064 ประมุขถ้ำคล้อยบูรพา(2)

บทที่ 64 ประมุขถ้ำคล้อยบูรพา (2)

แน่นอน ครั้งนี้เหมียวอี้ใช้เงินได้ฟุ้งเฟ้อขนาดนี้ เพราะเขาร่ำรวยขึ้นมาเล็กน้อย เพราะหีบใบเล็กที่เขาแย่งชิงมาตอนฆ่าปล้น เต็มไปด้วยผลึกทองห้าพันเหรียญ

ไม่ว่าจะเป็นคนธรรมดาหรือว่านักพรต ก็มีความรู้สึกและจิตใจเหมือนกัน

จู่ๆ ก็มีเงินขึ้นมามากมาย เฉียนจื่อเฟิ่งกับโจวลี่ฉินก็ต้องยิ้มอย่างดีใจเป็นธรรมดา แน่นอนว่าท่าทางภายนอกต้องพูดปฏิเสธสักหน่อย

แต่เหมียวอี้ก็ต้องให้ทั้งสองรับไปให้ได้ บอกว่าเมื่อผูกไมตรีกันแล้ว หากไม่รับไว้ก็เหมือนดูถูกเขา เฉียนจื่อเฟิ่งกับโจวลี่ฉินหากปฏิเสธก็เท่ากับไม่เคารพเขา จึงทำได้เพียงรับไว้

"ส่งสัตว์พาหนะมาให้ข้าเถอะ เราผูกไมตรีกันแล้ว น้องชายเหมียวไม่ต้องเกรงใจหรอก กูกูน้อยจะได้ไม่รอนาน"

"ถ้าเช่นนั้นก็รบกวนด้วย" เหมียวอี้กุมมือคารวะทั้งสอง แล้วหันหลังเดินจากไป

เขารีบเดินมาถึงตำหนักใหญ่หนานเสวียน กูกูน้อยชิงจวี๋ก็ยืนยิ้มรอเขาอยู่ตรงประตูตำหนักใหญ่แล้ว นางถามว่า "ทำภารกิจของท่านประมุขจวนสำเร็จแล้วหรือ?"