บทที่ 456 บอกได้ (2)
สาวใช้ยื่นมือไปรับจานอาหารเดินฝีเท้าหนักเข้าไป
สาวใช้อีกคนยืนอยู่บนระเบียงด้านนอกสีหน้าตะลึงงัน ฟังเสียงพูดจาของจิ้นอันจวิ้นอ๋องภายในห้องยิ่งผ่อนคลายและดีใจขึ้นกว่าเดิม เห็นได้ชัดว่าดีใจเพราะได้รับความเห็นพ้องต้องกัน นางส่ายหน้าแย้มยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้
จวิ้นอ๋องคงจะไม่รู้ว่านายหญิงของนางนั้นกระทั่งสวรรค์นางยังกล้ารังแก
ข้างหูคล้ายมีเสียงสายฟ้าดังครืนๆ มาให้ได้ยิน
หากทำเรื่องล่วงเกินใดต่อนายหญิงเข้าจริงๆ ล่ะก็ ไม่ว่าเจ้าจะทำลับหลังหรือทำอย่างเปิดเผย สวรรค์ไม่รังแก แต่นางจะรังแกแน่
ดื่มชาไปถ้วยหนึ่งและขนมอีกหลายชิ้น จิ้นอันจวิ้นอ๋องก็ขอตัวลาไปอย่างพออกพอใจ
“ขอบคุณแม่นางที่มีน้ำใจ” ก่อนจะกลับไปเขาคำนับอย่างเพียบพร้อมอีกครั้งพลางเอ่ย
“ข้ามิได้มีน้ำใจ” เฉิงเจียวเหนียงส่ายหน้า “ข้าใจแคบนัก”
จิ้นอันจวิ้นอ๋องชะงัก ทันใดนั้นก็แย้มยิ้มออกมา
Support your favorite authors and translators in webnovel.com