ส่วนที่ 7 ตอนที่ 17

ตอนที่ 17 บ๊วยเชื่อมน้ำตาล

……

……

เพียงแค่แวบแรก สวีโหย่วหรงก็มองออกแล้ว อวี๋เหรินไม่ชอบตน

อวี๋เหรินมองไปยังนางเงียบๆ ไม่ได้เอ่ยคำใด เนื่องจากเขาพูดไม่ได้

สวีโหย่วหรงเอ่ยอย่างเยาะในตน “ข้าเข้าใจมาตลอดว่าทุกคนล้วนชอบข้า”

คำพูดนี้ฟังดูน่ารักนัก

อวี๋เหรินยิ้มแล้ว

เพียงแต่รอยยิ้มของเขาดูจืดจางหน่อย อาจจะพูดได้เลยว่าจืดจาง

สวีโหย่วหรงมองสบตาเขา จู่ๆ ก็ยิ้มออกมา

เนื่องจากนางเข้าใจแล้วว่าอวี๋เหรินเหตุใดจึงไม่ชอบตน

เรื่องเหล่านั้นที่เกิดขึ้นในคืนนี้ น่าจะเล็ดลอดเข้ามาในวังแล้ว อวี๋เหรินน่าจะทราบแล้วว่าเฉินฉางเซิงโกรธเข้าจริงๆ แล้ว

ในสายตาเขา เรื่องเหล่านี้ล้วนเป็นนางทั้งสิ้นที่ทำ

ดังนั้นเขาไม่ชอบนาง

เมื่อคิดถึงเหตุผลข้อนี้ สวีโหย่วหรงพบว่าไม่ต้องถามคำถามอื่นอีกให้มากความ

อวี๋เหรินนั้นให้ความสำคัญกับเฉินฉางเซิงนัก ก็เหมือนกับเฉินฉางเซิงที่ปฏิบัติกับเขาเช่นกัน

นี่สำหรับพี่น้องที่มาจากเมืองซีหนิงแล้ว ราวกับคือพี่น้องกันจริงๆ หรือแม้แต่สนิทชิดเชื้อยิ่งกว่าพี่น้องกันจริงๆ เสียด้วยซ้ำ

สวีโหย่วหรงยิ้มงดงามนัก เนื่องจากเดิมทีนางเองก็เป็นหญิงงามคนหนึ่ง