมุขจวน คุณหนูกับเหมียวอี้เคยมีเรื่องบาดหมางกัน ต่อไปจะไม่เกิดเรื่องขึ้นเหรอเจ้าคะ?"

หยางชิ่งส่ายหน้าแล้วตอบ "อย่างมากก็แค่ขู่เขา เวยเวยรักษาการณ์อยู่เขาเจิ้นไห่ นางคงไม่ถึงขั้นทำอะไรซี้ซั้วหรอก เพราะถึงอย่างไรเสีย เจ้าเด็กนั่นก็เป็นคนที่ข้าส่งไป อีกอย่าง ให้เวยเวยร้ายกับเขาก็ไม่มีอะไรเสียหาย ถ้าไม่มีคนร้ายกับเขา ข้าจะทำตัวเป็นคนดีได้อย่างไรเล่า? ไม่เช่นนั้น เจ้าเด็กนั่นจะหลงคิดว่าตัวเองคู่ควรกับตำแหน่งประมุขถ้ำคล้อยบูรพา"

ชิงจวี๋หันกลับไปมองเงาเหมียวอี้ที่ตีนเขา อดไม่ได้ที่จะเม้มปากยิ้ม

เหมียวอี้ใจคอแห้งเหี่ยวมาก!

จวนหนานเสวียนมีภูเขาสิบลูก ฉินเวยเวยจะไปรักษาการณ์ที่เขาลูกไหนก็ได้ ทำไมต้องไปเขาเจิ้นไห่ด้วย เขาไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะลำบากกว่านี้หรือไม่

สุดท้ายเขาทำได้เพียงปลอบใจตัวเอง โชคดีแล้วที่ไม่ได้อยู่ใต้บังคับบัญชาของสงเซียว ไม่เช่นนั้นคงน่าเวทนากว่านี้แน่